Partnerbericht

Ervaringen van een vrijwilligster: Als meisje in een jongensgevangenis in Peru, een hele beleving.

Studente Criminologie, een half jaar geen vakken en ongelofelijk veel zin om meer van de wereld te zien. Wat te doen? Via google kwam ik al snel bij SIW terecht. En voordat ik het goed en wel door had was het gepland; 5 maanden Peru, werken in een jongensgevangenis, Spaanse lessen en in ieder geval een maand wonen bij een gastgezin. Superspannend!

Voor mijn vertrek had ik me wel voorbereid op het werken in de gevangenis, maar ik kon me niet goed een beeld vormen van wat me precies te wachten stond. Gelukkig heb ik eerst een tijdje Spaanse lessen gevolgd voordat ik begon met werken, zodat ik wat kon acclimatiseren in Peru. Dit was een fantastische start van mijn verblijf in Cusco. Een leuke school, gezellige docenten en genoeg andere vrijwilligers om de stad mee te verkennen en gezellige dingen mee te doen. In deze periode woonde ik bij een gastgezin, waardoor het leren van de Spaanse taal heel snel ging. Het gezin was gezellig, maar ik was toch wel al vrij snel op zoek naar wat meer vrijheid. Daarom ben ik zelf in Cusco een kamer gaan zoeken. Heel gemakkelijk was dit niet, maar uiteindelijk kwam ik via de plaatselijke krant bij een geweldig appartement terecht waar ik met veel plezier heb gewoond de overige vier maanden. Dit was voor mij het bewijs dat ondanks dat het land en de cultuur zo anders is, ik wel gewoon mezelf kan redden op meerdere gebieden. Een goed gevoel om het begin van mijn vrijwilligerswerk mee te beginnen.

In de gevangenis zaten jongens tussen de 15 en 21 jaar ongeveer. In het begin was het heel erg wennen en aanpassen aan de Peruaanse mentaliteit. Ik wilde graag zo snel mogelijk beginnen met lessen geven en de jongens leren kennen, maar nee. Eerst moest ik een week meelopen. Daarna zouden mijn lessen goedgekeurd worden, maar dat duurde uiteraard ook veel langer dan verwacht. Ondertussen kon ik niet zoveel doen. Al snel had ik door dat ik maar beter zelf initiatief kon nemen. Ik ging de jongens opzoeken, kijken bij lessen van andere docenten en een beetje met ze kletsen. Ze bleken super geïnteresseerd in andere landen en culturen. Al met al was het in de gevangenis een geweldige en zeer leerzame ervaring, niet alleen over de jongeren daar, maar ook voor mezelf, om om te leren gaan met tegenslagen en andere denkbeelden. Want uiteraard werd mijn manier van denken en lesgeven niet altijd geaccepteerd door het personeel daar.

Het voordeel van alleen naar het buitenland gaan is dat je altijd, op ieder moment, kan doen waar je zin in hebt. In de weekenden heb ik prachtige uitstapjes gemaakt. Soms alleen, soms met anderen, maar ik kon het in ieder geval helemaal zelf bepalen. Ik hoefde met niemand rekening te houden. Zeker toen ik nog ongeveer een maand ben gaan rondreizen door de rest van Peru was het heerlijk om ‘s ochtends zonder na te denken mijn eigen ding te gaan doen. Uiteraard is dat ook niet altijd makkelijk, iedereen heeft wel eens behoefte aan aanspraak. In Cusco was dat gemakkelijk te vinden, dit is echt de ideale uitvalsbasis voor vrijwilligers, door de grote hoeveelheid buitenlanders.

Naast mijn werk in de gevangenis heb ik ook nog kort vrijwilligerswerk gedaan in een schooltje voor gehandicapte kinderen op het platte land. Ik ben in Cusco via via in contact gekomen met een lokale vrijwilligersorganisatie die zaten te springen om mensen. Onder het mom van totale vrijheid, welk gevoel ik heel erg had deze maanden, ben ik afgereisd naar het platteland om daar op het schooltje te helpen, de kinderen van en naar huis te brengen en meer te leren over de plaatselijke cultuur. Een mooie ervaring.

Al met al vond ik het prachtig om vrijwilligerswerk in het buitenland te doen omdat je het land op een heel andere manier leert kennen dan als toerist. Daarnaast is het heerlijk om mensen te kunnen helpen, en heel goed om af en toe dingen vanuit een compleet ander perspectief te bekijken. Voor mijzelf was het fijn om te merken dat ik, ondanks dat ik onervaren ben in reizen, zelf het heft in handen kon nemen kon doen wat ik wilde, en wanneer ik wilde. Nu ben ik een ervaring rijker, spreek een taal extra en weet ik zeker dat ik deze maanden van mijn leven nooit meer vergeet.