Hoog in de beuk voor mijn raam bouwen twee eksters hun nest
hij brengt takken twee keer zijn lengte lang en zij vlecht geraffineerd de toekomst
beneden op straat tientallen mannen voor de djanazah in de moskee
ze zullen tot god bidden en wachten op het in wit gewikkelde lijk
ze zullen hun dode op schouders dragen en diep in de aarde leggen
terwijl de lynx zijn weg na 300 jaar weer naar ons land heeft gevonden
ondertussen wordt het laat winter in mijn stad
de jasmijn op mijn balkon kijkt zijn vriesdood acuut in de ogen
na 21 uur ’s avonds mag niemand meer naar buiten
mijn vader zegt dat ik zijn nicht moet condoleren omdat haar schoonzus
is overleden aan het virus en mijn moeder zegt dat ik haar geïnfecteerde zwager moet bellen
mijn ouders overleven de winter door familiestemmen in hun telefoon
we bijten de wolf in zijn nekvel en brengen hem naar de Veluwe om de rol van natuurlijke vijand
te spelen
vrouwen eisen het recht op lichaamshaar
vroeger is een verkleurde foto die we laf retoucheren
de otter keert massaal terug en de stambomen worden nauwkeurig bijgehouden
bomen zijn niet lief gras is niet schattig en haver is een graan
als we geluk hebben zullen myceliumdraden ons omhullen wanneer we de grond in gaan
en oplossen
nu slapen wij warm op onze pocketveringmatrassen
de tandarts snijdt diep in mijn tandvlees en plant stukjes menselijk- en varkensbot
in mijn kaak
bedekt ze met een membraam hecht mij netjes dicht
mijn lichaam zal het bot accepteren
ooit heb ik een konijn zachtjes uit zijn vel getrokken
met aluin de zon en een schaaf maakten we het vel schoon
de vacht bewaarde ik als aandenken
ooit waren wij wezens die rondtrokken op zoek naar voedsel en warmte
nu trekken we levende dieren mechanisch uit hun huid
de wolf krijgt welpen en valt vee aan
het eksternest overleeft twee stormen
wij zijn maakbare meesters
ik had liever bot van een wolf in mijn kaak gehad
wij herintroduceren de soorten en slapen nog steeds gerust
Klimaatdichters: de natuur in woord gebracht
De Klimaatdichters zijn een beweging van tientallen Nederlandstalige schrijvende woordkunstenaars; zij zoeken naar woorden om de ongekende klimaatcrisis beter te begrijpen.
Voor de zomereditie van OneWorld Magazine schreven Amina Belôrf, Nisrine Mbarki, Shari Van Goethem en Willemijn Kranendonk ieder een gedicht. Ze onderzochten de dwarsverbanden tussen de klimaatcrisis en thema’s als racisme, migratie en gender. En wat heeft de natuuur te zeggen over haar eigen ondergang?
In december en januari verschijnen de gedichten op OneWorld.nl.
