Curator Darunee Terdtoontaveedej.
Interview

‘Genderdiversiteit is geen westers idee’, zeggen deze kunstenaars

Niet-westerse culturen benaderen gender al eeuwenlang op de meest uiteenlopende manieren. Toch worden moderne ideeën rond genderdiversiteit vooral toegeschreven aan westerse vrijheden. Olave Nduwanje bespreekt dit met twee makers uit Thailand en Zuid-Afrika.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het besef dat er meer dan twee genderidentiteiten bestaan is niet nieuw en geen progressieve, westerse verworvenheid. Integendeel, niet-westerse culturen hebben gender door de eeuwen heen op de meest uiteenlopende manieren benaderd. In de westerse media en het maatschappelijke debat krijgen we daar alleen weinig van mee. Hierdoor is de rijke geschiedenis van seksuele en genderdiversiteit in niet-westerse culturen voor ons min of meer onzichtbaar en dreigt de toekomst van genderdiversiteit te worden gekaapt door westerse stemmen.

Daarom ga ik in gesprek met twee non-binaire kunstcuratoren die beeldvorming van genderdiversiteit proberen te verrijken met niet-westerse perspectieven. Ontwerper en curator Darunee Terdtoontaveedej (1990) is dit jaar door het International Film Festival Rotterdam benoemd tot Young Curator. Het programma dat Terdtoontaveedej voor het festival (22 januari – 2 februari) samenstelde, heet Sacred Beings en geeft ruimte aan queer kunstenaars uit verschillende Aziatische landen. Hiermee laat de jonge curator zien welke invloed het kolonialisme heeft gehad op het denken over genderfluïditeit in landen die gekoloniseerd zijn geweest.

Mythologisch queer

Voor de in Thailand opgegroeide Terdtoontaveedej was het altijd moeilijk om rolmodellen en verhalen te vinden die aansloten op hun persoonlijke ervaringen. Daarom richt hen de blik in het IFFR-programma vooral op Azië. “In mijn tienerjaren zat ik op een conservatieve kostschool in West-Australië. Het gros van mijn queer opvoeding vond dus op het internet plaats, in het geheim. Zowel het Engels als het Thais volstond destijds niet voor het verwoorden van mijn gevoelens over mezelf.” De titel Sacred Beings slaat op de Aziatische goden en mythologische personages in wie Terdtoontaveedej zich wél herkende, en die we in de hedendaagse westerse maatschappij queer zouden noemen: “Zo ontdekte ik Guanyin uit het boeddhisme, Ardhanarishvara uit het hindoeïsme en de Shirabyōshi uit Japan.”

Wie zich in Zuid-Afrika identificeert als vrouw, maar het gender ‘man’ had, staat in contact met een feminiene voorouder

Kopano Maroga. Beeld: Katinka Bester
Kopano Maroga (1994) is programmamaker en dramaturg bij het Gentse kunstcentrum Vooruit en komt uit Zuid-Afrika. Uit eigen ervaring weet ik dat Afrikaanse denkers en makers zelden worden gezien als bron van kennis over genderdiversiteit. Daarom vraag ik Maroga naar hun eigen gender-referentiekader uit hun jeugd.

Dat ontlokt een veelzeggend verhaal: “De moeder van een vriendin van mij is een traditionele heler. Helers spelen een belangrijke rol in de zorg en het wereldbeeld van veel Zuid-Afrikanen. Deze Mpho vertelde me dat wanneer een persoon zich identificeert met een ander gender dan bij de geboorte is toebedeeld, dat duidt op een voorouder die zich manifesteert via de persoon. Wie zich identificeert als vrouw, maar het gender ‘man’ had toebedeeld, staat dus in contact met een sterke feminiene voorouder. Dit fenomeen wordt volledig geaccepteerd, maar het wordt niet je ‘genderidentiteit’ genoemd. Het is slechts de aanwezigheid van een voorouder.” Maroga wil waken voor generalisaties van oorspronkelijke Zuid-Afrikaanse gendertheorieën, maar werd wel door de gedachte geïnspireerd.

Genderdiversiteit in niet-westerse culturen

In niet-westerse culturen wordt vaker een spirituele en religieuze rol toegeschreven aan mensen die zich niet conformeren aan een binair gendersysteem. De hijra’s in Zuidoost-Azië bijvoorbeeld, zouden belangrijke spirituele krachten hebben, net als de bissu-priesters in de Bugis-cultuur op Sulawesi, de nat kadaw in Myanmar en de Two Spirit-mensen onder de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika.

Maar de inclusiviteit van mensen die zich niet conformeren aan toebedeelde genderrollen werkt ook vaak door in andere facetten van de maatschappij. Zo bekleden non-binaire en gender-niet-conformerende personen regelmatig sociale en politieke rollen. De Fa’afafine op Samoa spelen bijvoorbeeld een belangrijke rol in de opvoeding en het onderwijs van kinderen. Verder terug in de geschiedenis komen we We’wha van de Noord-Amerikaanse Zuni tegen. We’wha’s genderidentiteit ihamana bracht de rol van mediator en diplomaat met zich mee.

