Hoelang ga je die Black Friday-broek dragen?

De week voor ik dit artikel begin te schrijven, blijken zowel mijn vriend als ik een losse knoop aan een broek te hebben. Aannaaien is de boodschap, zoals ik als jong meisje geleerd heb op de basisschool. Mijn grootmoeder was bovendien naaister van beroep. Hoewel ik nooit achter haar naaimachine mocht plaatsnemen, leerde ze me wel enkele kneepjes van het vak, die ik intussen helemaal vergeten ben. Aan mij is geen groot naaister verloren. Maar een knoop, dat wil ik nog wel eens proberen.

Simpel, soms atypisch, hip, modieus. Alleen: het is niks voor mij. Ik ben geen queen of upcycling. Mijn grootmoeder had groot gelijk toen ze besloot mij nooit aan haar naaimachine te laten plaatsnemen: ik ben notoir onhandig, snijd vaak in mijn vingers (hoeveel pijn zou stikken in je vingers dan doen?!) en heb geen ambities om ooit een naaicursus te volgen. Die knoop aannaaien, dat is intussen gelukt (benieuwd hoe lang die het volhoudt). Maar wat ik met die gerafelde trui aan moet? Geen flauw benul.

Onze kleding is vaak ook helemaal niet zo vuil als we denken. De Castro stelt voor een kledingstuk wat vaker te laten luchten of het te stomen in de badkamer: als je een douche neemt, vormt er zoveel waterdamp dat opgehangen kledingstukken in de buurt daar vanzelf schoner door worden. “Voor hardnekkig zweet is luchten geen oplossing”, geeft De Vrieze als kanttekening. Voor echte vieze geurtjes heeft De Castro de ultieme tip: de meeste kunnen niet op tegen een nachtje in de diepvries. ‘Als je als jeansliefhebber je spijkerbroek in de vriezer steekt, doodt dat de bacteriën zonder de stof aan te tasten’, schrijft ze.

Waar De Vrieze bovenal kritisch over is, zijn de bleekmiddelen in wasproducten. Laat je geen rad voor ogen draaien door catchy reclameslogans die beloven je was witter dan wit te wassen. “Bleekmiddel valt de katoenvezel aan”, zegt hij. “Dat gaat daardoor eerder kapot.” Kun je als consument voorkomen dat je ‘foute’ chemicaliën gebruikt? Als leek zijn ze moeilijk terug te vinden op het etiket, geeft de Vrieze aan. “Er worden ook chemicaliën gebruikt die het bleekmiddel juist stabiliseren.”

Schaamrood op de wangen, het is tijd om toe te geven: ook ik heb kleding van Primark liggen, uit lang vervlogen tijden weliswaar. En weet je, ik blijf het dragen én herstellen. Een goede instelling, volgens De Castro. Ook zij blijkt goedkope kleding in haar kast te hebben. ‘Ik repareer zowel Primark als Pucci’, schrijft ze.

Wie weet ziet mijn gerafelde trui er in de toekomst alsnog gloednieuw uit.