Hetero’s hebben ook een Pride nodig…

Maar écht uitsluiten dat een straight pride bittere noodzaak wordt kan ook weer niet. Want in het geval van onderstaande situaties wordt-ie toch echt broodnodig.

Als het beeld van een zoenend heterostel net zoveel agressie zou opwekken als twee zoenende mannen, dan zou Nederland binnen één nacht transformeren in een dystopisch landschap vol ondergekalkte billboards, ingegooide digitale schermen, kapotgetrapte lichtmasten, tegen de vlakte gehaalde aanplakborden, ondergepiste H&M-etalages en ritueel verbrande Douglas-folders.

De hotelreceptionist ziet jullie al aankomen: een man en een vrouw, terwijl jullie een kamer met een tweepersoonsbed hebben gereserveerd??? Hij schiet meteen in een zweterige paniekstuip en ramt onrustig op zijn toetsenbord om deze grove vergissing ongedaan te maken. Of beeld je eens in: je komt als heterokoppel aan in je land van bestemming en – oeps! – je wordt vermoord door de overheid omdat je elkaar per ongeluk in het openbaar aanraakt. Ugh, dat is altijd zoveel extra heisa tijdens het reizen, vermoord worden.

Stel dat het concept ‘hetero’ als zoiets afgrijselijks wordt gezien dat de term tot ‘s lands populairste scheldwoord evolueert. Een scheldwoord dat schuimbekkend in voetbalstadions en op schoolpleinen wordt gekrijst om ieders walging voor elkaar over te brengen. En als je er iets van zegt, wordt het op nonchalante wijze afgewimpeld met ‘Nee je begrijpt het verkeerd! Ik bedoel met ‘hetero’ dat iemand kut is! Niet dat hétero’s kut zijn!’

Als het grootste deel van de Nederlanders vindt dat hetero’s het leven moeten kunnen leiden dat ze willen, is er nog altijd dat deel dat heteroseksualiteit maar raar en vies vindt.

‘Mam… ik val op… mensen van het andere geslacht.’

‘Wat? Ben jij een h— een h—’

‘Je krijgt het niet eens over je lippen hè? Zeg het mam! Hetero. Ik ben HETERO.’

‘Oioioioi, wat zal je andere moeder hiervan zeggen? En je vier opa’s???’

Wat nu als de SGP (een partij met drie zetels in de Tweede Kamer die er plezier uit haalt om actief het persoonlijke leven zuur te maken van mensen met wie ze letterlijk geen fuck te maken hebben) haar pijlen op die verdoemde hetero’s zou richten? En stel dat ze ongegeneerd dit standpunt op haar website had staan: ‘De mogelijkheid van het zogeheten ‘heterohuwelijk’ wordt zo snel mogelijk ongedaan gemaakt.’ Het zou dan moeilijk zijn om te zeggen of je heterohoofd rood is van woede, of van een dag lang in de zon op een boot zitten tijdens de straight pride. Want: gefeliciteerd, die mag dan plaatsvinden!

Wat zou dat saai zijn hè, als alle verhalen in de populaire cultuur over mensen gaan met wie je je niet kunt identificeren?! En natuurlijk komt er in zo’n verhaal weleens een heteropersonage voor waarin je jezelf kunt herkennen, zoals de straight best friend, maar vaak is dat dan meteen weer zo’n stereotype hetero weet je wel, met van dat wildgroeiende nekhaar en van die verwassen cargoshorts tot over de knie.

Stel dat je bloed wilt doneren maar de bloedbank weigert je omdat je in het afgelopen jaar man-vrouw-seks hebt gehad. En het maakt geen zak uit of die seks met je eigen monogame partner was: de bloedbank blijft je een smerige risicogroep vinden. Maar misschien is dit helemaal niet zo’n probleem, want het seksleven binnen een monogame heterorelatie kakt supersnel in, als ik 99 procent van alle films, boeken en tv-series mag geloven.

Uitgescholden worden voor ‘kankerhetero’, of in elkaar geslagen worden met een betonschaar omdat je als man en vrouw hand in hand door de stad loopt, dat moet stoppen! Oh, het gebeurt letterlijk nooit? Mooi zo. Maar wie weet gaat het er toch ooit van komen. En zodra er in Nederland in een jaar tijd 847 meldingen van discriminatie tegen hetero’s worden gedaan, waarvan 189 met geweld, sta ik vooraan aan de kade jullie straight pride-botenparade toe te juichen. En zoals hetero’s tijdens de Gay Pride altijd in groten getale een roze cowboyhoed dragen, zal ik op de straight pride geheel in heterostijl mijn nekhaar laten groeien en een verwassen cargoshort tot over de knie aantrekken. Uit respect voor jullie, als gemarginaliseerde groep. Tot dan!