Een week lang staarde ik naar het rubberen cupje. “Ik ga het doen”, appte ik naar meerdere vriendinnen, waarvan de meesten een tampon al invasief vinden. Ook ik heb mijn hele menstruatiebestaan uitsluitend maandverband gebruikt. Ik vraag me af hoeveel katoen ik heb verspild, hoeveel plastic ik heb bijgedragen aan de oceanen en hoeveel chemicaliën ik tussen mijn benen heb gedragen. Tampons heb ik nooit geprobeerd, omdat het nooit comfortabel heeft gevoeld. Ook spookte de stem van mijn moeder tussen mijn oren, die riep dat tampons niet goed zijn voor je vagina. Dit riep ze om geldige en ongeldige redenen.
Ik zat op de wc thuis en ik probeerde het cupje in allerlei verschillende vormen te buigen
Toen was het zover. Ik zat op de wc thuis en ik probeerde het cupje in allerlei verschillende vormen te buigen. Op YouTube had ik meerdere manieren gezien om de cup te vouwen. Online leek het op een tulp, offline leek het op een misvormd ding. Het hele proces voelde aan als een omgekeerde bevalling, waarbij ik met veel gezucht en een gecontroleerde ademhaling mijn bekkenbodemspieren probeerde te ontspannen. “Stel je niet aan”, dacht ik terwijl de cup een millimeter per seconde naar binnen bewoog. “Dit gaat goed, niks om bang voor te zijn”. Totdat de cup zich vacuüm zoog aan mijn baarmoederwand. Het is op z’n zachtst gezegd een interessant gevoel. Ik belde enthousiast een vriendin op. “Hij zit erin, het duurde heel lang en ik dacht dat het niet zou lukken, maar hij zit erin en ik voel me vreemd. Maar hey, hij zit erin!”. “Jij moet echt weer aan de man”, reageerde ze.
Stuk rubber
Het duurde nog een paar dagen voordat mijn paranoia verdween. Bij elke mogelijke pitstop rende ik de wc binnen om te controleren of dat ding functioneerde. Dat deed-ie. Gebiologeerd keek ik hoe ik het uiteinde van de cup naar buiten kon duwen. “Ik wil ’t ook wel proberen, waar haal je zo’n ding vandaan??”, appte een vriendin tijdens het plassen. In plaats van haar te beantwoorden besloot ik om mijn moeder te appen. “Kijk mama, dit moet je ook gebruiken.”, typte ik en stuurde een foto van de verpakking. Ik verwachtte dat ze geschokt zou meedelen dat ik mijn onschuld had verpest met een stuk rubber. “Denk je dat ik ze niet ken, ik heb ’m een paar maanden geleden gekocht”, appte ze terug, met een baby emoticon erbij, zodat ik mijn plek weer weet.
En toen kwam het moment dat hij eruit moest. Wanneer een vacuüm gezogen cup aan je baarmoederwand interessant voelt, dan is het lostrekken ervan nog interessanter. Ik wil niet in meer detail treden dan ik al heb gedaan, maar alleen al om dit wonderbaarlijk moment zou ik de cup aan alle vrouwen aanraden. Volgens mij heb ik mijn maatje voor de komende tien jaar gevonden. Nu alleen nog aan de man.
