Volkstribunaal kledingarbeiders

Het minimumloon in Cambodja is met 66 dollar per maand nog steeds het laagste in de regio. Cambodjaanse vakbondsorganisaties zijn begonnen met een volkstribunaal om de noodzaak in kaart te brengen van een leefbaar minimumloon, vakbondsvrijheid en fatsoenlijke werkomstandigheden voor werknemers in de kledingindustrie

Een tribunaal van onafhankelijke deskundigen is op 5 februari gestart met het horen van werknemers, multinationals en andere betrokkenen. Doel is om in het openbaar de problemen in de kledingsector aan de kaak te stellen.

De kledingsector zorgt voor 90% van de Cambodjaanse export. Vanwege het internationale karakter van de sector zijn ook vertegenwoordigers van internationale kledingmerken en winkelketens uitgenodigd. Belangrijke kledingketens als H&M en GAP hebben echter niet gereageerd.

Een 27-jarige vrouw vertelt voor het tribunaal dat zij werkt voor Grand Twins Internationaal voor een minimumloon van van 66 dollar. Om iets meer te verdienen maakt ze overuren zodat ze 80 a 85 dollar per maand verdient. Maar alleen aan eten is ze al 75 dollar per maand kwijt. Ze heeft rond de 180-185 dollar nodig voor haar huishouden (echtgenoot en 1 zoon). Ze maakt zich zorgen over de opleiding van haar zoon.Om rond te komen  leent ze vaak geld van vrienden en ze moet minstens 2 uur per dag overwerken.

Lage lonen tasten gezondheid aan
Ath Thorn voorzitter van de CLC (CNV partnerorganisatie in Cambodja, red.) vertelt dat naaisters vaak flauwvallen. “De lage lonen veroorzaken ondervoeding en tasten de gezondheid aan,” benadrukte Ath Thorn voor het tribunaal. “Dat erkent ook de overheid.” Hopelijk gaan de werkgevers zich realiseren dat een leefbaar minimumloon ook goed is voor de productiviteit. Immers gezonde werknemers kunnen meer werk verzetten.

Pheakdey, algemeen secretari van de Coalition of Cambodian Apparel Workers Democratic Union (CCAWDU), ( partnerorganisatie van CNV Internationaal, red.). vertelde voor het tribunaal over de leefomstandigheden van de kledingarbeiders: “Ze leven met 4 of 5 mensen in een kamer waar ze slapen, eten en wassen. Hun leefomstandigheden zijn chaotisch. Ze kampen met allerlei aandoeningen. Als een iemand ziek is, kan de rest niet rusten maar ze moeten zorgen voor hun zieke collega. Omdat ze wel 10 tot 12 uur per dag werken horen we voortdurend dat soort verhalen. De werkgevers hebben geen idee van de problemen waarmee hun werknemers kampen. Die willen alleen maar dat ze werken. Werknemers hebben last van zware hoest en zelfs typhus komt voor. Als de arbeidsinspectie komt worden er maskers uitgedeeld, maar een dag later stoppen ze daar weer mee. Werknemers die 8 tot 10 jaar hebben gewerkt worden ziek, en hun moeizaam verdiende geld gaat dan weer op aan ziektekosten.”

Tip: Zelf kleding kopen die wel onder fatsoenlijke omstandigheden gemaakt is?