Wie zijn deze witte vrouwen? Het zijn de moeders en echtgenoten van 75 journalisten, schrijvers en politici. In 2003 verdwenen ze na een snel proces achter de tralies. Met hun wekelijkse vreedzame protesttocht vragen de vrouwen aandacht voor het lot van hun geliefden. Vlak voor de mis begint in de kerk van de Heilige Rita de Casia komen de Damas de Blanco binnen. Het zijn er deze zondagochtend ongeveer 25. Gekleed in het wit en met een gladiool in hun hand zitten ze naast elkaar in de kerk. Op hun borst dragen de vrouwen buttons met daarop een foto en de naam van het familielid dat drie jaar geleden werd opgesloten.
Subversieve activiteiten
De mannen werden opgepakt tijdens een arrestatiegolf in de lente van 2003. Ze werden veroordeeld tot straffen van tientallen jaren wegens 'subversieve activiteiten'. Wat dat is? In Cuba kan dat van alles zijn: Van het uitdragen van een afwijkende politieke mening, tot het verspreiden van nieuws dat het Castro-regime niet welgevallig is. Een aantal van hen werd beschuldigd van landverraad. Na de dienst bidden de Damas de Blanco in een kleine kapel bij de ingang van de kerk. Daarna vertellen ze hun verhalen aan het handjevol buitenlanders dat vandaag belangstelling toont voor het protest.
Veiligheidsdienst
Dolia Leal Francisco is één van de oprichters van de Witte Dames. Haar echtgenoot Nelson Aguiar is voorzitter van de Partido Ortodoxo en werd veroordeeld tot 13 jaar gevangenisstraf wegens zijn mensenrechtenactiviteiten. Dat Francisco wekelijks aandacht vraagt voor het lot van haar man, wordt regelmatig door de veiligheidsdienst bestraft.
Ziek in de gevangenis
''Mijn man en ik zijn 61 jaar oud. Hij lag 11 maanden in het Militair Hospitaal en is twee keer geopereerd. Het gaat slecht met hem. De staatsveiligheidsdienst bracht me naar een kantoor. Als ik door zou gaan met de Damas de Blanco dreigen ze mijn zieke man terug te sturen naar de gevangenis. Ik heb gezegd dat ik niet zou opgeven. In drie jaar tijd heb ik geen zondag gemist. Mijn man is daarvoor gestraft: Hij is het ziekenhuis ontslagen en teruggebracht naar de gevangenis, terwijl hij nog niet genezen was''.
Sacharov prijs
In 2005 kregen Las Damas de Blanco de Sacharov-prijs voor Vrijheid van Gedachte. Het is de hoogste mensenrechtenprijs van het Europees Parlement. Hoewel er sindsdien meer internationale belangstelling is voor de Cubaanse vrouwenorganisatie, worden de Witte Dames nog steeds bedreigd en lastig gevallen.
Schreeuwende buren
Ook in hun eigen huis. ''Ik ben drie keer slachtoffer geweest van actos de repudio of veroordelingsbijeenkomsten. Dan laten ze me mijn huis niet uitgaan. De buren komen bij mijn deur staan en beginnen te schreeuwen: ''Landverrader, CIA-agent, spion van de Verenigde Staten''. Ik was een hele dag gevangene in mijn eigen huis. De hele wijk stond buiten en ze lieten niemand mijn huis in of uit'', vertelt Dolia Leal Francisco.
Filmen verboden
Na de kerkdienst lopen de vrouwen een stuk over de 5e Avenida in de chique ambassadewijk Miramar. Het is journalisten verboden deze protesttocht te filmen. Met een kleine camera doet de NOS ploeg dat toch. Vaak houden de politie of de veiligheidsdienst de vrouwen tegen.
Repressie groeit sinds ziekte Castro
Deze zondagochtend niet, al maken ze zich wel zorgen. Want sinds Fidel Castro in het ziekenhuis ligt, is de repressie tegen dissidenten toegenomen. Maar de Witte Dames laten zich er niet door afschrikken, zegt Gisela Sánchez: ''Iedereen is bang voor deze regering. Je weet wat er kan gebeuren. Ze kunnen wraak nemen en iets met mijn huis doen, of met mijn familie. Maar mijn man is van mij afhankelijk. En daarom ga ik door, net zo lang tot hij weer thuis is. Daar heb ik alles voor over.''
NOS reportages
Alle radio- en televisiereportages van de NOS-ploegen in Cuba zijn nog te zien en beluisteren. Woensdagavond zond het Journaal ook nog een reportage uit over het toerisme in Cuba en de pogingen van het regime toeristen en Cubanen gescheiden te houden. Ook deze reportage (4 minuten) is nog te bekijken:
De zieke Castro in cartoons (overal te zien, behalve op Cuba)
Castro Cartoons (overal te zien, behalve op Cuba)