De kaars doet al duizenden jaren dienst als lichtbron. Ook nu nog, op plekken waar mensen geen toegang hebben tot elektriciteit. Voor iedereen die wél over een huis met lampen beschikt, is de kaars vooral een luxeproduct: sfeerverhogend en decoratief. Recente cijfers zijn er niet, maar begin deze eeuw brandden Nederlanders zo’n 3,3 kilo kaars per persoon. Dat is twee keer zoveel als Duitsers (1,6 kilo) en bijna vijf keer zoveel als Belgen (0,7 kilo).
Slachtafval
Stearine wordt meestal gewonnen uit slachtafval van kippen, varkens en koeien. Vet dat overblijft van de slacht wordt gezuiverd en gesteriliseerd. Of de grondstof milieuvriendelijk is, ligt eraan hoe je het bekijkt. Zou je de vleesindustrie in stand houden voor het winnen van dierlijk vet, dan is stearine niet duurzaam. Maar zolang we vlees eten en er slachtafval overblijft, is het beter voor het milieu om dat ook te benutten.
“Kaarsen van paraffine dan maar? Als het om het milieu gaat, beter van niet
Er bestaan kaarsen van plantaardige stearine, gemaakt uit palmolie. Maar voor oliepalmplantages wordt regenwoud gekapt en het land wordt ingezet voor monocultuur. Je kunt letten op het RSPO-certificaat (Roundtable Sustainable Palm Oil), hoewel RSPO niet tot de bron traceert en er onlangs nog corruptieschandalen opdoken over RSPO-leden
Lozing op zee
Kaarsen van paraffine dan maar? Als het om het milieu gaat, beter van niet. Paraffine wordt verkregen uit aardolie en bruinkoolteer, en is dus geen hernieuwbare grondstof. Ook blijken de schepen waarmee de paraffine vervoerd wordt bij het schoonmaken van het schip het afvalwater, met daarin resten paraffine, in zee te lozen. Vissen, vogels en zeezoogdieren eten de vette stof en worden er ziek van. De verwachting is dat er in 2021 wereldwijd strengere regels gaan gelden voor het lozen.
In samenwerking met EOS Magazine.
Dit artikel verscheen eerder in OneWorld-magazine.
