Waarom boeren zo vaak zelfmoord plegen

Zelfmoord onder boeren blijkt veel voorkomend. Antropologe Lizzy van Leeuwen deed er onderzoek naar, en leert ons dat het ook onder Nederlandse boeren speelt.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het werk van een boer is zwaar. Zeker in de traditionele vorm is het werk lichamelijk enorm intensief. Driekwart van ’s werelds armste mensen woont in plattelandsgebieden. De FAO (de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Staten) publiceerde in 2015 het onderzoek ‘De staat van voedsel en landbouw in 2015’. Daarin stellen zij dat ’s werelds allerarmsten vaak afhankelijk zijn van landbouw voor hun levensonderhoud. Zij leven van minder dan 1,25 dollar per dag. Ongeveer 75 procent van deze mensen die in lage- of middeninkomenslanden leven, hebben een boerderij met een oppervlakte kleiner dan 1 hectare. Zij kunnen niet rondkomen van het eten dat ze daarop verbouwen, aldus het onderzoek van de FAO. Het inkomen van een arme boer in Afrika ten zuiden van de Sahara moet minstens 60 procent, en in Azië minstens 30 procent omhoog voordat het als ‘leefbaar’ bestempeld kan worden. In India pleegde in 2015 een recordaantal van 2997 boeren zelfmoord.

 

 

Beeld: Veerle Boekestijn

De boer in wereldliteratuur

Antropologe Lizzy van Leeuwen verbaasde zich over de manier waarop het platteland wordt weergegeven in literatuur. Fictieverhalen wereldwijd schetsen vaak het beeld van een boer die zelfmoord pleegt. Ook in Nederland is dat het geval. Het andere, contrasterende en veelvoorkomende beeld over het boerenleven is een romantische voorstelling van boerderijen als vruchtbare plek waar mensen een zorgeloos bestaan kunnen leiden. Een programma als Boer Zoekt Vrouw is daar een goed voorbeeld van. Het beeld van een agrariër die zelfmoord pleegt kennen wij dus alleen in fictieve context, de ‘echte’ Nederlandse boer is een gelukkig mens die met passie en beide voeten in de klei vruchtbare gewassen teelt.

Nederlandse fictie over boeren: Bartje van Anne de Vries (1935), Geert Mak’s Hoe God verdween uit Jorwerd (1996), De Graanrepubliek van Frank Westerman (2010)

Toch komt ook in Nederland deze zogeheten agrosuïcide voor, bewees Van Leeuwen. Zij schreef er in 2014 het boek De Hanenbalken over. Iedereen die een link heeft met het platteland, die van Leeuwen ontmoette tijdens haar onderzoek, was bekend met het fenomeen zelfdoding onder boeren en kende zelfs persoonlijk iemand die het was overkomen. “Mensen uit stedelijke gebieden daarentegen weten vaak van niets, omdat er niet over gesproken wordt”, zegt Van Leeuwen. “Het is een taboe.”

Nederland houdt geen statistieken bij over het aantal zelfdodingen per beroepscategorie. “Ik heb nog steeds geen goede reden gehoord waarom wij de cijfers niet bijhouden. Dan lijkt het net alsof er geen probleem is,” aldus Van Leeuwen.

Frankrijk verliest jaarlijks 600 boeren aan zelfdoding.

Frankrijk houdt wél bij hoeveel boeren zelfmoord plegen. Het taboe lijkt daar niet aanwezig, het land verliest zo’n 600 boeren per jaar aan suïcide. In Frankrijk is zelfdoding, na hart- en vaatziekten en kanker, de derde doodsoorzaak onder Franse boeren. De Fransen riepen 11 oktober uit als Nationale Dag van zelfmoord in de landbouw. In Saint-Anne d’Auray, een belangrijk katholiek bedevaartsoord, werden vorig jaar op die dag 600 witte kruizen op een kerkplein geplaatst om de verloren boeren te herdenken. België heeft zelfs preventieprogramma’s om boeren te helpen. Ook in Amerika is het taboe veel minder groot dan in Nederland. Boeren praten daar ook niet makkelijk over suïcide, maar er zijn verschillende instanties die het onderwerp bespreekbaar proberen te maken en de boeren hulp kunnen bieden.

http://gph.is/2b0ivzJ

600 Witte kruizen op kerksplein in Saint-Anne d’Auray, oktober 2015 Bron: gph.is

Wat zijn er voor redenen tot boerenzelfmoord ?

De financieel nadelige positie van boeren in Nederland lijkt een rol te spelen. Zo stelde Universiteit Wageningen dat sinds 2001 minstens 20 procent van de huishoudens in de Nederlandse landbouw rond moesten komen van een inkomen dat onder het minimuminkomen van 22.000 euro per jaar ligt. In Nederland zijn boerenbedrijven vaak generaties lang overgedragen, waardoor het faillissement van een boerderij als een groot verlies wordt ervaren. Maar het zijn niet enkel financiële redenen die boeren wereldwijd een gevoelige groep voor zelfdoding maken.

Boeren plegen niet enkel zelfmoord vanuit financiële motieven

“Bij misschien wel een derde van de mensen van wie ik tijdens mijn onderzoek vernam dat zij zelfmoord pleegden, liep het bedrijf goed,” vertelt Lizzy van Leeuwen. “Desondanks waren de boeren toch overspannen, vanwege angst voor de toekomst, of omdat ze een vertekend beeld hadden over de cijfers van hun bedrijf.” Daarnaast vertelt ze dat het een groep mensen is die traditioneel gezien niet snel hulp zoekt van een arts of psychiater. Daar komt nog bij dat psychische hulp op het platteland niet altijd even makkelijk voor handen is. Van Leeuwen: “Er zijn bovendien nieuwe landbouwcrises bijgekomen. Het melkquotum is losgelaten bijvoorbeeld. Daarom zijn boeren behoorlijk gaan investeren in melkproductie, waardoor de prijzen zijn gaan dalen, met de nodige problemen als gevolg.”

Is er een oplossing?

Maarten Leseman, agro-expert bij de Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie: “Het beeld van de boer die zich ophangt, dat spreekt op de één of andere manier tot de verbeelding. Maar het is toch echt wel anders dan 20 of 30 jaar geleden. De boer anno nu kiest niet meer het rigoureuze touw aan de hanenbalken.” Ook Van Leeuwen denkt dat het probleem zich in Nederland best eens zelf op zou kunnen lossen. Dankzij industrialisatie kan er namelijk op steeds grotere schaal en machinaal geboerd worden. Hierdoor neemt het aantal landbouwbedrijven gestaag af in Nederland.

zelfmoord onder boeren
Bron: CBS
Het klassieke idyllische plaatje van een familieboerderij, waar de boerenfamilie met blozende wangen op rode tractoren over glooiende akkers rijdt om vruchtbare gewassen te zaaien, verdwijnt daarmee nog verder van het toneel. Los van de nostalgie en de milieuvraagstukken rondom industriële landbouw, zou die schaalvergroting best eens een positief effect kunnen hebben op het welzijn van de volgende generatie boeren. Het boerenlijf wordt namelijk in nieuwere vormen van boeren op fysiek vlak steeds minder belast, en werkuren beginnen meer te lijken op de 8-urige kantoorbaan. Van Leeuwen merkt bovendien op dat de meeste nieuwe boeren een agrarische opleiding volgen voor zij aan de slag gaan, waardoor zij beter geïnformeerd zijn over eventuele risico’s van het vak en hoe daarmee om te gaan. Haar boek is inmiddels al weer twee jaar geleden verschenen. “Ik houd het alleen nog bij vanaf de zijlijn, maar ik heb geen signalen gehoord dat er iets is veranderd”, vertelt Van Leeuwen. “Het zou goed zijn als er wat meer over gesproken wordt.”

 

Praten over zelfdoding kan bij de landelijke hulplijn 113 Zelfmoordpreventie. Telefoon 0900-0113 of 113.nl.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons