Achtergrond

Molenbeek ‘broedplaats’ voor terroristen

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

 Op 8 maart 2015 schrijft oorlogsfotograaf Teun Voeten over Molenbeek waar hij negen jaar heeft gewoond:

'Oplossingen zie ik niet, Ik zie alleen maar meer werkeloosheid, meer hoofddoeken, meer stupiditeit, meer haat, meer frustratie; meer Salafisten. Molenbeek staat op barsten, helemaal als er straks nog meer Syrië-gangers terugkeren. De enige vraag is: wanneer?'

Racist 
Voeten werd door zijn uitspraken over de Marokkaanse gemeenschap in Molenbeek, en het noemen van de stad als ‘etnisch-religieuze enclave’, voor racist uitgemaakt. “Enkele journalisten waar ik mee bevriend was, wilden na mijn publicaties over deze stad niks meer met mij te maken hebben. Ze vonden mij een rechtse rakker.” De vraag van Voeten, zo weten we nu, was geen onterechte. Twee daders van de aanslagen in Parijs woonden in de Brusselse deelgemeente Sint Jans-Molenbeek. De plek waar de oorlogsfotograaf in 2005 ging wonen, en negen jaar later, in 2014 weer vertrok. “De verpaupering en islamisering waren niet meer te verdragen. Ik voelde me een vreemde in eigen stad.”  

molenbeekfoto: het straatbeeld van Molenbeek door de ogen van Teun Voeten (03/2015) 

Picknicken 
Een spotgoedkope loft, een stad dichtbij Brussel en de multiculturele samenleving, maakten dat Voeten in 2005 in Molenbeek ging wonen. “Als antropoloog zag ik deze multiculturele buurt als een uitdaging. Er waren veel leuke diverse winkeltjes, er openden wat hippe cafés; deze buurt was bezig aan een opmars, en wilde van zijn slechte reputatie afkomen. Althans, zo dacht ik dat te zien.”

Al snel moet Voeten zijn beeld van Molenbeek bijstellen. “Ik was niet beland in een multiculturele, maar in een mono-culturele gemeenschap. Er was weinig interactie tussen de mensen. Sociale cohesie was er niet. Buurtinitiatieven zoals een picknick moesten daar verandering in brengen. Het hielp niks.” Hoewel Voeten niet het gevoel krijgt een gewenste bewoner te zijn, probeert hij op straat zoveel mogelijk het gesprek aan te gaan. “Ik maakte vaak praatjes met mensen die ik buiten, onderweg naar de supermarkt, tegenkwam. Ook met de bakker, de slager en met mijn kapper onderhield ik een goede relatie. Ik sprak ze regelmatig over bijvoorbeeld hun frustraties in de buurt. De rotzooi en de luidruchtigheid; dingen die je in elke stadswijk tegenkomt.”

Agressief 
Ondanks de goed functionerende middenklasse van de moslimgemeenschap in Molenbeek, was er een kleine groep die de sfeer wist te verzieken, vertelt Voeten. “Er heerst een enorme sociale druk om ongeschreven sociale regels na te leven. Iedereen loopt er hetzelfde bij, en voldoe jij niet aan hun ideale plaatje? Dan word je daar gerust op aangesproken. Het is net een boerendorp waar iedereen voor het raam zit en elkaar continu in de gaten houdt. Het was vrij verstikkend.”

Aangezien Voeten veel op reis is, duurt het even voordat hij inziet in wat voor buurt hij werkelijk is gaan wonen. “Het beeld, dat Molenbeek een etnisch-religieuze enclave is, groeide met de tijd. Ik las steeds meer over de gebreken en problemen van de buurt en zag dat steeds meer mensen radicaliseerden. Op straat werd je agressief aangekeken, winkelruiten werden ingegooid en cafés waar alcohol werd geschonken sloten achter elkaar de deuren. Hoewel ik hoopte dat mijn wijk zou opknappen, ging het er alleen maar achteruit.”

molenbeek

Inmiddels is Voeten vetrokken uit zijn loft in Molenbeek. Gezien zijn geschiedenis met deze Brusselse deelgemeente kwam het bericht dat twee van de aanslagplegers in Parijs daar vandaan kwamen, voor hem ook niet onverwachts. “Toen de aanslagen werden gepleegd was ik met een collega-journalist. Weet je wat ik hem zei? Dat het mij niks zou verbazen als die gasten uit Molenbeek zouden komen. En zie nu.”

Broedplaats 
Het probleem van Molenbeek ligt volgens hem voor een deel aan het hoge percentage werklozen, het uitblijven van gezag en het gebrek aan onderwijs. “België heeft nooit een eerlijke en open discussie gevoerd rondom moslim-extremisten. De verstikkende politieke correctheid heeft verhinderd dat je een goed debat kon voeren. Mede daardoor is er geen consistent en behaaglijk beleid. Als je weg blijft kijken creëer je een gevoel van oncontroleerbaarheid. Vandaar dat Molenbeek zo’n broedplaats voor terroristen heeft kunnen worden.”

Een abonnement op OneWorld magazine voor 25 euro

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons