Als penningmeester van het Landelijk bestuur voelt het soms alsof ik de Scrooge ben van het clubje. Bij alles wat geld kost, gaat er bij mij een alarmbel rinkelen en ik draai werkelijk elk dubbeltje om. Iedere financiële tegenvaller bezorgt mij hartkloppingen. Bij iedere financiële meevaller wrijf ik grijnzend in mijn handen. Creatief ondernemen noemen ze dat, ondernemen met een piepklein budget. Soms denk ik: creatief ondernemen… Ammehoela, dit is gewoon een leuke term voor armoedzaaiers en bedelaars. Dit ken ik, want ik heb anderhalf jaar fulltime gewerkt voor een stichting met een negatieve begroting.
Maar het is echt waar, je wordt er creatief van, en iemand uit het bestuur heeft mij wel eens het creatieve brein van het bestuur genoemd, een compliment dat ik heel erg koester. Zo verandert de functie van een zenuwachtige bewaakster van de schatkist in iemand met creatieve ideeën, en de rest van het bestuur helpt mij hier enorm bij. Iedereen in het bestuur is zich bewust van de noodzaak van creatief ondernemen, wat de sfeer heel prettig en ambitieus maakt. Want wij willen dit jaar minder geld uitgeven, maar wel veel meer fooi ophalen! Ik heb het idee dat het gaat lukken, na het zien van alle Stedelijke Besturen in wel veertien steden dit jaar!
Als penningmeester maak ik de landelijke begroting, controleer ik de stedelijke begrotingen en ben ik verantwoordelijk voor alle betalingen en dergelijke. Ik had ervaring met begrotingen en realisaties maken, maar ik blijf een blond meisje met een cultuurmaatschappelijke achtergrond, en ik wil voor ik ergens aan begin graag goed geïnformeerd zijn, waardoor het eigen maken van de functie wel tijd heeft gekost. De beste mensen van de ING in Utrecht waren in de eerste maanden van het bestuur mijn maatjes. Ik ben zo vaak langs geweest dat ik op een gegeven moment iedereen achter de balie kende; ze zwaaiden als ik er was: ‘Hee Britt, ben je daar weer helemaal uit Amsterdam?’ Inmiddels heb ik het penningmeesterschap onder controle, excel is uitgevogeld en de administratie is helemaal up to date (maar wel met leuke kleurtjes want het moet creatief blijven).
Naast mijn eigen functie probeer ik Karin bij te staan in haar strijd met de Acquisitiewereld. In deze tijden van crisis is het niet makkelijk om geld los te peuteren bij bedrijven, en daar komt nog eens bij dat het landelijke concept van de Nacht van de Fooi soms wat schizofreen klinkt, en moeilijk uit te leggen is. Karin is een doorbijter, een grote lieverd in de harde zakenwereld, het gaat helemaal de goede kant op, en ik probeer waar mogelijk haar te steunen in afspraken en dergelijke.
Ook heb ik mijn eigen kleine stedelijke bestuurtje met Anke in Zwolle. Dit jaar doet Zwolle voor het eerst mee met de Nacht van de Fooi. Met dank aan Anke en aan mijn zus (inwoonster van Zwolle) hebben we inmiddels al vijf horecagelegenheden zo ver om mee te doen en dit worden er hopelijk veel meer! Op deze manier maak ik ook een beetje mee wat een stedelijk bestuur zoal doet en dit draagt ook bij aan het de communicatie tussen landelijk- en stedelijke besturen. Zelf woon ik in Amsterdam, en schuif ik bij tijd en wijlen nog eens aan bij het stedelijk bestuur Amsterdam om te helpen met ideeën en om mijn connecties in de Amsterdamse horeca over te dragen.
Wanneer je betrokken raakt bij de Nacht van de Fooi, zul je merken dat de toewijding en ambitie aanstekelijk is. Ook ik ben maar een arme geschiedenisstudent die hard in de horeca werkt om rond te komen, maar ik geef graag mijn vrije tijd om te zorgen dat deze tiende editie van de Nacht van de Fooi een groot succes wordt. Mijn hele netwerk is aan het werk gezet en ik ga dit jaar terugkijken op mijn bestuursjaar met een voldaan en trots gevoel. Ik kan niet wachten tot het 17 mei is en we zoveel mogelijk fooi gaan uitgeven de hele dag, maar ik kan al helemaal niet wachten tot 18 mei, wanneer alle bestuursleden van de Nacht van de Fooi brak zullen zijn, geld zullen tellen en het door zullen bellen naar mij. Als een grijnzende Scrooge hoop ik een enorm bedrag te kunnen noemen!