‘Ik hoef geen seks, ook dat is vrijheid’

‘Je bent 27 en je hebt dus nooit seks gehad?’ Ik leg dan uit dat seks voor mij geen prettige ervaring zou zijn, aangezien ik zoenen al vreselijk ongemakkelijk vind. En dus is het maar goed ook. Toch zijn ongeloof en medelijden de standaard reacties wanneer ik mijn verhaal vertel.

Meestal draai ik het om: het lijkt mij juist nogal saai om steeds op zoek te moeten naar seks en daarvoor talloze dates af te lopen. Ook hoor ik van vriendinnen dat er soms veel drama bij komt kijken. Dat zou het voor mij dus niet waard zijn. Natuurlijk is het niet voor iedereen lastig, en misschien kan ik dit soort dingen makkelijk zeggen omdat ik nu eenmaal geen behoefte heb aan seks. Maar het mag duidelijk zijn: zielig ben ik niet door mijn niet-bestaande seksleven, en een saai leven heb ik ook niet.

Zoals zij ook aangeeft wordt het hormoon oxytocine aangemaakt bij knuffelen en seks. Maar dit belangrijke stofje wordt aangemaakt bij élk positief contact, dus ook bij een knuffel van een huisgenoot of bij een leuk Skype-gesprek met een vriendin. Maar zulke voorbeelden noemt ze niet. Dat valt in een maatschappelijk patroon waarin dat soort contact minder gewaardeerd wordt dan seks.

Zelf heb ik de druk van verplichte seksualiteit voornamelijk ervaren vóórdat ik er op mijn 22e achterkwam dat ik aseksueel ben. Ik las op internet over deze seksuele identiteit en hoe meer onderzoek ik ernaar deed, hoe meer de puzzelstukjes voor mij op hun plaats vielen. Dit was het! Zo had ik me ook altijd gevoeld! Omdat ik dat nu weet, besef ik ook dat seks geen noodzakelijk onderdeel van je leven hoeft te zijn.

Gelukkig heb ik vóór mijn eureka-moment nooit dingen gedaan die ik echt niet wilde, misschien omdat ik nooit een partner heb gehad. Wel kreeg (en krijg) ik vaak te horen dat dat allemaal nog wel zal komen en dat seks nou eenmaal deel uitmaakt van volwassen worden. Ook word ik uitgemaakt voor robot  en sommige mensen noemen mij ‘onnatuurlijk’. Maar intussen weet ik gelukkig dat er veel meer mensen zijn die, net als ik, geen behoefte hebben aan seks en dat ik gewoon mag zijn zoals ik ben.

Dat betekent ook dat virgin shaming net zozeer moet worden aangepakt als slut shaming. In een van mijn favoriete films, The Breakfast Club, zet het personage Allison die twee naast elkaar: ‘Well, if you say you haven’t, you’re a prude. If you say you have, you’re a slut. It’s a trap. You want to but you can’t, and when you do you wish you didn’t, right?’ Oftewel:  virgin shaming en slut shaming zijn met elkaar verbonden. Of je als vrouw nu veel of weinig seks hebt: je wordt hoe dan ook bekritiseerd.

In seizoen 1 van deze serie is Otis die rare jongen die als enige op school niet geïnteresseerd is in seks en lijkt hij zijn seksuele gevoelens te onderdrukken. Aan het einde van het seizoen wordt dat bevestigd als blijkt dat hij getraumatiseerd is doordat hij zijn vader ooit betrapte die seks had met een andere vrouw dan Otis’ moeder. Na dit besef is hij in seizoen 2 plotseling ‘genezen’ en wordt hij neergezet als hyperseksueel.

Zoals ik al eerder beargumenteerd heb: dit soort beeldvorming van aseksualiteit komt vaker voor. En dat kan mensen het idee geven dat aseksualiteit een symptoom van een aandoening is, in plaats van een op zichzelf staande seksuele oriëntatie.

Toch stuit ik nog altijd veel op aannames over hoe iemands seksleven er idealiter uit zou moet zien. Je moet je ‘eerste keer’ op een bepaalde leeftijd hebben gehad en daarna moet je ‘het’ een bepaald aantal keer per week doen. Allemaal onzin natuurlijk. Ik zeg altijd dat je seks kunt vergelijken met bergbeklimmen. Voor de een is dat het summum, terwijl de ander er niet aan moet denken. En seks, daar zou ik nou als een berg tegenop zien.

Dit artikel verscheen eerder op OneWorld.nl op 23 oktober 2020.