Tamer Alalloush (36) en Iris Loos (43) Beeld: Judith Tielemans

Wie de dabke danst, overkomt hand in hand elkaars verschillen

‘Wel honderd keer’ vertelde Tamer Alalloush (36) over zijn vlucht uit Syrië, maar hij leert mensen veel liever iets over de cultuur van het land zelf. Samen met Iris Loos (43) leert hij mensen de ‘dabke’, een Arabische dans die mensen bij elkaar brengt. ‘Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je verhaal is, je geeft elkaar gewoon de hand.’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Sommige mensen zouden het liefst elke dag de dabke dansen. Alleen al de opzwepende muziek maakt dat je voeten als vanzelf gaan bewegen. En het feit dat de dabke hand in hand gedanst wordt, wakkert deze energie alleen nog maar verder aan. Niet voor niets wordt de traditionele volksdans in landen als Palestina, Libanon en Syrië op grote schaal gedanst, met name op bruiloften en andere feestelijke aangelegenheden.

In het Arabisch betekent dabke letterlijk ‘stampen’, maar de dansstijl is een mengeling van cirkeldansen en line-dancing. Danservaring is geen vereiste, want de basisstappen van de dans zijn simpel en plezier staat altijd voorop. Hierdoor is de dabke voor veel mensen een laagdrempelige manier om kennis te maken met Arabische cultuur en tradities.

OneWorld portretteert mensen die zich inzetten voor een betere buurt, school, of werkomgeving. De Verenigde Naties en miljoenen betrokken burgers spraken hiervoor de duurzame werelddoelen af (SDG’s), die we in 2030 moeten halen. Denk aan gendergelijkheid, géén armoede, betaalbare en duurzame energie en kwaliteitsonderwijs voor iedereen. De Goal Getters in deze rubriek gaan daar nu al voor. Geïnspireerd? Check hier wat jij kunt doen.
Tamer Alalloush (36) en zijn goede vriendin Iris Loos (43) zagen in de dabke een kans om mensen met verschillende achtergronden met elkaar te verbinden en de inclusie van het Nederlandse nachtleven te vergroten. Al sinds 2016 organiseert het tweetal, samen met een team van elf vrijwilligers, uitgaansavonden onder de naam Dabke Night. Daarnaast geeft het team dabkeworkshops aan zeer uiteenlopende groepen.

Bijna de helft van de ongeveer 700 bezoekers van een dabke-uitgaansavond komt oorspronkelijk niet uit Nederland

En beide met succes. Zo maakten deze zomer duizenden festivalbezoekers op Lowlands kennis met de dabke via een workshop. Daarnaast trekken de Dabke Nights – die standaard vier keer per jaar plaatsvinden – steevast honderden bezoekers. De organisatie weet daarbij een doelgroep binnen te krijgen die door andere podia vaak moeilijk worden bereikt. Bijna de helft van de ongeveer 700 bezoekers van een dabke-uitgaansavond komt oorspronkelijk niet uit Nederland.

Sociale dans

Het idee voor Dabke Night ontstaat in 2015; het jaar waarin Alalloush en Loos elkaar ontmoeten. Alalloush is op dat moment zelf nieuw in Nederland. Hij is gevlucht uit Syrië en verblijft in een azc waar Loos op dat moment als vrijwilliger werkt. Al snel gaat het tweetal samen aan de slag als vrijwilliger bij een noodopvang voor asielzoekers.
Daarbij maken ze slim gebruik van elkaars kennis en kunde. Zo legt Alalloush voornamelijk contact met de mensen in de opvang en zet Loos als marketing- en communicatie-expert haar vaardigheden in om Nederlanders te mobiliseren spullen in te leveren voor de noodopgang. Dan al beseft Loos: “Samen kennen we zoveel talen, begrijpen we zoveel culturen en hebben we zoveel kennis.” Het is het begin van een innige samenwerking en een bijzondere vriendschap.

Ik heb mijn vluchtverhaal wel honderd keer verteld, maar niemand vroeg aan mij hoe het in Syrië vóór de oorlog was

Ondertussen groeit bij Alalloush de behoefte om mensen in Nederland een andere kant van het Midden-Oosten te laten zien. Het is hem opgevallen dat veel mensen hier wel nieuwsgierig zijn naar de huidige stand van zaken in Syrië, maar nauwelijks verder vragen. “Ik heb mijn vluchtverhaal wel honderd keer verteld, maar niemand vroeg aan mij hoe het in Syrië vóór de oorlog was”, vertelt Alalloush.

