Koerdische YPG-strijder. Foto via Flickr Beeld: Kurdishstruggle
Opinie

Turkije slacht Koerden af

Terwijl Erdogan meedogenloos optreedt tegen Koerden in Syrië, blijft het vrijwel overal in het Westen oorverdovend stil. Doofstommetje spelen ten aanzien van de Koerdische kwestie is inmiddels tot traditie verheven.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het bloedvergieten in Afrin, de actuele Turkse dreiging jegens de Koerden in Manbij en Rojava, Koerdische wijken in Zuidoost-Turkije die met de grond worden gelijkgemaakt: het zijn slechts een paar recente voorbeelden van de genadeloze oorlog die president-dictator Erdogan tegen Koerden binnen en buiten de grenzen van Turkije voert.

Weet u nog dat de Koerdische peshmerga nog niet zolang geleden als helden werden onthaald, omdat zij het vuile grondwerk tegen IS hadden opgeknapt? De peshmerga waren de belangrijkste bondgenoten in de strijd van westerse troepen tegen IS. Veel soldaten sneuvelden aan de frontlinie, waaronder ook twee van mijn familieleden. Soldaten die het overleefden krijgen nu van hun ‘westerse bondgenoten’ een dolksteek in de rug.

Geschiedenis van verraad

De geschiedenis van verraad van de Koerden is al bijna een eeuw oud. Na de Turkse nederlaag in de Eerste Wereldoorlog wilden de Fransen en Engelsen nieuwe grenzen voor het land vaststellen (het Verdrag van Sèvres). Koerden hoopten toen nog enige vorm van autonomie te krijgen, maar het latere Verdrag van Lausanne haalde daar een streep door . Ze kregen niets en waren vanaf dat moment de speelbal van Turkije, Iran, Syrië en Irak.

In 1975 leverde de Amerikaanse CIA wapens aan de Koerden om tegen het regime van Saddam Hoessein te strijden. Aan die samenwerking kwam prompt een eind toen Bagdad een deal sloot met Teheran: de Koerden waren niet meer nodig.

Na de Eerste Wereldoorlog werden de Koerden de speelbal van Turkije, Iran, Syrië en Irak

In de jaren tachtig stonden de Koerden er alleen voor, toen Hoessein tijdens een van zijn wrede campagnes vijfduizend Koerden doodde met sarin en mosterdgas. De internationale gemeenschap wist van de moordcampagne maar ondernam geen actie. Sterker: de chemische middelen die tegen de Koerden werden gebruikt, waren met steun van westerse bedrijven geproduceerd. Het waren onder meer Nederlandse, Duitse, Belgische, Amerikaanse en Russische bedrijven die grondstoffen leverden.

Tijdens de Irak-oorlog in 2003 schaarden de Koerden zich weer naast de westerse grootmachten. Dankzij die samenwerking kon het regime van Hoessein eindelijk omver worden geworpen.

Geen daden, alleen woorden

Afgelopen oktober hielden de Koerden in mijn geboortestreek Iraaks-Koerdistan een niet-bindend referendum over onafhankelijkheid. Een staat voor een volk dat al zolang wordt gepasseerd: even geloofde ik dat het echt mogelijk was. Maar ondanks hun tomeloze inzet in de afgelopen jaren kregen de Koerden amper steun van de buitenwereld. Irak, Turkije, Iran, Syrië en ook de VS en Europa spraken van een ‘slechte timing’. Turkije dreigde zelfs met militair ingrijpen.

Familie en vrienden en kennissen van mijn ouders hebben in de strijd tegen IS oog in oog gestaan met IS-strijders. Van internationale gesprekspartners krijgen ze nu welwillende woorden, maar zodra het op daden aankomt, gebeurt er niets. Koerden zijn al een eeuw wisselgeld. “Wij voelen ons niet gehoord”, hoor ik een vrouw uit Manbij op de Koerdische televisie zeggen. “We rekenden op Europa. Zij zijn de enigen die Turkije in toom kunnen houden, maar ze doen niets.” Ik zie het verdriet in haar zeegroene ogen.

Mijn vader, de grootste optimist die ik ken, verwachtte dat het na al die jaren van terreur eindelijk beter zou worden. Maar ook hij is nu somber. “Wat heeft die zogenaamde bondgenootschap ons opgeleverd nu wij noch politiek, noch economisch door het Westen worden geholpen?”

Kennelijk is de relatie met Turkije belangrijker dan het bloed van de Koerden. Het Turkse leger ontvoert, martelt en plundert Afrin, terwijl de grootmachten de situatie uit politieke overwegingen doodzwijgen.Een citaat van Edmund Burke vat het effect van dat zwijgen treffend samen: “Er is maar één ding nodig om het kwade te laten zegevieren: goedwillende mensen die niets doen.”

Kennelijk is de relatie met Turkije vor het Westen belangrijker dan het bloed van de Koerden

Een paar weken geleden vond het belangrijkste Koerdische feest van het jaar plaats: Nawroz. Ik kon het niet opbrengen om feest te vieren terwijl Koerden elders massaal worden afgeslacht. Ik ben diep teleurgesteld in Europa en ik ben de hoop verloren dat er iets verandert. Koerden zullen blijven vechten en telkens opnieuw verraden worden. In de jaren zestig demonstreerden ‘we’ over de hele wereld tegen de gruwelijkheden in Vietnam. Nu kijkt de wereld de andere kant op; een grotere tegenstelling kan bijna niet.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons