Roberto Angels Revlon: ‘Dankzij ballroom vond ik een echte familie’

“Niet iedereen is geschikt om een ouder te zijn”, zegt de 31-jarige Roberto Angels Revlon. “Als ik zie welke mensen kinderen krijgen denk ik: ik zou een betere vader kunnen zijn dan jij.” Nu is hij sinds een jaar vader van de ballroomhouse Iconic house of Revlon, met familieleden verspreid over Nederland en België.

Familie, huis, chapter

De ballroomscene zullen de meeste mensen kennen van televisieseries als Pose (2018-2021), waarin New Yorkse queer personen van kleur de strijd met elkaar aangaan op de catwalk tijdens een zogeheten ball met verschillende categorieën. Wie het beste op de catwalk loopt of danst, wint die categorie. Roberto: “In het begin deed ik mee als ‘Vogue Femme’ en dat is hypervrouwelijk. Later liep ik de categorie ‘All American Runway’ en dan loop je als een mannelijk model. Heel arrogant en cocky, dat paste beter bij mij en toen begon ik te winnen en meer zelfvertrouwen te krijgen.”

De groepen die het tegen elkaar opnemen, vormen samen een familie, die een house wordt genoemd. Bekende Amerikaanse huizen hebben soms ook afdelingen in Europa, zogeheten chapters. Het Iconic House of Revlon, dat in 1989 werd opgericht, heeft een chapter in de Benelux, waar Roberto vader van is.

Interview gaat verder onder de foto.

Roberto Angels Revlon is de artiestennaam van de Kaapverdisch-Nederlandse Jeffry Matias de Jesus. Beeld: Sophie Padt

Kennismaking met ballroom

Roberto Angels Revlon – artiestennaam van de Kaapverdisch-Nederlandse Jeffry Matias de Jesus – herinnert zich zijn kennismaking met de ballroomscene nog goed. “Ik werd door een vriendin in 2014 uitgenodigd om naar een ball te gaan en ik had geen idee wat het was. Sindsdien ben ik vaker gegaan en op een dag werd ik door een van mijn beste vrienden aangemoedigd om mee te doen, een beetje geforceerd eigenlijk”, zegt Roberto lachend.

Maar dan serieuzer: “Als hij dat toen niet had gedaan, dan zat ik hier nu niet. Ik zat op dat moment in een kutsituatie. Was net uit de kast gekomen naar mijn ouders en moest het huis uit want mijn vader wilde mij vermoorden. Hij reageerde heel agressief op een gerucht van iemand die zei dat hij mij halfnaakt had gezien bij de pride in Amsterdam. Ik moest het huis uit en ben toen op kamers gegaan, ben gestopt met school en gaan werken. Zo heb ik die periode overleefd. Ballroom heeft mij toen echt geholpen bij het vinden van een echte familie.”

Ruimte innemen

Het vinden van die familie ging niet over één nacht ijs, want een ballroomhuis kom je niet zomaar binnen. “Toentertijd was ik niet bewust op zoek naar een familie, maar ik danste wel veel en kwam regelmatig in de scene. Als je een onderdeel wilt zijn van de ballroomscene, dan moet je regelmatig naar balls gaan en balls lopen. Je ontmoet mensen en creëert connecties en dan vindt je familie jou wel. Zo heb ik mijn moeder gevonden, Marina van House of Ultra Omni.” Roberto blijft tot 2019 bij Ultra Omni, maar dan wordt het huis gesloten. “Er waren veel onderlinge issues tussen de hoofden van de Europese chapters en Amerikaanse chapters. De Amerikaanse hoofden waren onder andere transfoob in de manier waarop ze over trans mannen praatten. Wij wilden dat niet hebben.”

“De ballroomscene is in principe voor iedereen, tenminste, dat zou zo moeten zijn”, zegt Roberto. Toch ziet hij colorisme1, vetfobie en transfobie de kop opsteken bij de balls. Het is de reden dat hij als eerste in Europa de categorie Big and Beautiful introduceert. “Er is heel veel ruimte voor dunne of gespierde lichamen, maar voor dikke mensen niet. Iedereen vindt ons fierce, maar geef ons ook de ruimte.”

Over het creëren van die ruimte zegt Roberto: “Als niemand het voor je doet, moet je het zelf doen. Ik ben voor veel mensen in de scene de eerste fat black male die ze de catwalk zien lopen.” Naast vetfobie merkt hij ook colorisme op in de scene. “Je ziet in 2023 nog steeds dat jury’s sneller kiezen voor een lightskin girl dan een mooie darkskin black woman. Jureren blijft nog altijd subjectief.”

​

Leden van Roberto’s chapter van Iconic house of Revlon

Nieuwe vader

Nadat Roberto een tijd door de scene ging als een ‘007’ (iemand zonder ballroomhuis) vond hij het weer tijd om zich aan te sluiten bij een nieuwe familie. Hij vroeg zijn moeder Marina wel om toestemming. Ook al was hun huis gesloten, Marina is nog steeds zijn moeder: “Ik ben heel loyaal naar haar en zij vond het natuurlijk prima.” Hij is inmiddels iemand met een aantal jaren ballroomervaring dus toen hij werd opgenomen bij de Iconic House of Revlon lag het aanbod al klaar om vader van het huis te worden. “Maar ik wilde de relaties in het huis  eerst rustig opbouwen. Ik zag mezelf nog niet als vader op dat moment. Ik wilde de familie eerst beter leren kennen en kijken hoe de dynamiek is in het huis met de familieleden onderling.”

Na een jaar besluit Roberto de taak en titel als vader op zich te nemen. En de verantwoordelijkheid die erbij komt kijken. Het huis had voorheen twee moeders, maar nadat een van hen emigreerde, was er ruimte voor een nieuwe ouder. “Je hebt als vader dagelijks contact met de kids. Ik zorg voor de voorbereidingen van een ball, ik zorg dat we ergens kunnen eten en slapen als we op reis zijn en ik probeer er ook echt voor ze te zijn in hun leven naast ballroom. Ze komen bij mij thuis en dan gaan we gamen of kijken we films. Tweede of derde kerstdag vieren we ook bij mij thuis, zo bouwen we een band op. Het leven náást de ballroomscene is het belangrijkste.”

“Veel mensen die nieuw zijn in de ballroomscene zijn onder de indruk van de glitter en glamour en onze fierceness. Maar als je ons buiten een competitieve ball ontmoet in een andere omgeving dan zie je onze familiedynamiek en dat familiegevoel dat veel van ons missen. Ik zie vaak in onze black and brown queer gemeenschap dat mensen geen familie meer hebben, dat ze het zwarte schaap worden waar niemand meer naar omkijkt. Familiegevoel is belangrijk voor een persoon, mensen vinden het fijn om in een groep te zitten. Als je zelf een familie wil vormen, stel jezelf de vragen: bij wie voel je je veilig? Wie vertrouw je? Wie beoordelen je niet, misgenderen je niet, wie staan voor je klaar? Dat is je familie.”