Als een van de vrouwen in de boot de volle laag krijgt, kunnen de anderen hun lach niet onderdrukken. Dit zijn de zeewiervrouwen van Rodrigues, een eilandje in de Indische Oceaan op zo’n 560 kilometer ten oosten van het eiland Mauritius, waar het een autonoom onderdeel van is. Ze zijn op weg naar de akkers van hun zeewierboerderij, in het diepere water van de lagune.
“Rodrigues wil een voorbeeld zijn van een blauwe economie
Artikel gaat verder onder de foto.
Duurzame voedingsbron
“Zeewier kan een belangrijk middel zijn in de strijd tegen voedselonzekerheid en klimaatverandering
Nog een positief effect van zeewier is dat het een significante rol speelt bij het tegengaan van waterverontreiniging. Net als planten op het land is er sprake van zuivering: het filtert zeewater, slaat CO2 op en ademt zuurstof uit. Zeeën worden zo minder zuur én de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer neemt af.
Artikel gaat verder onder het kader en de foto.
• Voedsel voor de mens. Het is rijk aan eiwitten, vitaminen, vezels en mineralen, en is arm aan vet en koolhydraten. Het kan bovendien goed dienen als vleesvervanger.
• Veevoer voor koeien. Door de sojabonen in veevoeder te vervangen door zeewier, vermindert de uitstoot van methaan met 90% en verbetert de spijsvertering van de dieren. Ook het immuunsysteem van de dieren wordt gestimuleerd waardoor minder antibiotica nodig zijn.
• Grondstof voor de productie van bioplastics.
• Verbindingsmiddel in de papier- en in voedingsmiddelenindustrie, bijvoorbeeld in chocolademelk of pudding, maar ook als verdikkingsmiddel en stabilisator.
• Ingrediënt voor lichaamsverzorgingsproducten door de aanwezigheid van antioxidanten en essentiële vetzuren.
Financiële onafhankelijkheid
“Zeewier stond niet op het menu van de eilandbewoners. Ze wisten niet wat ze ermee moesten
Ook Daniella’s dochter Sharon (20) steekt de handen uit de mouwen. “Mijn moeder nam altijd wel wat zeewier mee naar huis en nadat ik één hap had geproefd, was ik verkocht. Maar ik zag ook wat de zeewierteelt met haar deed, de zelfstandigheid die ze kreeg, het enthousiasme waarmee ze naar haar werk ging en de invulling die het aan haar dag gaf. Dat wilde ik ook, op eigen benen staan, mijn eigen inkomen verdienen.”
Na het voltooien van haar middelbare school ging ook Sharon voor de coöperatie werken, maar ze droomt van meer. “In de toekomst wil ik graag verder studeren en de mogelijkheden voor innovaties in zeewierteelt en -producten onderzoeken. Om dat te kunnen moet ik eerst het proces kennen, van het planten en oogsten tot de verwerking in producten.”
Artikel gaat verder onder de foto.
Werkgelegenheid
Het contrast met de vaak professionele teelt en die van de vrouwen van Rodrigues is groot. Waar in China zeewiervelden van vele vierkante kilometers liggen, beschikken de vrouwen hier over slechts een paar veldjes. Oranje boeien markeren de akkers. Het is een drijvend nettensysteem waarin verschillende tubes gemaakt van fijnmazig materiaal naast elkaar liggen.
“We verbouwen hier een inheemse soort zodat het kwetsbare ecosysteem niet verstoord wordt
Een andere ‘fout’ die de vrouwen maakten, was dat ze het zeewier op een locatie plantten die bij eb nagenoeg droogviel. Daardoor kwamen grote delen zeewier boven water te staan. “Op zich kan het wier daar goed tegen, maar het groeit dan minder snel. We moesten dus niet alleen op zoek naar een andere manier van planten, maar ook naar een andere locatie.”
Zeewier groeit zo snel, dat er al na een paar weken geoogst kan worden. De vrouwen nemen twee eerder gevulde tubes met volgroeid zeewier mee op de boot om te worden verwerkt tot eindproduct. Het doel van de Seaweed Multipurpose Coöperatie is om de zeewierteelt een integraal onderdeel te laten zijn van Rodrigues. Van de economie en als product. “We verkopen zeewier aan hotels om het te verwerken in hun gerechten”, zegt Daniella. “Zelf maken we er onder andere pickles van die we weer verkopen. Daarnaast experimenteren we met nieuwe producten, zoals zeep en andere huidverzorgingsproducten.”
Artikel gaat verder onder de foto.
Betere toekomst
“'Ik wil dat mijn kinderen genoeg eten en kleding hebben en dat ze naar school kunnen'
De vrouwen streven geen massaproductie na, maar Daniella droomt wel dat ze als coöperatie kunnen professionaliseren en groeien, dat er meer vrouwen bijkomen en dat ze de productie kunnen vergroten en zo meer inkomen kunnen genereren. “Stel je voor dat we op een dag onze pickles exporteren.” Daniella zucht. “Maar we hebben nog een lange weg te gaan.”
Een langere versie van dit artikel verscheen in december 2022 op MO.be. Het artikel werd gerealiseerd met de steun van het Matchingfonds.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
