Partnerbericht

Bijna-doodervaring op de Ghanese weg

Bijna-doodervaring op de Ghanese weg

We reden door het Ghanese landschap toen er om de bocht plots twee vrachtauto’s ons naast elkaar tegemoet kwamen. De vrachtauto op onze baan gaf vol gas in zijn poging de andere vrachtauto in te halen.

Ik zat voorin onze oude Nissan pick-up en zette me schrap tegen het dashboard terwijl onze chauffeur vol op de rem trapte. Ik zag in slow motion hoe de vrachtauto rakelings langs ons scheerde en net op tijd weer terug kon naar zijn eigen baan.

Ik heb verschillende van deze bijna-doodervaringen gehad in Ghana. Voor de westerse tropenganger is reizen over de weg veel gevaarlijker dan malaria en alle tropische koortsen bij elkaar. Iedere kilometer brengt je een stukje dichter bij je graf. De autowrakken langs de kant van de weg herinneren je permanent aan het gevaar.

Ik zat altijd voorin de auto. Ik weet niet waarom, maar de anderen wilden altijd achterin zitten en ik vond het voorin prachtig. Je zag veel en je kon de chauffeur tekst en uitleg vragen over alles wat je zag. Bijkomend voordeel was dat je dichtbij de knoppen van de radio zat. Op zich houd ik namelijk best van Bob Marley, maar na een uur of drie gaat het toch vervelen.

Onze zitplaatsverdeling was een gewoonte. Ook de mensen achterin hadden een vaste plek waar nooit aan getoornd werd. Mensen zijn gewoontedieren, op reis kun je dat goed zien. Let er maar eens op als je deze zomer gaat kamperen. Als je de eerste nacht links ligt in de tent, dan lig je dat de hele vakantie.

Onlangs was ik op een feestje waar iemand me vertelde dat de bijrijderstoel de gevaarlijkste plek in de auto is. Chauffeurs schijnen vlak voor ze frontaal een tegenligger rammen altijd in een reflex van zich af te sturen. Zelfbehoud zit diep ingebakken en uiteindelijk jaagt iedereen liever zijn bijrijder dan zichzelf over de kling. Nu begreep ik waarom mijn collega’s in Ghana altijd liever achterin de auto zaten. Dit inzicht heeft overigens niets veranderd, ik zit in Afrika nog steeds  het liefst voorin de auto.

Je blijft een gewoontedier.

David van Bodegom

www.davidvanbodegom.nl