Dat vindt hij jammer, omdat hij integratie juist ziet als tweerichtingsverkeer; waarbij er van beide kanten inspanning en enige nieuwsgierigheid nodig is. In 2016 organiseert hij daarom samen met Loos en veertig vrijwilligers – onder wie veel Syriërs – een festival in Utrecht vol dans, muziek en verhalen uit het Midden-Oosten. Als de dj aan het einde van de dag dabkemuziek opzet, wordt iedereen aangemoedigd om zich bij de danscirkel aan te sluiten. Hierdoor ontstaat een bijzondere mix tussen het Nederlandse publiek, vrijwilligers en performers.

Het moment maakte een blijvende indruk op Loos en Alalloush: “De dabke is zo’n sociale dans. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, of degene naast je een man of een vrouw is, of wat je verhaal is, je geeft elkaar gewoon de hand,” legt Loos uit. Vanaf dat moment besluiten Alalloush en Loos om samen met een team workshops en uitgaansavonden te organiseren.

Spelen met verwachtingen

Ook de dabkeworkshops beginnen daarom vaak met verhalen over de Arabische cultuur en traditie, waarna aansluitend ervaren dansers een demo geven. Pas daarna gaan de deelnemers zelf met de basisstappen van de dabke aan de slag. Maar voor Alalloush en Loos is de choreografie overbrengen lang niet het allerbelangrijkste: “Er zit altijd een sociaal motief achter wat we doen”, vertelt Loos.

De inhoud van een workshop wordt daarom per groep afgestemd; geen workshop is hetzelfde. Zo begon onlangs een workshop aan een groep beleidsmedewerkers migratie met grapjes over de politiek. Deelnemers weten soms van tevoren niet eens dat ze die dag gaan dansen.

Beeld: Judith Tielemans

Door te spelen met verwachtingen, hoopt het tweetal bepaalde groepsdynamieken en patronen te doorbreken

Door te spelen met verwachtingen, hoopt het tweetal bepaalde groepsdynamieken en patronen te doorbreken. Dat leidt soms tot ongemakkelijke situaties. Zoals onlangs tijdens een workshop met een homogene groep witte Nederlanders. Loos: “Ik word dan als Nederlander aangeklampt, maar in dat geval doe ik een stapje achteruit, want Tamer geeft de workshop.”

Ook bij het organiseren van de Dabke Nights maken Alalloush en Loos gebruik van hun cultuursensitieve aanpak. Telkens weer zoeken de organisatoren naar mogelijkheden om de wensen van hun doelgroep te integreren in het uitgaansconcept, zodat iedereen zich welkom blijft voelen. Daarbij zoeken ze altijd naar de juiste balans tussen de verschillende culturen. Zo kan er tijdens een Dabke Night gewoon een biertje gedronken worden, maar begint de uitgaansavond al wel een paar uur eerder dan in Nederland gebruikelijk is.

Voor het eerst thuis in Nederland

Voor veel mensen die nieuw in Nederland zijn, is Dabke Night een eerste kennismaking met het Nederlandse uitgaansleven. Alalloush en Loos zien ook dat lang niet iedereen direct de dansvloer wil betreden. De foyer is daarom aangekleed met kussens en tapijten. Zo kan iemand ook eerst even rustig zitten en eenvoudigweg de sfeer proeven. En ook achter de schermen wordt over alles nagedacht, om de juiste balans in het publiek te waarborgen.

Keuzes in communicatie, representatie, medium en taalgebruik zijn daarbij belangrijk, meent Loos. Zo communiceert de organisatie over het algemeen in het Nederlands of in het Engels. Dabke Night streeft er immers niet naar om een 100 procent ‘Arabische avond’ te worden. Tegelijkertijd wil de organisatie voor iedereen toegankelijk blijven. Loos kiest er daarom ook wel eens bewust voor om berichten in het Arabisch te plaatsten.

De organisatie krijgt regelmatig te horen dat het de eerste keer is dat iemand zich in Nederland thuis voelt

Uit de reacties van de bezoekers blijkt dat de keuzes van Alalloush en Loos daadwerkelijk verschil kunnen maken. Zo krijgen de organisatoren regelmatig te horen dat het de eerste keer is dat iemand zich in Nederland thuis voelt. En zelfs vanuit België en Duitsland komen mensen nu speciaal naar Nederland om een Dabke Night mee te maken.

Ook de Syrische gemeenschap in Nederland is inmiddels erg trots op de organisatoren. “Wat dat betekent kan ik niet eens onder woorden brengen”, vertelt Loos. Maar het grootste compliment is volgens Loos als een vrouw met een hijab op de dansvloer de dabke leidt: “Dan is mijn missie geslaagd. Dat zie je namelijk maar heel weinig en dan is het ons blijkbaar gelukt om iets te overwinnen qua stereotypering en verwachtingen.”

‘Niet iedereen voelt zich zo comfortabel in zijn lijf als ik’

Museumdirecteur Marian Duff: 'Het is tijd om mijn plek te claimen'

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons