Desastreus
2017 was voor Bangladesh een desastreus jaar. 6,9 Miljoen mensen zijn getroffen en op het hoogtepunt was maar liefst één derde van het land overstroomd, met grote gevolgen voor de voedselzekerheid.
Het voornaamste probleem is dat een groot deel van de oogst is beschadigd, wat het levensonderhoud van de getroffen bevolking in gevaar brengt.
650.000 hectare aan gewassen verwoest
Landbouw is de belangrijkste bron van levensonderhoud in de getroffen gebieden. 650.000 hectare aan gewassen zijn echter verwoest. Het meest beschadigd zijn: de rijstvelden, jute (plantaardige bastvezel), dhaincha (een veelzijdige peulvrucht) en groenten. Bovendien zijn de aman zaden, nodig voor het planten van nieuwe rijstvelden, voor een groot deel weggespoeld. De uitdaging ligt dus zowel in het veiligstellen, als waar mogelijk nog het redden, van de oogst die al geplant was. De impact van de overstromingen op het levensonderhoud van de getroffen inwoners is dus gigantisch.
Verkoopprijs rijst bereikt recordhoogte
Recentelijk prees de premier van Bangladesh, Sheikh Hasina, haar land tijdens de UN General Assembly voor het feit dat ze de afgelopen jaren genoeg rijst produceerden om zelfvoorzienend te zijn. Na de overstromingen dit jaar is er helaas weinig over van die rijstreserves. Hierdoor wordt de overheid nu gedwongen om voor het eerst in zes jaar weer rijst te importeren.
Het resultaat is dat Bangladesh, werelds vier na grootste rijstproducent, nu een van de grootste rijstimporteurs is geworden. De verkoopprijs van rijst bereikt recordhoogtes (jaarlijkse prijsstijging van 50%), ondanks dat de invoerprijzen zijn herzien van 26% naar 2%.
Beschadigde gewassen en verstoorde productieketens hebben ook voor een verdubbeling in prijs van andere producten, zoals uien, gezorgd. De angst dat de prijzen voor basisproducten zoals rijst en uien blijven stijgen is reëel, met voedseltekorten als gevolg.
Mensen slaan maaltijden over
Veel mensen worden gedwongen tot gevaarlijke en schadelijke coping mechanismes, zoals het overslaan van maaltijden en het verkleinen van voedselporties. Meer dan 30% van de huishoudens in de getroffen gebieden zijn ofwel ‘grensgevallen’ met hun voedselinname, of krijgen daadwerkelijk al onvoldoende binnen. Daarnaast bevatten de maaltijden die wél worden gegeten vaak weinig nutriënten, waardoor er ondervoeding kan ontstaan. Dit heeft ernstige gevolgen voor de gezondheid van mensen.
Media aandacht
Al tijdens het begin van deze ramp ondervond Zuid-Azië veel meer schade en dodelijke ongevallen dan dat de orkanen Irma en Harvey teweeg brachten. Het verhaal werd echter maar minimaal onder de aandacht gebracht door de Westerse media, die vooral berichtten over de stroomuitval in Florida.
Daarnaast kampt Bangladesh met een andere humanitaire crisis. 600.000 Rohingya zijn naar Bangladesh gevlucht vanwege het aanhoudende geweld in Myanmar. Dit heeft als gevolg dat hulp in Bangladesh vooral wordt ingezet om de humanitaire crisis in het zuiden aan te pakken. Ook ontstaan overstromingen over tijd, waardoor de urgentie ogenschijnlijk ontbreekt.
Alle crises verdienen hulp en aandacht
Als humanitaire actoren moeten we ervoor zorgen dat de zogenaamde ‘stille rampen’ niet overschaduwd worden door de grote crises die elders in de wereld plaatsvinden. Ja, de Rohingya vluchtelingen hebben zéker hulp nodig – maar de door overstromingen getroffen mensen in het noorden, ver weg van de schijnwerpers, verdienen hetzelfde.
Rampen kunnen het nieuws wereldwijd domineren, maar ook volledig worden genegeerd of simpelweg niet op de radar komen bij het grote publiek. Uiteindelijk is er echter maar één universele boodschap die deze rampen delen: iedereen lijdt. Concurrentie tussen verschillende crises is niet nodig. Wél nodig is een aanpak waarbij alle crises aandacht en hulp krijgen.
Blog door Tessa Schmelzer, Country Representative van ICCO Cooperation in Bangladesh, en Raisa Chowdhury, Communicatie & Marketing Manager van ICCO Cooperation voor de regio Zuid en Centraal Azië.
