Duff weet hoe uitzonderlijk haar positie is en hoe wit de wereld van de kunst: als journalist bij de Amsterdam Fashion Week viel dat haar al op. “Zelfs het team van een bekende Surinaamse ontwerper was heel wit. Toen ben ik MAFB (Music and Fashion Battle, red.) begonnen. Dat was een wedstrijd en showcase voor modeontwerpers uit de Bijlmer.” MAFB groeide uit tot een landelijk evenement en werd zelfs georganiseerd in Suriname en Frans-Guyana, waar Duff ook wortels heeft. “Grote modemerken als Daily Paper en Filling Pieces hebben hun eerste ontwerpen destijds bij MAFB’s One Day Shop getoond. Toen we de ontwerpers met kunst uit depots van musea lieten werken, ben ik de museale wereld ingerold als curator. Maar altijd zelfstandig; ik moet vrij zijn, want ik ben eigenwijs.”
“Oscam blijft in de Bijlmer: elk stadsdeel verdient een museum
Na die aanvankelijke vertraging ging het hard: “In twee weken tijd selecteerden we zeventien kunstenaars, voornamelijk uit Zuidoost, stonden we dag en nacht sokkels te maken en lieten we zelfs werken van Pinas uit Suriname komen.”
Tekst gaat verder onder foto.
Museum met rolluik
“We hebben een deel voor langdurige tentoonstellingen zoals van The Black Archives, waarin hun Zwart Manifest is vertaald in kunst. We hebben een sectie voor multidisciplinaire kunst, zoals ‘BLKNWS’ door de zwarte Amerikaanse filmmaker Khalil Jones, over hoe informatie gefilterd wordt. En in onze Young OSCAM Art Kitchen presenteren jonge autodidacten voor het eerst hun werk. Wij bieden hun ook een opleidingstraject: hoe bepaal je je prijs, hoe hang je iets goed op, hoe doe je promotie? De Nigeriaans-Nederlandse expressionist Nikè Marchand heeft zo vanuit Oscam binnen een paar weken bijna al haar werk verkocht. Dat hangt nu bij mensen thuis, daar word ik zo blij van.”
“Ik doe wat ik doe zodat jongeren van kleur – zoals mijn zoontje – zichzelf terugzien in de wereld
Oscam bestaat in november vijf jaar. “Het is nu inderdaad tijd om te claimen dat ik als eerste zwarte vrouw een kunstmuseum ben begonnen. Ook al heb ik geen kunstgeschiedenis gestudeerd – dat weerhoudt me er soms van volledig mijn plek in te nemen. Uiteindelijk doe ik wat ik doe zodat jongeren van kleur, zoals mijn zoontje Jaden van elf, zichzelf terugzien in de wereld. Juist in musea. Die zijn namelijk van iedereen.”
Dit interview verscheen in maart 2022 als onderdeel van een groter stuk in OneWorld Magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
