Mijn schaamte is groot. Terwijl ik mij opwond over de Je Suis Charlie-campagne en moord en brand schreeuwde over de bedreiging van vrijheid in Europa, besteedde ik geen uitgebreide aandacht aan de barbaarse slachting door Boko Haram in Nigeria, waar meer dan tweeduizend mensen om het leven kwamen. Hoe kon ik stil blijven na deze terreurdaad met de meeste slachtoffers na 9/11?
Ik vergeef mezelf
En toch, waar blijft de woede? Waar blijft de verontwaardiging? Waar blijft de internationale solidariteit? Kennelijk zijn 17 mensen in Parijs 5,5 miljoen keer meer waard dan tweeduizend Nigerianen die slachtoffers zijn van een oorlog waar ze niet om gevraagd hebben, is mijn eerste veronderstelling.
Ik schaam me diep, maar ik vergeef mezelf. Net als velen ben ik het product van het Westen. Ook ik word gevormd door wat de westerse media en opiniemakers als prioriteit zien. Als de NRC en Geert Wilders geen uitgebreide aandacht besteden aan Boko Haram, weinig kans dat het mij gaat interesseren. De stilte over wat er gebeurd is op 7 januari in Nigeria maakt pijnlijk duidelijk dat de westerse bronnen ons het idee willen geven dat het leven van een Nigeriaan er niet toe doet.
Westerse bronnen geven ons het idee dat het leven van een Nigeriaan er niet toe doet
Dat is geen nieuwe constatering. Zo weten wij dat het conflict in Congo dat tot meer dan vijf miljoen doden heeft geleid, minimale media-aandacht heeft gekregen. Westerse burgers gebruiken excuses als: het is buiten mijn belevingswereld. Maar hebben wij ons wel eens afgevraagd hoe rebellen in Congo aan wapens kwamen? Ook Boko Haram gebruikt wapens die niet in Nigeria worden gefabriceerd om duizenden Nigerianen te terroriseren.
Ongeloofwaardig
Wij hoeven niet in onze veilige, hypocriete, en naïeve belevingswereld te blijven hangen. In een geglobaliseerde wereld waar wij ons brood buiten de grenzen verdienen en het lot van de Afrikaan grotendeels verbonden is met onze politieke keuzes, is het buitengewoon ongeloofwaardig om te beweren dat wij niets te maken hebben met de slachtoffers van Boko Haram of de miljoenen doden in Congo.
De hypocrisie in het Westen bereikte in april vorig jaar haar apotheose toen meer dan tweehonderd Nigeriaanse schoolmeisjes door Boko Haram werden ontvoerd. De internationale gemeenschap toonde haar solidariteit in een vorm van een social media campagne ‘Bring Back our girls’. David Cameron, Christiane Anampour, Michelle Obama en honderden beroemdheden steunden massaal deze campagne. Wel heel makkelijk, om even een foto te plaatsen op social media met Bring Back our Girls daarop terwijl Boko Haram gewoon doorgaat met haar gruweldaden. Gaven wij echt om die tweehonderd meisjes en de klacht van vierhonderd ouders of wilden wij onderdeel van een hype zijn?
We zijn acht maanden verder na Bring Back Our Girls. Ik hoor tweeduizend klaagliederen. De Afrikaanse koninginnen schonken het leven aan tweeduizend prachtige prinsen en prinsessen. Ik zal nooit accepteren dat hun leven minder waard is dan dat van iemand die in Parijs of New York is geboren. Hun schoonheid kan niet door een kogel of een mes worden aangetast. Zij vormen de oorsprong van het leven, ze zijn estuurd uit de hemel, voor eeuwig blijven ze stralen. Zolang ik dit blijf verkondigen, zal ik mij niet meer schamen. Ik hoop dat de rest volgt. Voor schoonheid. Voor gelijkwaardigheid. Voor een toekomst waar menselijk waardigheid centraal staat, waar dan ook ter wereld.
Beeld: Flickr/Creative Commons/Michael Fleshman
