Opinie

De Pride is er niet om je slechte imago op te krikken

Allemaal leuk en aardig, bedrijven en organisaties die de queer gemeenschap steunen in hun marketing tijdens Pride. Maar wel alleen als de boodschap van Pride daadwerkelijk ondersteund wordt in hun werk.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
De betekenis van Pride is op zich natuurlijk prachtig. Ik bén trots. Trots op mijn homoseksuele identiteit, trots op de diversiteit binnen de queer gemeenschap en trots op de verschillende activisten om mij heen. Die bijvoorbeeld aangesloten zijn bij groepen als We reclaim our pride, die de gemeenschap inclusiever en veiliger proberen te maken.

Toch voel ik me ook ongemakkelijk bij het zien van Pride-uitingen, omdat ik steeds vaker zie hoe mijn homoseksuele identiteit, en die van vele anderen, gekapitaliseerd wordt. Het is een vorm van schijntolerantie die bestaat ten behoeve van het ‘goede’ imago van grote organisaties.

Ik zie steeds vaker hoe mijn homoseksuele identiteit, en die van vele anderen, gekapitaliseerd wordt

De andere kant van de trotse medaille

Het thema van de Pride in 2017 luidde: This is My Pride. Maar de Pride is al een tijdje niet meer van mij. Verschillende bedrijven en organisaties hebben zich de Pride toegeëigend voor eigen gewin.

Toen ik vorig jaar rond de Pride met de auto Amsterdam uit reed, zag ik langs de snelweg een Shell-tankstation gedecoreerd met regenboogvlaggen en een banner met de tekst: “Welkom bij Shell. Iedereen.” Dit geeft precies de ongegronde toe-eigening van de Pride weer. Naast het feit dat Shell letterlijk niks heeft bijgedragen aan de emancipatie van queers in Nederland, is het bedrijf berucht om zijn uitbuitende buitenlandse beleid. Met name het verpesten van de Nigerdelta en het uitbaten van werknemers in diezelfde delta haalde al meerdere malen het nieuws. De queer gemeenschap is historisch gezien juist een gemeenschap die strijdt tegen uitbuiting.

De queer gemeenschap is historisch gezien juist een gemeenschap die strijdt tegen uitbuiting.

Dat Shell in de week van Pride het lef heeft om de aandacht op te eisen is zeer problematisch. Shell gebruikt hun tolerante houding als rookgordijn, waardoor andere problematiek aan het zicht wordt onttrokken. Dit bedrijf heeft niks te zoeken binnen de trots van onze gemeenschap en verdient geen enkele aandacht op dit vlak.

Nog zo’n club is de VVD – of breder getrokken: de regerende coalitie en de uitvoerende ministeries – die al jaren een anti-immigratiebeleid voeren en verantwoordelijk zijn voor het terugsturen van vele homoseksuele vluchtelingen. Zodra de Pride begint, zijn ook zij plotseling in de feeststemming. In 2018 werd besloten dat de verhalen van homoseksuele vluchtelingen ‘authentiek genoeg’ moeten zijn. Zo niet, dan kan er zomaar een enkeltje worden geboekt naar het vaak homofobe en gevaarlijke thuisland. Bespaar ons deze hypocrisie.

Niet-hetero jongeren mogen er zijn, als ze maar ‘normaal’ doen

Schijntolerantie is iets waar we voor op moeten passen, ook al lijken bedrijven en organisaties de centrale boodschap van de Pride met de beste bedoelingen uit te dragen.

ING, het ministerie van Defensie en de Amsterdamse Brandweer zijn voorbeelden van bedrijven en instanties die niks bijdragen aan de emancipatie van queers, en vorig jaar wel een plek kregen in de botenparade van de Pride. Het zijn bovendien bedrijven en instellingen die de hoge inschrijfkosten voor de parade gemakkelijk kunnen betalen. Dat geldt niet voor tal van kleine queer organisaties, die juist wel gewenste deelnemers aan de Pride zouden zijn. In 2017 waren slechts 38 van de 80 boten van organisaties die werk verrichten voor de queer gemeenschap, een schokkend laag aantal.

Intolerantie in de eigen gemeenschap

Eveneens moeten we oppassen voor uitholling van de boodschap vanuit onze eigen gemeenschap. Een conservatieve organisatie als de Roze Leeuw (voorheen Gayservatives), die in 2017 in Rotterdam de Pride verstoorde, gebruikt trots op de queer gemeenschap in hun campagne voor uitsluiting, xenofobie en islamofobie. Leden van de Roze Leeuw hebben onterecht de neiging om het geweld tegen homoseksuelen te herleiden naar immigratie. Ook zo’n schijntolerante organisatie verdient geen aandacht op de Pride.

Deze verschillende manieren van onderdrukking zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en organisaties als de de Roze Leeuw, de ING en Shell veranderen de betekenis van begrippen als ‘pride’, ‘trots’ en ‘tolerantie’, vergelijkbaar met het neoliberal feminism, een vorm van feminisme dat een sterke basis heeft in kapitalisme. Dit is kwalijk, omdat het de betekenis die de queer gemeenschap aan deze begrippen heeft gegeven verdunt. Met het klakkeloos overnemen van deze woorden voor eigen gewin, wordt de boodschap uitgehold.

Bovendien belemmert de hypocriete houding van onder andere Shell, een deel van onze regering, en de De Roze Leeuw de discussie over wat tolerantie tegenwoordig betekent. De eenzijdige opvatting ‘wij-zijn-tolerant’ sluit die discussie, terwijl die juist nu, juist in tijden van intolerantie, opengebroken moet worden. Want laten we eerlijk zijn, in een land waar 29 procent van de bevolking negatieve gevoelens krijgt van het zicht van twee zoenende mannen en in een land waarin queer tieners wordt verteld dat zij vooral hun gevoelens voor zichzelf moeten houden, moeten we ons telkens afvragen of we wel zo tolerant zijn als dat we denken.

Trots blijven vieren

Het is belangrijk dat onze vele emancipatoire successen gevierd worden tijdens Pride, en dat moeten we zeker blijven doen. De Pride is er om de heteroseksuele en heteronormatieve samenleving te laten zien dat verschillende lichamen en seksualiteiten als gelijken naast elkaar moeten en kunnen bestaan.

Dit jaar vier ik Pride wél

Maar laten we wel kritisch blijven over hoe we Pride vieren, welke organisaties en instanties het verdienen om Pride-uitingen te mogen maken en welke organisaties een plek verdienen in de botenparade. Is een samengaan van Pride en commercie mogelijk? Wellicht. Maar het gevaar ligt altijd op de loer dat een organisatie de Pride uitsluitend gebruikt voor het opkrikken van een imago, zonder dat de boodschap van Pride daadwerkelijk ondersteund wordt. Ik ben van mening dat er goed gekeken moet worden naar welke maatschappelijke actoren het hardst hun stem kunnen laten horen. Hypocrisie en intolerantie mag daar geen plek in vinden, al brengt het nog zoveel geld of aanzien met zich mee.

The first Pride was a riot is inmiddels een activistische slagzin, en de komende Pride zal voor mij dan ook in het teken staan van die riot, en de trots die ik heb om deel uit te maken van deze prachtige gemeenschap.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons