Fotoreportage

Zelfportretten #3

Vaak worden jongeren die naar Nederland zijn gevlucht geportretteerd als vluchteling en als vluchteling alleen. Zien zij zichzelf ook zo? Of hebben ze ook een ander verhaal te vertellen? Dat vroegen fotograaf Sofie van Esch en schrijver Simone van de Wetering zich af. De laatste aflevering van een drieluik.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Hoe ziet hun leven eruit? Wat houdt hen bezig? Wat vinden de gevluchte jongeren leuk en wat vinden ze moeilijk? Wat zijn hun favoriete plekken, mensen, boeken en sporten? En bovenal: wat willen ze met ons delen? Op zoek naar antwoorden op deze vragen maakten wij verhalen met gevluchte jongeren in tekst en in beeld. In twee workshops, één over fotografie en één over schrijven, gingen we aan de slag met jongeren in AZC’s tussen de 18 en 25 jaar oud. Gewapend met wegwerpcamera’s, pen en papier werkten de deelnemers toe naar een zelfportret. Eerst door hun leven te fotograferen; vervolgens door op basis van de zelfgemaakte foto’s een tekst te schrijven. Niet het zoveelste vluchtverslag dat deze jongeren aan vele instanties hebben moeten vertellen, maar een persoonlijk portret vanuit de vraag: wat wil jij over jouw leven laten zien? De workshops waren daarmee een zoektocht naar zelfexpressie en een (her)ontdekking van het universele plezier om verhalen te delen. Het resultaat: een serie van drie verhalen over uiteenlopende onderwerpen en in verschillende vormen, allemaal verteld door jongeren die in een AZC wonen. Vandaag het laatste deel met Fatemeh Rezaei (24) uit Afghanistan.

Roze fietsen

Op haar telefoon zoekt Fatemeh met Google Translate een paar vertalingen Dari-Nederlands op. Fatemeh heeft al in allerlei AZC’s door heel Nederland gewoond en heeft in die tijd veel van de Nederlandse taal geleerd. Ze vindt de ene dag Nederlandse les per week die ze nu krijgt veel te weinig en zou graag meer naar school willen gaan. Dat kan niet. Daarom werkt ze op de crèche bij het AZC en gaat ze in haar vrije tijd de natuur in. Dat zien we terug in de foto’s die ze heeft gemaakt. Door Fatemehs lens zien we haar optimistische blik op al het moois om haar heen: planten en bloemen, spelende kinderen die op roze fietsen over het AZC-terrein crossen en stillevens van typische Afghaanse maaltijden. Uit alle foto’s die ze nam, maakt Fatemeh een selectie die past bij datgene waarover ze wil schrijven: de natuur, waarin alles samenkomt. Ze schrijft in het Nederlands, met een beetje hulp van Google.

Natuur

Een gedicht, door Fatemeh

De natuur betekent voor mij alle schoonheid in een woord.

In de natuur hoor je prachtige geluiden van verschillende vogels, die elk een prachtige wereld laten zien. Elk geluid en elke kleur is zo goed als het lezen van een boek. Naar de natuur gaan is de beste manier om je te ontdoen van dagelijkse moeheid en problemen.

Ik vind mezelf in de natuur.

Zelfportretten

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons