Op Cuba heeft de overheid complete controle over de massamedia. Dit komt over het algemeen tot uiting in de vele boeken die verboden zijn en de verdraaide en incomplete informatie die de bevolking ontvangt. Door deze censuur is het moeilijk om op Cuba aan algemene (wereld)literatuur te komen. In de praktijk is er naast Marxistische literatuur weinig variatie in de literatuur te vinden. Deze inperking op het recht op vrije informatie deed een aantal Cubanen besluiten om eigen bibliotheekjes op te richten.
Tegenwoordig hebben meer dan honderd particulieren op Cuba een onafhankelijke bibliotheek geopend, particuliere collecties die vaak niet groter zijn dan één boekenkast. Het doel van de bibliotheken is om het lezen binnen Cuba te bevorderen, de Cubaanse bevolking te informeren en hen elementen aan te reiken waarmee ze hun eigen mening kunnen vormen.
Met de komst van het toerisme is de informatiehonger van de Cubanen alleen maar groter geworden. Het directe contact met buitenlanders heeft bij veel Cubanen nieuwsgierigheid naar de wereld buiten hun eiland opgewekt. De eenzijdige informatievoorziening op Cuba kan echter niet in deze behoefte voorzien. Of, zoals de oprichters van de eerste onafhankelijke bibliotheek in 1998 het verwoordden: "Lezen is niet alleen een menselijk genoegen, het is ook een menselijke behoefte."
Iedereen die naar Cuba gaat kan meehelpen om de informatievrijheid op Cuba te vergroten. Wanneer een kwart van alle toeristen die jaarlijks naar Cuba reizen één boek zou afgeven, zou Cuba een half miljoen boeken rijker zijn. Dit zou Cubanen letterlijk nieuwe perspectieven bieden.