‘Noem jongeren geen herrieschoppers, probeer ze liever te begrijpen’

“Er was geen duidelijke aanleiding voor die onrust. Jongeren vervelen zich, ze kunnen niet uitgaan, hebben geen opvang, ze worden door politie in de gaten gehouden, zijn agressief en hun hormonen spelen op. Dan kun je ze wel herrieschoppers noemen, maar je kan ook proberen te begrijpen waarom ze zo doen. Ik wacht niet op politieke verandering, dan kun je eeuwig wachten. Ik doe het wel op mijn manier.”

Syed kwam op eenjarige leeftijd met zijn ouders naar Nederland en bracht de eerste jaren door in de Schilderswijk. Toen hij negen was, ging hij weer terug naar Pakistan. “Daar waren meerdere redenen voor, maar één was dat ik me altijd een buitenlander voelde; zelfs onder jonge kinderen, ook binnen de Schilderswijk, was er veel discriminatie”, zegt Syed. “Eenmaal in Pakistan merkte ik dat ik ook geen Pakistaan was. Dus van jongs af aan vroeg ik mezelf af: wat is mijn identiteit eigenlijk?”

Het contrast met de afgescheiden groepjes op de Haagse Hogeschool was groot. Hoe dat komt? “Tsja, de Hogeschool is de Nederlandse maatschappij,” zegt Syed lachend – al is hij serieus. “Ik kijk er niet van op; gastarbeiders werden altijd in aparte wijken gestopt, hun kinderen naar aparte wijken gestuurd, dit krijg je ervan.”

“Ik vind het zo mooi om te zien hoe ver zij zijn gekomen; Shery-An was bijvoorbeeld heel verlegen toen ik haar voor het eerst ontmoette, nu is ze enorm bekend. Dáár doe ik het voor, dat geeft een boost.”

En dat is maar een van de projecten van de stichting. Via educatieprogramma’s kunnen jongeren hun eigen ideeën en startups ontwikkelen, waar al veel sociale en duurzame ondernemingen uit zijn voortgekomen. CC4U zit bijvoorbeeld ook achter het The Hague Film Festival, waar filmmakers uit de regio hun werk kunnen laten zien. En de laatste vijf jaar wordt steeds meer ingezet op internationale uitwisselingen, meestal binnen Europa, waarbij jongeren uit verschillende landen samen culturele activiteiten opzetten rond het thema diversiteit en inclusie.

De debattheaters zijn sinds een paar jaar komen te vervallen, maar de stichting faciliteert nog altijd groepsdiscussies tijdens evenementen en diners, waar jongeren zélf aan het woord komen, in plaats van onderwerp van gesprek zijn. “Ik merk dat het veel jongeren stoort dat er slechts af en toe een incident of opleving is waardoor iedereen het even over discriminatie en inclusie heeft – zoals Black Lives Matter. Want het systeem waarin ze leven verandert ondertussen niet: mensen worden in aparte hokjes gehouden, in aparte wijken en op aparte scholen. En op school wordt niets geleerd over racisme, diversiteit of mensenrechten.”

Syed deelt die frustratie; in grote lijnen heeft hij zelf ook weinig zien veranderen de afgelopen vijftien jaar. “Het probleem met de politiek is de helikoptervisie, veel Haagse ambtenaren zijn überhaupt nog nooit in de Schilderswijk geweest. Empathie is het toverwoord voor verandering: ga écht in gesprek, probeer te begrijpen wat er speelt. Dan pas kun je ‘kansen creëren’ – als je het zo wil noemen.”