Er viel me in die chaos wel één uiterst succesvolle campagne op, uit de koker van ‘de industrie’. Tijdens de onderhandelingen voor het Klimaatakkoord hoorde ik steeds meer mensen om mij heen praten over een ‘cruciale’ grondstof voor onze toekomst; ineens zijn we helemaal in de ban van waterstof.
“Wat we willen is groene waterstof, uit groene, hernieuwbare energie
Eén probleempje: wij maken nu waterstof uit aardgas. Haal je waterstof uit grijze energie, dan blaas je CO2 de lucht in. Wat we willen is groene waterstof, uit groene, hernieuwbare energie. Helaas heeft Nederland nog lang niet genoeg windmolens en zonne-energie om dat te leveren. Grijs kun je moeilijk groen wassen. Dus heeft een geniaal persoon iets anders bedacht: blauwe waterstof.
“Er kleven risico’s aan CO2-opslag in de grond, zoals lekkage of aardbevingen
Een slim gekozen kleur. Niet voor niets kun je iemand ‘op zijn blauwe ogen vertrouwen’. Blauw straalt veiligheid en zekerheid uit. Kijk maar naar het kleurgebruik van grote instanties als de Belastingdienst en Facebook. Ben je niet 100 procent duurzaam, maar wil je wel uitstralen dat je een degelijk alternatief bent, dan is blauw jouw kleur.
Blauwe waterstof is tijdelijk, zo staat het in het Klimaatakkoord. Een noodzakelijk transitiemiddel dat de basis moet leggen voor onze toekomstige groene waterstofeconomie. Een brug tussen grijs en groen. De verwachting is dat we in 2030 onze groene bestemming hebben bereikt en we geen aardgas meer nodig hebben. Of wordt blauw straks het nieuwe groen?
Dit artikel verscheen eerder in OneWorld-magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