Gender-non-conforme mensen leveren nog steeds belangrijke bijdragen aan ontwikkelingen in Zuid-Afrika, benadrukt Maroga. Zoals Kewpie, een drag queen en kapper uit District Zes, een historische buurt van Kaapstad. “District Zes was tijdens de Apartheid een raciaal gemêleerde buurt, en een belangrijke underground broeiplaats voor kunst, cultuur en activisme. Uiteindelijk heeft de Apartheidsregering de buurt verwoest, maar door onderzoek in fotoarchieven is Kewpie weer in beeld gekomen. En zo zijn er veel queer en gender non-conforme artiesten uit de schaduwen van Zuid-Afrika’s queer geschiedenis gehaald: Athi-Patra RugaZanele MuholiFAKA, Mx Blouse, Umlilo en Angel-Ho.”

Uit de schaduw

Maroga ziet dat er nog veel moet gebeuren om de uitwissing terug te draaien: “Ik zie queer, trans en gender non-conforme mensen op het podium, we schuiven aan in panels, we faciliteren workshops, onze werken hangen in galerieën, onze boeken staan in de schappen, maar we zijn nog altijd geen bestuursleden, we maken geen onderdeel uit van managementteams en we zijn niet de directeuren van de podia. Voor mijn gevoel laat dit zien hoe de maatschappij ons ziet: als entertainment, ideeën en spektakel.”

Terdtoontaveedej ziet het somberder in wat betreft de representatie van niet-westerse queer personen: “We weten hoeveel invloed popcultuur en massamedia hebben op ons wereldbeeld. Daarom zou ik willen dat wij zichtbaarder zouden zijn. Maar in de mainstream media blijft niet-westerse queer representatie minimaal. Ook in Azië zijn we alleen underground te vinden. Hoeveel films ken je waarin trans mensen centraal staan? De filmindustrie heeft nog veel in te halen als het gaat om gelijkheid en diversiteit. Er was dit jaar weer geen enkele vrouw genomineerd voor een Oscar voor beste regisseur. Dat zegt veel.”

Koloniale kater

Westers kolonialisme heeft veel impact gehad op niet-westerse culturen; ook waar het gaat om opvattingen over gender. Europese mogendheden beschouwden het als ‘beschaafde christenen’ als hun taak om seksuele zedelijkheid en binaire genderrollen op te leggen aan de koloniale onderdanen. Sterker nog, de seksuele en genderdiversiteit die buiten het Westen bestond werd zelfs aangehaald als reden om andere landen te onderwerpen. De zeden van de westerse cultuur werden gezien als bewijs voor Europese superioriteit. “Door koloniale wetgeving is homoseksualiteit in veel landen nog steeds verboden”, vertelt Terdtoontaveedej.

Politici in Azië lijden aan selectieve onwetendheid als ze zeggen dat genderdiversiteit ‘niet Aziatisch’ is

“Politici, regeringen en religieuze leiders in Azië lijden aan een koloniale kater en selectieve onwetendheid als ze zeggen dat seksuele en genderdiversiteit ‘niet Aziatisch’ is, en niet aansluit bij lokale waarden. Queer cultuur zou geïmporteerd zijn uit het Westen!”

Terdtoontaveedej hoopt dat het IFFR-programma Sacred Beings het publiek kan inspireren om het over de invloed van kolonialisme te hebben, en kan laten zien hoe wit superioriteitsdenken queer geschiedenis wereldwijd heeft gewist. “Ik zie in sommige Aziatische landen dat lokale queer activisten zich vooral laten inspireren door westerse lhbti+-activisten, zonder kennis van hun eigen queer geschiedenis. Het is pijnlijk dat het Westen zichzelf profileert als queervriendelijk en progressief, terwijl diezelfde vrijheden ons juist door het Westen zijn afgenomen.”

Is het niet zorgwekkend hoe niet-westerse lhbti+-activisten hun aanspraak op gelijkwaardigheid en vrijheid vooral spiegelen aan westers activisme? Kennis over gender en seksuele diversiteit wordt opnieuw vooral van het ‘westen’ naar het ‘zuiden’ gestuurd, in plaats van andersom. Maroga herkent dat. “Ik denk dat die uitwisseling al langer aan de gang is, en voortgezet zal worden. Maar het is belangrijk om te beseffen dat de koloniale blik niet ‘verwijderd’ kan worden.

Laten we de koloniale geschiedenis niet negeren, maar erkenning geven aan het feit dat wij, niet-westerse non-binaire en transgender denkers en makers, altijd kennis hebben geproduceerd over gender. Soms gebeurde dat zelfs in samenwerking met de kolonisator. Die kennissystemen en culturele verworvenheden zijn van ons, dat is onze erfenis.”

Dit artikel werd mede mogelijk gemaakt door IFFR.

'Transvrouwen' bestaan niet, trans vrouwen wél

Wie bepaalt wie zich vrouw mag noemen?

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons