IT Park omringd door woonwijk
Opinie

Vervuilen is een keuze

Anna woont op de Filipijnen. In deze blogserie schrijft ze over de ontwikkelingsdoelen in het land. Deze keer gaat het over vervuiling.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Vanaf het balkon van mijn studio in Cebu City kijk ik uit op het IT Park, een klein gebied met grote, groene lanen volgebouwd met callcenters, afgewisseld met wat koffie- en karaokebars waar de vermoeide twintigers even kunnen ontspannen na de hele dag gefrustreerde Amerikaanse klanten aan de telefoon te hebben gehad.

Het gebied straalt moderniteit en luxe uit. De straten worden permanent door schoonmakers van rommel ontdaan, en de bedelaars die in de stad alom aanwezig zijn, zijn hier nergens te bekennen. Het is een oase van rust in de verder zo overvolle, warme stad. Dit welvarende gebied wordt omringd door armere woonwijken die vooralsnog niet meeprofiteren van de luxe van het IT Park. Het contrast kan haast niet groter zijn: zodra je de woonwijk inloopt is het plotseling chaotisch, vol met mensen, hanen, honden, en vooral: afval.

Recycling

Een van de grote verschillen tussen Nederland en de Filipijnen is de omgang met afval. Terwijl in Nederland recyclen een nieuwe hobby lijkt te zijn geworden en steeds meer mensen glas, papier, GFT, batterijen en plastic scheiden, is het in de Filipijnen gebruikelijk om afval zomaar op straat te gooien. Uit rijdende auto’s worden plastic bekertjes gegooid, autodeuren worden tijdens het rijden geopend om zakdoekjes op het wegdek te laten vallen, op straat laten mensen achteloos hun verpakkingen uit de hand vallen zodra ze de inhoud hebben opgegeten.

Dit alles zorgt voor een stinkende walm in de stad, met overal straathonden en ratten die aangetrokken worden door het afval. Niet alleen schept dat een hoogst onaangename leefomgeving; het lukraak dumpen van afval heeft ook desastreuze gevolgen voor de natuur. Aangezien de Filipijnen uit ruim 7000 eilanden bestaat, komt al dat zwerfafval makkelijk via riviertjes in de oceaan terecht.

Op mini-eiland Boracay belandde niet alleen afval, maar ook rioolwater rechtstreeks in de zee

Hoe erg dit afvalprobleem uit de hand kan lopen, bleek afgelopen week. Het immens populaire mini-eilandje Boracay moest voor zes maanden afgesloten worden voor toeristen, om er orde op zaken te kunnen stellen. Op Boracay belandde niet alleen afval, maar ook rioolwater rechtstreeks in de zee. Dat het niet bijster gezond kan zijn om er vervolgens met de hele familie lekker te gaan snorkelen, behoeft geen betoog.

Vervuilen

Natuurlijk draagt de enorme toeristenstroom naar de Filipijnen bij aan de vervuiling van het land, en natuurlijk is het in Nederland makkelijker om bewust met je afval om te gaan: daar heb je overal containers waar je je afval gescheiden in kwijt kan. In mijn Filipijnse flat moet ik het doen met een enkele afvalschacht waar iedereen al zijn afval in kiepert.

Maar desondanks geloof ik dat het mede aan de mindset van de mensen zelf ligt. Dat je arm bent, betekent immers niet automatisch dat je ook je omgeving vervuilt. Je afval voor je eigen voordeur op de grond gooien terwijl je je huis in loopt versus vijf verschillende prullenbakken in je keuken hebben staan, zijn natuurlijk twee uitersten. In de ontwikkeling van het land valt er voor de Filipijnen in dit opzicht nog veel te winnen.

Ik geloof dat het mede aan de mindset van de mensen zelf ligt. Dat je arm bent, betekent niet automatisch dat je ook vervuilt

Kakkerlakken

Als ik vanaf mijn balkon de andere kant op kijk, zie ik een minder romantisch decor. Aan de overkant van mijn straat staat een hoge schutting, waar ik nu overheen kan kijken. Achter de schutting liggen grote hopen afval waar steevast minstens vijf straathonden doorheen banjeren. De ratten zijn vanaf deze hoogte gelukkig niet te zien.

Ook deze hopen afval hebben effect op de directe omgeving: regelmatig moeten alle gangen in het gebouw ondergespoten worden met een chemische substantie om de steeds terugkerende kakkerlakkenplaag terug te dringen. Wat betreft verantwoordelijke consumptie en de bescherming van ecosystemen en oceanen, hebben de Filipijnen duidelijk nog een lange weg te gaan.

Dit artikel verscheen eerder op SDG Nederland.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons