Een lithiummijn op de Salar de Uyuni-zoutvlakte in Bolivia, vanuit de lucht gezien. Beeld: OBT - Coordenaçào-Geral de Observaçào da Terra

Waarom betalen Bolivianen de prijs voor onze energietransitie?

Bolivia beschikt over misschien wel de grootste voorraad lithium ter wereld, dat nodig is voor de batterijen van onze elektrische auto’s. Veelbelovende projecten, opgezet onder voormalig president Morales, moesten de bevolking uit de armoede trekken. Waarom is daar niets van terechtgekomen?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Drie opmerkelijke vaststellingen uit de afgelopen lockdownperiode. Allereerst: de olieprijs was historisch laag en ging zelfs onder nul. Ten tweede: oliegigant BP beslist een deel van zijn olievelden niet verder te ontwikkelen. En drie: de verkoop van elektrische fietsen steeg. Zijn we nu echt op weg naar een koolstofarme samenleving?

Tegen 2050 moeten we daar in elk geval wel zijn, willen we de temperatuurstijging van de aarde in vergelijking met het pre-industriële tijdperk beperken tot 1,5 graad Celsius. Voor die energietransitie zijn cruciale grondstoffen nodig, zoals lithium, kobalt en zeldzame metalen. De landen die deze bodemrijkdommen bezitten maken zich op voor de stijgende vraag op de wereldmarkt.

Sinds de kolonisatie is Bolivia exporteur van grondstoffen zoals goud, zilver en tin

Maar onze energietransitie mag niet gebeuren over de rug van het globale Zuiden, waarschuwden de Vlaamse ontwikkelingsorganisaties 11.11.11, Broederlijk Delen, Bond Beter Leefmilieu en enkele andere organisaties onlangs nog in een gezamenlijk rapport. Grondstofdelving is in deze landen al te vaak een race to the bottom geweest, met als gevolg dat de bevolking er niet rijker, maar armer van werd.

Lithiumproductie in eigen handen

De Bolivianen hebben dat goed begrepen. Sinds de kolonisatie is Bolivia, dat ook wel ‘een parel van de geologie’ wordt genoemd, exporteur van grondstoffen. Vooral van goud, zilver en tin. Voor het grootste deel van de bevolking resulteerde dit in bittere armoede en een onzeker en ongezond bestaan.

Toen oud-president Evo Morales in 2006 aan de macht kwam, was hét speerpunt van zijn beleid dat hij die logica zou omkeren. Hij onderhandelde opnieuw over de contracten met de buitenlandse olie- en gasmaatschappijen, zodat een groter deel van de koek over zou blijven voor de Boliviaanse staatskas, voor pensioenen, onderwijs en gezondheidszorg. In de nieuwe grondwet van 2009 werden de natuurlijke rijkdommen omschreven als ‘strategisch en van algemeen belang’.

Het witte goud van Latijns-Amerika

Het overgrote deel van de mondiale lithiumvoorraden (volgens sommige cijfers wel 85 procent) bevindt zich in de ‘lithiumdriehoek’ Argentinië, Chili en Bolivia. In tegenstelling tot Australië, waar lithium uit steen wordt onttrokken, is de exploitatie in het hart van Zuid-Amerika minder gecompliceerd, omdat lithium er uit zoutvlaktes wordt gewonnen.

In Chili en Argentinië wordt al jarenlang lithium gewonnen. De productie is hoofdzakelijk in handen van buitenlandse bedrijven. In Bolivia was het nog onontgonnen terrein op het ogenblik dat Evo Morales in 2006 aan de macht kwam. Onlangs werden ook lithiumvoorraden ontdekt in Sonora, Mexico, in omstandigheden die vergelijkbaar zijn met die in de lithiumdriehoek.

Tot voor kort werd lithium in relatief kleine hoeveelheden geëxploiteerd, voor gebruik in de glas- en porseleinproductie en in de farmaceutische industrie. Maar sinds kort is het een strategische grondstof voor de productie van lithium-ionbatterijen, voor elektrische voertuigen en voor de opslag van wind- en zonne-energie, cruciaal voor onze energietransitie.

