Elver rapporteerde over haar bevindingen aan afgevaardigden van de VN-Mensenrechtenraad. "Vrouwen hebben op verschillende niveaus met discriminatie te maken en hun recht op voedsel wordt aangetast in elke fase van hun leven", zei ze.
Vrouwen of meisjes krijgen niet alleen minder eten omdat jongens door de ouders belangrijker geacht worden, in extreme gevallen is zelfs sprake van infanticide (kinderdoding) door verhongering.
Elver wees erop dat in de internationale wetgeving het recht op voedsel onvoldoende gegarandeerd wordt voor vrouwen. In internationale verdragen is volgens haar sprake van discriminatoir taalgebruik. Zo wordt in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens gesproken vanuit mannelijk perspectief, over het recht voor voedsel voor "zichzelf en zijn gezin".
Landbezit
Vrouwen spelen een essentiële rol in de voedselvoorziening. Ze produceren meer dan de helft van het voedsel in de wereld. Het percentage vrouwen dat zelf land bezit, is echter gering. In Afrika varieert hun aantal tussen 5 en 30 procent.
In Centraal-Amerika, in landen waar de gelijke rechten tussen mannen en vrouwen erkend worden, bestaat in de praktijk nog steeds een kloof tussen mannen en vrouwen als het gaat om landbezit. Vrouwen bezitten minder land en doorgaans is dat land van slechtere kwaliteit. In Centraal-Amerika is 12 tot 23 procent van het land in handen van vrouwen. De kans dat zij land erven is ook kleiner dan bij mannen.
Subsidies
De speciale VN-rapporteur onderzocht ook de invloed van privatisering en industrialisering in de landbouw op vrouwen. Ze constateerde dat gesubsidieerde import van landbouwproducten lokale voedselproductie verdringt, en daarmee een aanslag pleegt op het inkomen van vrouwen.
"Ondanks hun kritieke bijdrage aan de voedselproductie in de wereld, hebben vrouwen er moeite mee hun inkomen op peil te houden. Dat komt door de toegenomen concurrentie van geïmporteerde landbouwproducten, lagere prijzen en een daling van de prijzen van grondstoffen op de internationale markten", zei Elver.
