Wat heeft de klimaatcrisis te maken met thema’s als racisme, migratie en gender? En wat zou de natuur zélf over haar ondergang te zeggen hebben? Voor de zomereditie van OneWorld Magazine in 2021 schreven Klimaatdichters Amina Belôrf, Nisrine Mbarki, Shari Van Goethem en Willemijn Kranendonk ieder een gedicht, waarin ze de natuur in woord brachten.
Een stukje droom
‘Vergeten zijn de mensen die de zee overstaken, hun lijf en leven in pand hebben gegeven’. Klimaatdichter Amina Belôrf geeft woorden aan de klimaatcrisis. Die kan ze niet los zien van het reusachtige onrecht van racisme, maar ze durft nog te dromen.
Rewilding
‘Mijn ouders overleven de winter door familiestemmen in hun telefoon’. Klimaatdichter Nisrine Mbarki ziet de wereld langzaam tot stilstand komen. Althans, voor de mens: de natuur is altijd in beweging.
‘Mijn ouders overleven de winter door familiestemmen in hun telefoon’. Klimaatdichter Nisrine Mbarki ziet de wereld langzaam tot stilstand komen. Althans, voor de mens: de natuur is altijd in beweging.
de hemel spreekt
‘Ik geloof dat ik ooit eindeloos was. dat ik met het wazig worden van mijn zicht kleiner ben geworden.’ Klimaatdichter Shari Van Goethem geeft de hemel een stem. Omdat we anders vergeten dat die ademt.
‘Ik geloof dat ik ooit eindeloos was. dat ik met het wazig worden van mijn zicht kleiner ben geworden.’ Klimaatdichter Shari Van Goethem geeft de hemel een stem. Omdat we anders vergeten dat die ademt.
Het herstel van Moeder Aarde
Wat hebben vastgeroeste gendernormen met de klimaatcrisis te maken? Alles, ziet Klimaatdichter Willemijn Kranendonk. Want het zijn de vrouwen die zien hoe de aarde lijdt.
Wat hebben vastgeroeste gendernormen met de klimaatcrisis te maken? Alles, ziet Klimaatdichter Willemijn Kranendonk. Want het zijn de vrouwen die zien hoe de aarde lijdt.
