Gisteren (3 april) zijn we veilig aangekomen in de tropische hitte van Menghai. We vertrokken dinsdagmiddag met vertraging uit Amsterdam, en werden tot in detail op de hoogte gehouden van de reden van vertraging. Een mooi voorbeeld van hoe informatie soms ook te veel kan zijn… Zo vertelde de purser ons dat het vliegtuig door een administratieve rekenfout van hun kant veel zwaarder was dan de bedoeling. We hadden niet genoeg brandstof om tot Bangkok te vliegen. Er moest dus eerst bijgetankt worden voordat we konden vertrekken. Toen dat bijna klaar was werden we zelfs geïnformeerd dat nu de bonnetjes over en weer gingen, er werd nog net niet bij gezegd hoeveel het kostte. Wel dat we nu wat harder gingen vliegen, echt héél hard zei de purser nog, dus ook dat was eigenlijk informatie die meer vragen en mogelijke angsten zou kunnen oproepen dan dat het geruststellend was…
Na enige overstaptijd in Bangkok vliegen we vervolgens in twee uur naar Jinghong en van daaruit rijden we nog een uur met de auto naar Menghai. Met een tijdsverschil van 6 uur is het inmiddels al woensdag aan het eind van de middag.
Menghai is een kleine stad in het district met dezelfde naam, vlakbij de grens met Laos. We werden hartelijk ontvangen en kregen een uitgebreid diner met de nodige drank om ‘de relaties te versterken’. Consultant Bram Busstra en agripooler Joris van Waes theeboom, Chinaschoven ook aan, zij kwamen net terug van hun werkbezoek naar twee aardappelcoöperaties.
Vandaag (donderdag 4 april) hebben we een eerste oriënterende dag gehad bij Shuihe coöperatie. Zij produceren en verhandelen groene thee en ‘oude thee’. Oude thee komt van eeuwenoude theebomen, van 500 tot zelfs 1000 jaar oud. De verkoopprijs van die thee kan oplopen tot wel 100 euro per kilo. We bezochten een steile berghelling met oude theebomen van wel 4 meter hoog, waar duidelijk werd dat je halsbrekende toeren moet uithalen om de thee te kunnen plukken. Daarna bekeken we een vallei met een plantage van gewone thee, waar de coöperatie advies geeft aan hun leden over hoe ze de productiviteit kunnen verhogen. Wat opvalt is dat de eerste stap van verwerking al bij de individuele boer plaatsvindt, ze hebben allemaal een machine om de theeblaadjes te drogen en te ‘krullen’. Ze verkopen de thee aan de coöperatie, maar ook aan tussenhandelaren. Soms is de prijs die de tussenhandelaar geeft hoger dan die ze bij de coöperatie kunnen krijgen, dus dan thee in plakken, Chinais de keuze snel gemaakt. De coöperatie is nog in het beginstadium van vermarkting en is nog zoekend naar de beste manier om meerwaarde te kunnen leveren voor de leden. Dat de uitdaging voor de coöperatie groot is, bleek in de middag, toen we enkele van de vele theewinkeltjes in Menghai bezochten. Op elke hoek van de straat zit er wel een. Ze verkopen losse thee, maar vooral ook veel thee geperst in plakken. Elke plak heeft een verschillende verpakking, een ander merk, een ander plaatje. Soms wordt dezelfde thee ook in verschillende jasjes (merken) verkocht. We hebben aardig wat kopjes thee geslurpt vandaag, maar voor ons smaakt het allemaal hetzelfde. De Chinezen echter zijn echte fijnproevers van thee, het is vergelijkbaar met wijn bij ons. Afhankelijk van de berg waar het groeit en de manier hoe het verwerkt wordt, heeft het een speciale smaak en waarde. Tijdens het diner werd de thee verruild voor rijstwijn. We wisten het voor onszelf aardig binnen de perken te houden, maar een Chinese dame uit ons gezelschap had enige ondersteuning nodig om na afloop terug naar het hotel ttheewinkel, Chinae lopen. Ingeklemd tussen Anton en mij babbelde ze er vrolijk op los en had de grootste lol om haar eigen grapjes, die zelfs door onze vertaalster niet meer te volgen waren…
Morgen beginnen we met een tweedaagse workshop met de coöperatie en hun leden. Na hopelijk een goede nachtrust ondanks de voortdurende herrie van de karaoke onder ons hotel….