Het is een doodnormale zaterdag in Eindhoven. De PSV-supporters hebben ‘vrij’ vanwege de interlandperiode. Het Nederlands elftal heeft de avond ervoor met veel bravoure gewonnen van huidig wereldkampioen Frankrijk. In een prachtige wedstrijd met veel strijd juichte een eensgezind Nederland collectief voor onze doelpuntenmakers: Georginio Wijnaldum en Memphis Depay.
Mooi om te zien hoe het Nederlands elftal van 2018 eruitziet. Een rossige, traditioneel ingestelde coach, die elke interlandperiode mag werken met een mix van alle culturen die in onze samenleving versmolten zijn. Een coach die geen onderscheid maakt op basis van hoe iemand er van buiten uitziet. Een coach die selecteert op kwaliteit, karakter en gedrevenheid. Wat meer Ronald Koeman zou onze samenleving een heel eind op weg helpen.
“Deze groep hooligans is niet gekomen voor een vreedzaam protest, zij zijn gekomen om haat te zaaien, uit verveling, tijdverdrijf
De realiteit is helaas anders. Ik lees op mijn vrije zaterdagochtend dat er een anti-zwarte-pietdemonstratie staat gepland in Eindhoven. Op Facebook zie ik onder berichten van het Eindhovens Dagblad de eerste verschrikkelijke uitspraken voorbij komen. Leuzen die verwijzen naar de slavernij of het ideale Duitsland van Adolf Hitler. De hoopvolle naïviteit die bij mij zit ingeboezemd hoopt dat deze ‘helden’ zich alleen op het internet zo uitlaten. Het pijnlijke realisme, dat naast de naïviteit in mijn hart woont, weet wel beter.
Vreedzaam beginnen de anti-zwarte-pietdemonstranten hun betoog te doen. Ze houden borden in de lucht, vreedzaam. Er zijn mensen die zeggen dat het niet goed is om dit in de buurt van kinderen te doen. Ik ben van mening dat het júist goed is. Oogkleppen maken een kind niet wijzer; realisme, hoe bitter ook, doet dat wel.
“Hoe kun je iets wat je niet kent, waar je jezelf nooit in hebt verdiept, zo ontzettend haten uit naam van traditie?
Naast de anti-zwarte-pietdemonstranten banen ook de voorstanders van zwarte piet zich vanuit de krochten van de maatschappij een weg naar de beschaving. Het Eindhovense Catharinaplein druppelt vol. Eerst worden er onderling wat grapjes gemaakt, maar het vuur laait al snel op. Deze groep hooligans is niet gekomen voor een vreedzaam protest, zij zijn gekomen om haat te zaaien, uit verveling, tijdverdrijf.
“Vuile stinkhoer”, klinkt het over het plein, gevolgd door “zij is een hoer van de zwarte”. Politie, daar massaal aanwezig, knijpt de ogen toe. De agenten die van hogerhand bevelen ontvangen, hebben geen idee hoe zij hiernaar moeten handelen en kijken verslagen toe. Het escaleert snel. Er vliegen eieren en half opgedronken blikken bier door de lucht. Ik schaam me voor mijn stad. De hardwerkende arbeidersstad lijkt gedurende enkele ogenblikken veranderd in het boegbeeld van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij.
De serene rust die normaliter in mijn voor discussie openstaande lichaam huist, maakt plaats voor woede. Hoe kan het dat iemand zo bekrompen is, dat hij dit ter vermaak op zijn vrije zaterdag gaat doen? Hoe kun je iets wat je niet kent, waar je jezelf nooit in hebt verdiept, zo ontzettend haten uit naam van traditie? Hoe relatief is traditie? Als we geprotesteerd hadden voor behoud van elke traditie die we vroeger in ere hielden, dan hadden vrouwen nu geen stemrecht en was ikzelf, als kunstenaar, waarschijnlijk naar de brandstapel verwezen vanwege hekserij.
“Laat de nieuwe generatie elkaar beoordelen op kwaliteit, op karakter en op gedrevenheid, en niet op haat, angst en woede
Ik probeer hier een oorzaak voor te vinden. Zijn deze mensen bang? Waarvoor dan? Zijn ze boos? Maar op wie dan, en waarom? Maar het is tevergeefs, er is geen reden te vinden voor deze haatdragendheid. Zwarte Piet is een uiting van racisme. Mocht dat voor sommigen nog een punt van discussie zijn geweest, dan is na afgelopen zaterdag in mijn geliefde lichtstad alle twijfel weggenomen. Met het restje naïviteit dat nog in mijn lichaam zit, schrijf ik dit. Ter ere van de onbevangenheid van een kind, dat zich niet bekommert om de kleur van de persoon die hem of haar cadeautjes geeft, maar zich vooral verhoudt tot de liefde die hij of zij ontvangt.
Een kind is zuiver bij geboorte, het slechte wordt aangeleerd door voorbeelden uit de omgeving. Ter ere van de nieuwe generaties van ons land, die hopelijk met meer liefde met elkaar omgaan dan de generatie die afgelopen zaterdag de schaamtegevoelens bij mij opriep. Laat die nieuwe generatie elkaar beoordelen op kwaliteit, op karakter en op gedrevenheid, en niet op haat, angst en woede. Hopelijk heeft de nieuwe generatie iets meer Memphis, iets meer Wijnaldum en iets meer Koeman in zich.
