Deze column zou eigenlijk gaan over de groene ‘EU-taxonomie’, een Europese tool voor bedrijven die hun vertelt wat nu echt duurzaam is en wat niet. Een urgent onderwerp, waar genoeg over te schrijven valt. Dat was ik dan ook vrolijk aan het doen toen er een mail binnenkwam: een uitnodiging voor een webinar van de Sociaal Economische Raad (SER) over – jawel – de EU-taxonomie.
Helaas bleken alle experts in het panel te voldoen aan twee welbekende criteria: wit en man. Niets nieuws onder de zon, maar van een evenement van de SER – het belangrijkste adviesorgaan van de overheid – verbaasde het me wel. Was dit dezelfde SER die twee jaar geleden het rapport Diversiteit in de top, tijd voor versnelling publiceerde? Tja, achteruit is ook een versnelling.
Nieuwsgierig naar het hele programma keek ik verder. ‘Via de onderstaande knop kunt u meer lezen over deze complexe materie’, lees ik. Oké, complexe materie, helemaal mijn ding. Op de knop in kwestie staat ‘Publicatie Rabobank’. Hé, daar werk ik als duurzaamheidsonderzoeker (als ik geen columns schrijf). Sterker, binnen de bank ben ik een van de experts op de EU-taxonomie. Ik geef hier binnen en buiten de bank veel advies en presentaties over.
En ik heb erover gepubliceerd. Het zal toch niet dat ze hier míjn publicatie bedoelen? Een klik op de knop geeft het antwoord waar ik al bang voor was: ze verwijzen naar mijn werk. Ze konden me blijkbaar niet uitnodigen als spreker tussen al die witte mannen – maar wel als publiek. De organisatoren konden geen diverse groep van experts vinden, wel hun publicaties. Ze waren letterlijk één muisklik verwijderd van meer diversiteit.
Met verbazing en lichte woede maakte ik de blunder publiek. De organisator bij de SER belde me op en bood zijn excuses aan. Er komt een diverser expertpanel. Brandje geblust, zand erover. Alleen, dit is niet de eerste keer dat het gebeurt. Hoe vaak is een organisator al aangesproken op een all white manel, waarna excuses kwamen en beterschap werd beloofd?
Het startpunt is verkeerd. Het gesprek over klimaat en bescherming van het milieu wordt gedomineerd door (oudere) witte mannen, terwijl wereldwijd juist mensen die níet wit en man (en oud) zijn extra hard geraakt (zullen) worden door de gevolgen van klimaatverandering of milieuvervuiling. Er is een hardnekkige kleurenblinde vlek die we telkens weer terugzien in de duurzaamheidshoek en wereld van experts.
Er valt flink wat maatschappelijke winst te halen. ‘Het tempo waarmee gender- en culturele diversiteit in de top van het bedrijfsleven en in delen van de publieke sector toenemen ligt veel te laag. Daardoor gaat veel potentieel verloren en wordt talent onvoldoende benut. Dit terwijl diversiteit in de top de kwaliteit van het bestuur en de besluitvorming verbetert.’ En nee, dit zijn niet mijn woorden, maar die van de SER zelf.
Doe er wat aan, je weet mij en mijn talent te vinden. Of je kan mijn collega vragen. Ook expert – en vrouw van kleur.
