‘Hallo, goedemorgen, u spreekt met Angela van de Webwinkel, waarmee kan ik u helpen?’ Ik schrik van haar stem. Na negen keer een piep te hebben gehoord, had ik niet verwacht dat er nog iemand zou opnemen. Al helemaal niet iemand die zo vriendelijk klinkt. Tegelijkertijd bedenk ik me dat Angela van de Webwinkel de komende paar minuten mijn allerbeste vriendin is, of moet worden. Een wijs man heeft mij ooit verteld dat de receptioniste de sleutel tot succes is. Zij is de poortwachter van het bedrijf. De relatie met een bedrijf die je hoopt op te bouwen, begint bij haar.
Terwijl ik mijn acquisitie charmes in de strijd gooi, merk ik dat ik me gedraag alsof Angela me kan zien. Ik ga staan (voor de passieve beller onder ons: zittend bellen werkt echt minder overtuigend), glimlach alsof mijn leven er vanaf hangt (aan het eind van het gesprek doen mijn kaken er pijn van) en om mijn argumenten kracht bij te zetten zwaai ik wat met mijn handen (na een dag bellen hoef ik niet meer naar de sportschool). Ik geloof heilig dat Angela en ik op deze manier het snelst een langdurige relatie opbouwen.
Als PR-Acquisitie van het Landelijk bestuur van Nacht van de Fooi ben ik vooral veel aan het bellen. Veel bedrijven hebben het afgelopen half jaar een telefoontje van mij gehad. Telkens weer probeer ik ze uit te leggen wat voor geweldig initiatief de Nacht van de Fooi is. Daarnaast probeer ik ook andere dingen die het Landelijk Bestuur organiseert, zoals een Stedelijke Besturendag of een dag met een acquisitietraining, zoveel mogelijk kosteloos te houden. Uiteraard niet zonder de hulp van penningmeester Britt, mijn steun en toeverlaat.
Angela en ik zetten ons gesprek voort. Wij praten over koetjes en kalfjes, wat ons allemaal bezig houdt in het dagelijks leven en ik vertel dat ik vanaf deze week ook het Stedelijk Bestuur van Maastricht onder mijn hoede mag nemen. Maastricht, de stad waar ik verliefd op ben, zal de laatste maanden weer mijn thuishaven zijn. De meiden daar zijn al hard aan de slag en hebben al mooie dingen voor elkaar gekregen. Samen gaan we dit prachtige stadje op 17 mei veroveren om zo veel mogelijk fooi binnen te halen!
Angela van de Webwinkel en ik ronden ons gesprek af. Ik heb haar in de afgelopen minuten echt leren kennen. Zo weet ik dat ze dol is op keelsnoepjes (waar ze gedurende het gesprek dan ook voortdurend op sabbelt), uit het oosten van het land komt en Nacht van de Fooi een mooi concept vindt. Helaas net als de vele andere receptionisten die ik spreek, wil ook Angela dat ik mijn verhaal ‘nog even op de mail gooi’. Terwijl zij deze woorden uitspreekt, weet ik dat dit een van de laatste momenten in onze dierbare vriendschap is. Angela spreek ik waarschijnlijk nooit meer, maar vergeten doe ik haar niet.
Gelukkig heb ik naast me Leonie en Britt zitten. Zij vangen me op met deze teleurstelling en samen gaan we de volgende strijd aan met een andere Angela, Suzanne of Joke. Want ooit zullen we een relatie opbouwen die meer is dan praten over koetjes en kalfjes (het liefst wel binnen nu en twee weken). Samen staan we sterk, ons motto: Eye of the Tiger en gaan!