Meteen na aankomst waren we getuige van een interessante botsing tussen de jeugdige verkopers van energiemaatschappij Qurrent en de concullega van Vandebron, die beiden claimden de meest groene energieaanbieder te zijn. Qurrent won op basis van het cijfermateriaal dat ze konden laten zien op de iPad, waarna de schreeuwlelijk van Vandebron een stuk verderop, ter hoogte van het kraampje met de vegetarische hondenbrokken, in de blubber ging dansen.
“Meteen na aankomst waren we getuige van een interessante botsing tussen de verkopers van energiemaatschappij Qurrent en van Vandebron
Veganistisch leven ging in veel gevallen samen met het steunen van goede doelen, waarvan de marge werd gevonden in vertegenwoordigers van de stichting Dalle Noble Horse – er werd ingezameld voor een ambulance om gewonde en zieke paarden in Ethiopië naar ‘de kliniek’ te kunnen vervoeren – en The Save Movement, een stichting die strijdt voor ‘het erkennen van het leed van dieren, wereldwijd’.
Hoogepunt was het gesprek dat ik voerde met een afvaardiging van vegetarisch woonpark Ommershof in Oosterbeek. Ze, vier mensen sterk, zochten nieuwe vegetarische bewoners. Woordvoerder Nico Stavast (76) at in 1970 zijn laatste biefstuk op het Leidseplein omdat hij moest overwerken.
Ze zochten een 55-plusser die gegarandeerd vegetarisch was, en dus geen bedrieger. “Het is niet genoeg om met ons ‘mee te doen’”, zei Nico, “je moet het echt zijn.” In het verleden hadden ze op Ommershof wel eens iemand de wacht aan moeten zeggen vanwege het sterke vermoeden dat er in zijn/haar appartement vlees werd gebakken. Op dit moment zaten ze met nog één dubieuze bewoonster. “Ze woont er al vijftien jaar, een aardig mens. Ze vertrekt binnenkort.”
““Het is niet genoeg om met ons ‘mee te doen’”, zei Nico, “je moet het echt zijn.”
bij van het lachen.
Bij de aanpalende kraam kocht ik een pot Yummy Gums, alle broodnodige vitaminen verpakt in een winegum, een vinding uit Amerika die voor Nederland was gekopieerd en geperfectioneerd door een ‘conceptontwikkelaar’, een ‘doorgewinterd marketeer’ en een ‘creatief brein’ die behoorlijk detoneerden bij de andere kraamhouders en hun product aanprezen met de leus: ‘Blijven jouw vitaminepillen ook vergeten en ongebruikt achter in hun pot?’ Ik at er meteen vier, hartstikke lekker, en verdween daarna in de blubber op de parkeerplaats, een stuk grond tussen niets en nergens,
waarvoor je drie euro moest betalen. Volgens een van de parkeerjongens was dat ‘om het autorijden te ontmoedigen’, alsof landgoed De Olmenhorst de belastingdienst was.
