De Padma is een van de belangrijkste rivieren van Bangladesh. De rivier betekent veel voor de Bengalezen, ze leven van de visvangst, ze gebruiken het water voor de landbouw, ze wassen er hun kleding in. Maar de rivier komt ook beangstigend dichtbij. Regelmatig treedt de Padma buiten haar oevers. De watermassa slaat hele stukken oever weg en door erosie kalven de onderliggende bodemlagen af. Daarna stort de bovenliggende grond, met bebouwing en al, naar beneden. De loop van de rivier is met de jaren telkens veranderd en hele dorpen zijn al verdwenen.
De Bengalese fotograaf Sarker Protick legde zeven jaar lang vast wat het verdwijnen van land doet met de mensen die aan de Padma wonen, in het district Ishurdi. “Ze zijn opgegroeid met de rivier, het is hun thuis. Ze kunnen vaak ook nergens anders heen. Ik heb dingen verwoest zien worden, maar ook zien ontstaan. Op plekken waar weinig stroming is, vormt de grond die afbrokkelt weer kleine eilandjes. Later kunnen mensen op dit nieuwe land voedsel verbouwen, zoals aardappels en pinda’s. Daarna wordt het vee overgebracht en uiteindelijk ontstaan er nieuwe gemeenschappen op die eilanden.”
Het stijgen en dalen van het waterniveau in de Padma is een natuurlijk proces, veroorzaakt door zware regenval in zeer korte tijd. De moessonregens zijn door klimaatverandering talrijker en heviger geworden. Wat het waterpeil nog verder doet stijgen en de stroming versterkt, zijn de dammen die buurland India regelmatig openzet bij overstromingen daar. Het overtollige water wordt zo afgevoerd via Bangladesh.
Protick noemt het een cyclus. “Er is geen einde, het is een verhaal van dood en wedergeboorte. De grond komt terug, ook al duurt het jaren. Dit gebeurt niet alleen in Ishurdi, maar overal in Bangladesh, en het wordt alleen maar meer. Deze foto’s zijn een klein deel in het grote verhaal van een veranderend klimaat.”
Het hoge water van de Padma slaat de onderste bodemlagen van de oever weg. Wat overblijft is een soort klif, die uiteindelijk afbrokkelt en in het water stort.
Niet alleen de mens, maar ook vee neemt regelmatig een bad in de rivier.
Een deel van het huis en de koeienstallen van Sumon zijn door de rivier verzwolgen.
Tonmoy Das komt thuis van school. Zowel het huis als de school zullen binnenkort in de rivier verdwijnen.
De restanten van een woning.
Sarker Protick: “Dit meisje heeft een verlangen in haar ogen dat mij raakt. Maar ze blijft op haar grond, haar thuis.”
Gewassen worden voorbereid om te verplaatsen, omdat deze grond binnenkort in de rivier zal verdwijnen.
Een man werkt op een klein rijstveld in Arom Baria. Rijst is een van de meest verbouwde gewassen in deze regio.
Voor de boeren die langs de Padma wonen is het rivierwater essentieel om hun gewassen te verbouwen. Toch is de kans groot dat dit stuk land op den duur onder datzelfde water verdwijnt.