De 5 belangrijkste spelers op de lithiummarkt vandaag zijn:

  • Albemarle, een Amerikaans bedrijf werkzaam in Australië, Chili en de VS
  • Jiangxi Gangeng Lithium, een Chinees bedrijf werkzaam in Argentinië en Ierland
  • Livent Corporation, een Amerikaans bedrijf werkzaam in Argentinië
  • Sociedad Química y Minera de Chile (SQM), een Chileens bedrijf werkzaam in Chili
  • Tianqi Lithium Corporation, een Chinees bedrijf werkzaam in Australië, Chili en China
Er werd ook een nationale strategie uitgewerkt voor de industrialisering van het lithium in Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. De strategie bestond uit drie fases. De eerste omvatte de ontwikkeling van een proefproject in Llipi, voor de productie van lithiumcarbonaat op kleine schaal. Dat bedrijf, de Planta Llipi, werd in 2013 ingehuldigd.

In de tweede fase ging men van start met de productie van lithiumcarbonaat, kaliumchloride en kaliumsulfaat op industriële schaal. De bedoeling was om hiermee zelfstandig de wereldmarkt te bevoorraden. In 2017 werd hiervoor het staatsbedrijf voor lithiumverwerking opgericht: Yacimientos de Litio Bolivianos (YLB).

In 2019 sloot Morales een deal met het Duitse ACI Systems, de Boliviaanse staat zou 51% van de aandelen houden

In de derde fase zou het afgewerkte product worden ontwikkeld: hoogtechnologische lithium-ionbatterijen. Daarvoor moest Bolivia op zoek naar een strategische partner met de benodigde knowhow. Dat was nog niet gemakkelijk: vanwege een aantal bezwaren (onder andere dat niet de grondstof vervoerd zou moeten worden naar de plaats van productie van de elektrische auto’s, maar de zware, afgewerkte batterijen), waren er maar weinig spelers die én de nodige technologische kennis hadden én konden of wilden voldoen aan de voorwaarden die de Boliviaanse overheid stelde. Begin 2019 sloot Morales uiteindelijk een akkoord met het Duitse ACI Systems, waarbij de Boliviaanse staat 51 procent van de aandelen zou behouden.

Het doel van de samenwerking met ACI Systems was om een bedrijf te installeren voor de productie van onder andere ion-lithiumbatterijen, op basis van het pekelresidu uit de zoutvlaktes. De afgewerkte producten zouden aan Europa verkocht worden; de grondstoffen en het productieproces zouden in Bolivia blijven.

Daarnaast tekende Morales vorig jaar ook een voorakkoord met het Chinese consortium Xinjiang BEA Group-Baocheng, voor de bouw van lithiuminstallaties in de zoutvlaktes van Coipasa en Pastos Grandes. In juni 2019 ondertekenden Morales en de Chinese president Xi Jinping nog een uitgebreid strategisch samenwerkingsakkoord.

In oktober vorig jaar, enkele dagen voor de controversiële presidentsverkiezingen in Bolivia, opende Morales in de stad Potosí een nieuw technologisch instituut, gespecialiseerd in lithiumtechnologie. Bij die gelegenheid werd ook de Quantum op de markt gebracht, de eerste elektrische auto die volledig in Bolivia gemaakt was, door het bedrijf Quantum Motors.

Een lithiumcoup?

Het lithiumproject, met de eerste Boliviaanse elektrische auto, zag er voor Morales veelbelovend uit, tot aan de aanloop naar de verkiezingen van 20 oktober vorig jaar. In de loop van oktober kwam het burgercomité van mijnstad Potosí ineens met allerlei bezwaren tegen het contract met het Duitse ACI Systems, dat maanden eerder was afgesloten.

Schuilt er een verborgen agenda achter de protesten die een hogere opbrengst van het ontginningsproject eisten?

De inwoners van Potosí, onder leiding van comitévoorzitter Marco Pumari, vonden dat de deal hun onvoldoende opleverde: 3 procent aan royalties. Ze dwongen Morales onder aanhoudende protesten om het contract met het Duitse bedrijf te ontbinden. Morales bezweek en maakte op 3 november bekend dat hij het akkoord met het Duitse bedrijf zou opzeggen. Ruim een week later, op 10 november, vluchtte Morales het land uit, nadat het leger hem had ‘aanbevolen’ om zich uit de voeten te maken.

De vraag rijst of er een verborgen agenda schuilde achter de protesten die een hogere opbrengst van het ontginningsproject eisten. Hebben binnen- of buitenlandse machtsgroepen hier opzettelijk chaos gecreëerd? De leider van de protesten, Marco Pumari, presenteerde zichzelf eind december als kandidaat-vicepresident, aan de zijde van de rechtse presidentskandidaat Luís Fernando Camacho uit Santa Cruz.

Morales' vertrek zou een lithiumcoup zijn, opgezet door de VS, die op Bolivia’s lithium azen

Voor sommigen was het vertrek van Morales zonder twijfel een staatsgreep, ingegeven door de Verenigde Staten. Sterker nog: het zou een lithiumcoup zijn, opgezet door de VS, die op Bolivia’s lithium azen. Tesla-fabrikant Elon Musk – die gebaat is bij goedkope toevoer van lithium voor zijn elektrische auto’s – is nauw bevriend met de Amerikaanse president Donald Trump, dat klopt. Toen de protesten om de moord op George Floyd in Minneapolis hoog oplaaiden, vond Trump het belangrijker om aanwezig te zijn bij de lancering van de eerste commerciële bemande raketvlucht van Musks SpaceX, en zo zijn vriend een hart onder de riem te steken.

Over het vertrek van Evo Morales uit Bolivia heeft de Ecuadoraanse econoom Alberto Acosta een uitgesproken mening. Costa specialiseert zich in de ontginning van grondstoffen in Latijns-Amerika en wegen naar alternatieven voor ontwikkeling. ‘Wat er gebeurd is noem ik een staatsgreep, omdat er een duidelijke breuk is gekomen’, vindt hij. ‘Maar Morales heeft de omstandigheden hiervoor volledig zelf gecreëerd.’

Acosta: ‘Morales heeft zelf de Inheemse beweging in Bolivia verzwakt, onder meer door het conflict over de weg door het natuurgebied TIPNIS. Bovendien had hij zich niet voor een vierde keer kandidaat moeten stellen om president te worden, al zeker niet na de nederlaag bij het referendum dat hierover ging. Bovendien was er ongetwijfeld manipulatie in het spel bij de verkiezingen.’

Lithium en de inzet van de verkiezingen

Met het aantreden van de rechtse regering van interim-president Jeanine Áñez is de directie van het Boliviaans Lithiumbedrijf YLB vervangen. Er lijken ook plannen te groeien voor een privatisering van het bedrijf.

Luís Arce Catacora, de presidentskandidaat voor de linkse MAS-partij, was onder Morales minister van Economie. Hij belooft dat hij zal doorgaan met het lithiumproject als hij verkozen wordt bij de komende verkiezingen. Die zullen vermoedelijk op 18 oktober zijn, een datum die aanvankelijk op protest uit de Boliviaanse senaat stuitte omdat eerder 6 september was vastgelegd. Inmiddels heeft de senaat toch met oktober ingestemd, vanwege de coronacrisis.

De lithiumindustrie kan Bolivia jaarlijks 4,5 miljard dollar opleveren

Mijnwerkersvakbond COB heeft al aangekondigd tegen de vertraging van de verkiezingen te gaan demonstreren. De onenigheid over de verkiezingsdatum laat goed de toenemende politieke polarisering zien. Die vindt vooral plaats in de provincie Chapare, bolwerk van Morales-aanhangers, en onder druk van aanhoudende protesten van de bevolking. De bevolking is ontevreden over de aanpak van de coronacrisis: er is een tekort aan medisch materiaal en broodnodige ondersteuning, en armoede en werkloosheid zijn door de lockdown toegenomen.

Volgens MAS-kandidaat Arce Catacora kan de lithiumindustrie Bolivia jaarlijks 4,5 miljard dollar opleveren. Het kan onmogelijk de bevoegdheid zijn van een overgangsregering zoals die van Jeanine Áñez om zo’n belangrijke beslissing als het privatiseren van het lithium te nemen, aangezien dit een beslissing is die structurele gevolgen heeft voor de Boliviaanse economie.

Dit artikel verscheen eerder op MO.be

Limits to lithium?

In verdeeld Bolivia is geen plek voor mijn poldervisie

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons