“Ik koop al jaren geen nieuwe kleren meer, ik probeer alles tweedehands te vinden. Ik ben zelf nogal klein, dus reguliere kledingmaten passen me vaak niet. Dan ga ik liever schatgraven in een tweedehandswinkel. Een uniek stuk vinden met een eigen geschiedenis, dat óók nog past, is echt een feestje.
Als presentator vlieg ik veel. Voor tv-programma’s als Bodem in zicht en De Prijsknaller ga ik op zoek naar de herkomst van belangrijke grondstoffen en naar de werkelijke kosten achter producten die voor bodemprijzen worden verkocht. In die programma’s zien kijkers wat grote abstracte begrippen als de klimaatcrisis en uitputting van fossiele brandstoffen in de praktijk betekenen. Met mijn vliegreizen kan ik het bewustzijn van mensen over de klimaatcrisis dus vergroten. Maar misschien praat ik het nu goed voor mezelf.”
Sinds 2016 presenteert ze Het Klokhuis. Ook was ze een van de gezichten van het tv-programma Bodem in Zicht. Sinds 11 februari dit jaar presenteert ze De Prijsknaller. Op FunX had ze haar eigen radioshow FunX Fresh, nu presenteert ze op NPO 3FM het danceprogramma Club Cleven. Ze nam deel aan de tv-shows It Takes 2 (2018), Kroongetuige (2018), Expeditie Robinson (2019) en Maestro (2021).
In 2016 won Cleven zowel de Philip Bloemendal Prijs voor ‘Jong journalistiek presentatietalent in de media’ als de Marconi Award voor ‘Aanstormend talent’.
“Flexitariër. En als ik vlees koop, dan is het biologisch. Dat is een privilege: ik kan dat betalen, veel mensen niet. Ook wil ik het hele product opgebruiken; als ik kippenpoten koop, trek ik ook bouillon van de botten.”
“Ik wil geen postergirl zijn
“In mijn dagelijks leven spreek ik me meestal wel uit, maar ik probeer niet te oordelen. Ik stel liever vragen. Toen ik het radioprogramma FunX Fresh presenteerde, kreeg ik wel eens haatberichten. Dan belde ik diegene op en bleken we een goed gesprek te kunnen hebben.
Je weet niet wie je tegenover je hebt, waar iemand vandaan komt, hoe iemand gevormd is. Dat een ouder persoon of iemand uit een klein dorp genderneutrale toiletten belachelijk vindt, snap ik wel. Zelf ken ik veel verschillende omgevingen: ik ben als zwarte vrouw opgegroeid in een wit gezin, speelde tussen welvarende witte meisjes op de hockeyclub en ging na de middelbare school naar de dansacademie, waar ik in aanraking kwam met de lhbti+-gemeenschap. Nu zit ik in de mediawereld: van de witte KRO-NCRV tot het diversere FunX.
Veel mensen blijven wonen op de plek waar ze zijn opgegroeid en zien niet zoveel andere werelden. Je kan dan niet jouw zienswijze op tafel gooien en verwachten dat ze direct van mening veranderen. Ik laat liever mijn persoonlijkheid en de programma’s die ik maak voor me spreken. Ik wil geen postergirl zijn; ik ga geen filmpjes over antiracisme op Instagram zetten en mezelf daarin profileren.”
Tekst gaat verder onder foto.
“Als je iets niet kunt benoemen, dan kan je er ook niet over praten. Woorden geven erkenning, een term als validisme laat zien: er zijn mensen met een beperking die gediscrimineerd worden. Als je zo’n woord hoort en leert wat het betekent, dan word je je ervan bewust dat mensen hiermee te maken hebben.”
Idealist of realist?
“Liever realist. Voor mij is een idealist iemand die de eigen idealen altijd sterk uitdraagt en misschien wel oordelen heeft over de idealen van een ander. Ik heb zeker idealen waarnaar ik probeer te leven – allerlei soorten mensen accepteren, spullen tweedehands kopen, de drukke stad uitgaan. Mijn vriend en ik hebben de boerderij van mijn schoonvader overgenomen, midden in een natuurgebied. Dat was echt een van mijn allerbeste beslissingen! Ik zie de seizoenen veranderen, ik kan het ruiken als er regen aankomt, er waait schone wind vanaf het meer onze kant op. Het is magisch.”
Dit interview verscheen in maart 2022 in OneWorld Magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
