Way to Go: een kans voor Braziliaanse kinderen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Deel 4: Uit eigen ervaring weet Samuel van de Raa de Souza (35) hoe belangrijk het is om de kans te krijgen om te studeren. Hij is oprichter en voorzitter van de Nederlandse stichting Nieuwe Generatie Brasil en de Braziliaanse stichting Associação Nova Geração Brasil. In januari 2017 verhuist hij met zijn vrouw en vier kinderen van 9, 7, 5 en 1 naar het Braziliaanse São João del Rei, om zijn kinderdroom waar te maken: kinderen in zijn geboorteland Brazilië een kans geven.

Samuel van de Raa bij de bouw in Brazilië. Foto: Samuel van de RaaSamuel van de Raa bij de bouw in Brazilië.

Waarom heb je stichting Nieuwe Generatie Brasil opgericht?
“Ik ben in Brazilië geboren, waar we het als gezin niet makkelijk hebben gehad. Toen mijn vader er met een andere vrouw vandoor ging, belandden mijn moeder, zusje en ik vanwege de slechte sociale voorzieningen op straat. Mijn moeder was in die tijd doodziek, maar werkte alsnog 18 uur per dag om er voor te zorgen dat wij genoeg te eten hadden. Ik zag met eigen ogen hoe sommige mensen moesten vechten voor hun leven. Als kind verkocht ik ijsjes in stadions zodat we konden overleven. Op achtjarige leeftijd heb ik met mezelf afgesproken dat ik – als ik ooit zelf uit die armoede zou komen – daar iets mee zou gaan doen."

"Op mijn twaalfde konden mijn moeder, zusje en ik naar Nederland komen. Hier kreeg ik de kans om te studeren en een baan te vinden. Inmiddels ben ik getrouwd en heb ik vier kinderen. Het idee om een stichting op te richten heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten. Toen mijn vrouw en ik in 2011 allebei door ziekte een half jaar op bed lagen, zeiden we tegen elkaar: ‘We waren van plan om heel iets anders te doen met ons leven’. Toen dat besef tot ons doordrong besloten we onze droom waar te maken. In 2013 zijn we met Stichting Nieuwe Generatie Brasil gestart, en in januari verhuizen we naar Brazilië. We moeten daar fysiek aanwezig zijn als we dit goed willen opzetten. Ik heb mijn twee oudste kinderen al eens meegenomen naar Brazilië. We vinden het allemaal spannend, maar hebben er ook veel zin in. Als ik in Brazilië ben dan mis ik Nederland, en als ik in Nederland ben dan mis ik Brazilië. Ik denk dat dat voor mijn kinderen ook zo zal zijn. De jongste (bijna 2) zal zich later waarschijnlijk weinig herinneren van Nederland. Ik ben heel benieuwd wat dat zal doen met de dynamiek in ons gezin.”

Wat doet de stichting?
“Veel kinderen in de Braziliaanse stad São João del Rei hebben wel een dak boven hun hoofd, maar geen veilige thuissituatie. Ze belanden vaak in de prostitutie of criminaliteit. We willen dagopvang verzorgen voor kinderen in de leeftijd van 2 tot en met 12 jaar, zodat ze van de straat blijven. Daarnaast krijgen ze huiswerkbegeleiding, de kans om te sporten en leren ze in onze moestuin hoe ze gezond kunnen leven en voor zichzelf kunnen zorgen. Kinderen van 12 tot en met 18 jaar kunnen terecht op onze vakschool. Daar krijgen ze onder andere les in het bouwen van websites, koken, het maken van meubels. Met die praktische vakkennis hebben ze een betere kans om een baan te vinden en om zich in de toekomst zelf financieel te kunnen onderhouden. Onze stichting is nog in de opstartfase, we verwachten eind 2017 te starten met de vakschool en half 2018 volledig operationeel te zijn.”

Foto: Samuel van de Raa

Waarom ben je voorzitter van de Nederlandse en de Braziliaanse stichting?
“De Braziliaanse stichting staat los van de Nederlandse, maar om ze allebei transparant te houden vonden we dat er een koppeling tussen moest zijn. Omdat ik beide culturen goed ken, ben ik als voorzitter die verbindende schakel geworden. Daar is wel kritiek op. Sommige mensen denken dat ik alle beslissingen neem, maar het is echt geen ‘one-man-show’ van mij. We doen alles met het hele bestuur. Ik leg voortdurend aan de twee besturen uit wat we doen en waarom we dat doen. Zo zorgen we juist voor transparantie.”

Hoe werven jullie fondsen?
“Omdat we nog niet zo lang bestaan, zijn we nu vooral nog bezig met de voorbereidingen van het project. We verwachten pas in 2017 onze eerste echte activiteit uit te voeren. Daarom is het heel belangrijk dat we onze donateurs betrokken houden. Dat doen we met sociale media. We hebben een WhatsApp groep met geïnteresseerde donateurs waarin we wekelijkse updates geven, bijvoorbeeld met foto’s. Dat houdt mensen echt betrokken, en wat blijkt nu? Ze geven steeds meer geld! Ook bij onze ‘ijzerstavenactie’ zien donateurs precies waar het geld terechtkomt. Voor de bouw van de vakschool hebben we in totaal 22,5 kilometer aan ijzerstaven nodig (1875 stuks). Donateurs kunnen er voor kiezen om een of meerdere ijzerstaven te kopen voor €3,15 per stuk. Eerder dit jaar hadden we een ‘bakstenenactie’ met hetzelfde principe. Dat was een groot succes. De bouwvakkers en metselaars worden betaald vanuit andere donaties."

Hoe kan je jezelf overbodig maken? 
“Mijn vrouw en ik willen in Brazilië kleine sociale ondernemingen oprichten waar studenten van de vakschool werkervaring kunnen opdoen. Zoals een restaurant, bakkerij of IT-bedrijf dat websites bouwt. We hopen dat we uiteindelijk met de opbrengst van die bedrijven onze stichting kunnen financieren, zodat er geen donateurs meer nodig zijn.”

Foto: Samuel van de RaaFoto: Samuel van de Raa

Waar ben je het meest trots op?
“Alles wat we tot nu toe hebben bereikt komt vanuit mijn persoonlijke ervaring en droom. Daar ben ik heel trots op. Ik ben erg trots op alle betrokken vrijwilligers, waaronder mijn moeder die hard meehelpt. Ik ben ook heel trots op mijn zus. Zij steekt veel tijd en energie in het organiseren van Zumba-marathons om nieuwe donateurs te werven. Dat doet echt wat met me.”

Wat is je toekomstdroom?
“Ik hoop dat veel van onze afgestudeerden in de toekomst een baan vinden. Ik hoop ook dat zij iets terug willen doen voor de stichting, bijvoorbeeld door zelf les te geven op onze school. Ik hoop ook dat we hetzelfde project in Rio kunnen opzetten. Ik vind Rio de Janeiro echt de mooiste stad van de wereld, maar er is nog veel te veel ellende.”

Welke Way to Go wil je anderen meegeven?
“Door mijn persoonlijke ervaringen en motivatie kan ik vol overgave mijn droom om kansarme kinderen in Brazilië te helpen waarmaken. Mijn Way to Go is dan ook dat iedereen zijn droom moet najagen. Dat is echt niet altijd makkelijk. Een van de belangrijkste dingen is dat je je ‘echte ik’ moet laten zien, iedere dag opnieuw. Naar de stichting, naar de donateurs, en vooral ook naar jezelf.”

In de volgende Way to Go nemen we een kijkje bij een stichting in Nepal.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons