Mohamed was aanvankelijk zo gericht op voetbal dat hij nauwelijks oog had voor de oorlog. Tot het conflict dichtbij kwam. In de bus naar trainingen werden de bombardementen frequenter en kwamen zij steeds dichterbij. Regelmatig gooiden hij en zijn medepassagiers zich op de vloer van de bus als er weer ergens een bom insloeg. En toen kwam de dag waarop er tijdens een wedstrijd een bom landde op het voetbalveld. Een van Mohameds teamgenoten kwam daarbij om het leven.
GEVAARLIJKE REIS
Rond die tijd naderde Mohameds achttiende verjaardag, het moment van dienstplicht in het Syrische leger. Mohamed en zijn familie realiseerden zich dat zij niet konden blijven. ‘We besloten Syrië te verlaten omwille van Mohameds toekomst,’ zegt zijn vader. Hun reis naar de Turkse havenstad Mersin duurde 24 uur en was niet zonder gevaar. Ze reisden te voet over berggebied, onderhandelden over transport en moesten mensensmokkelaars zien te mijden. Bomexplosies en geweervuur waren nooit ver weg.
AMPER DRIJVEND
In Mersin vonden zij een boot die hen naar Europa kon brengen: een oud handelsschip, waar ze samen met honderden andere Syriërs in werden gepropt. Op de tweede dag op zee begon het schip water te maken. Op het moment dat zij gered werden, was de boot nog amper aan het drijven.
KAMPEERBED
Zij werden naar Sicilië gebracht, naar een opvangcentrum in de kustplaats Pozzallo. Daar zit Mohamed nu op een kampeerbed, omringd door families uit Syrië. Op de muur achter hem zijn boodschappen geschreven in het Arabisch, zijn er tekeningen en Syrische vlaggen opgeplakt en hangt er een foto van een lekkende boot met het opschrift ‘doodsschip’. Mohamed heeft een serieuze en vastberaden blik. Hij zal, ondanks alle tegenslagen, zijn droom niet opgeven.
"Terug naar Syrië kan niet"
DESERTEUR
‘Misschien dat er een Europese club is die mijn verhaal leest en mij kan helpen mijn droom te realiseren,’ zegt hij. ‘Ik wil naar Duitsland gaan of naar Spanje, om ooit weer voetbal te kunnen spelen. Maar terug naar Syrië kan niet. Ik voel me een deserteur.’
LACH
Iemand geeft Mohamed een bal. Hij begint te dribbelen, houdt de bal hoog op zijn hoofd, laat hem daarna vakkundig van voet naar knie naar schouder gaan. Om hem heen verzamelen zich steeds meer toeschouwers. Zij klappen en moedigen hem aan. Voor de eerste keer verschijnt er een lach op Mohameds gezicht.
Een team van Artsen zonder Grenzen biedt in Pozzallo medische zorg aan vluchtelingen, zowel direct na aankomst aan wal als in het opvangcentrum. In de eerste drie maanden van 2015 gaven onze hulpverleners 1.349 korte medische onderzoeken en gaven zij 566 medische consulten.