Operatie Ouagadougou

Fotograaf Maikel Samuels liep op eigen initiatief mee met een Nederlands medisch team op missie in Burkina Faso. “Deze mensen hadden er ook voor kunnen kiezen om ergens twee weken op een strandstoel te gaan liggen, in plaats daarvan werken ze zich in het zweet.”

Dick, Jan, Sharon en Rob zijn in Burkina Faso op uitnodiging van pater Riccardo, die zich druk maakt over de gezondheids- zorg in de hoofdstad Ouagadougou. In ‘Ouaga’ delen ze hun kennis. Ze leren algemeen chirurg Eustache Kalmogho en het medische personeel meer over orthopedische diagnostiek, behandelingen en operaties.

Orthopeed Dick van der Schaaf (65) is blij dat ze gevraagd zijn te komen. “Te veel hulp wordt landen opgedrongen.” Anesthesist Rob Steur (69): “We proberen nog te vaak Westers denken over te brengen, dat werkt niet.”

Het ziekenhuis is naar Afrikaanse maatstaven van een redelijk niveau, ondanks dat er overal zand ligt, er soms geen water uit de kraan komt en veel kasten een puinhoop zijn. De stroom valt af en toe uit, maar nooit langer dan een minuut. Patiënten komen binnen met klompvoeten of X- en O-benen, vaak veroorzaakt door de ziekte van Blount, die bij mensen van Afrikaanse a omst vaker voorkomt.

Het team hoopt zichzelf overbodig te maken met missies als deze. Zo is het plan dat de volgende keer ook Burkinese orthopediestudenten meekijken. Nadat Vermeiren een operatie voordoet, laat hij Kalmogho meteen het tweede been doen. Toch zijn de Nederlandse medici pessimistisch over de ontwikkeling van Afrika. “Er zijn te veel mensen en er is te weinig geboortebeperking”, zegt Van der Schaaf. “Als de kloof tussen rijk en arm zo blijft, zal hulp nodig blijven”, zegt OK-assistent Sharon Pinkse (34).

Chirurg Eustache Kalmogho, die zelf twee jaar in Frankrijk en Groningen studeerde, ziet het zonniger in. “Er zijn nu meer ziekenhuizen, ook buiten Ouagadougou, en meer medicijnen en apparatuur. En niet alle specialisten en dokters blijven in Europa hangen om te werken. Velen, zoals ik, komen terug.”