BLOG – Ken je die alles verzengde hitte? Het gevoel dat er een föhn op je mond wordt gezet? Dat je niet meer weet hoe je je draai moet vinden? Behalve door in het zwembad te springen, maar dan moet die er wel zijn. De airconditioning of de fan doet het niet meer, omdat de stroom uren geleden al uitviel. De warmte stijgt langzaam naar je bonkende hoofd. Je denkt echt dat die uit elkaar gaat spatten. De enige verkoeling brengt de nacht. Maar dan zijn er die vervelende prikmuggen. Ik maakte het ooit in de Indiase stad Delhi mee. Plat op de stenen grond liggen was de enige remedie.
Duizend mensen bezweken deze week door de hitte. 40.000 raakten ernstig bevangen.
Ik beklaag daarom de Pakistanen, vooral die in het zuiden van het land. Duizend mensen bezweken deze week door de hitte. 40.000 raakten ernstig bevangen. De beelden op de televisie van uitgemagerde kindjes aan het infuus met een moeder die ze wat koelte toewaait, raken me. In het ziekenhuis voor de armen is het echt niet veel koeler.
Hittegolf treft Pakistan, las ik deze week in bijna alle Nederlandse kranten. Maar het is niet alleen de warmte die je de schuld mag geven. Er is nauwelijks stroom en water. Vooral de regering, die bestaat uit corrupte ambtenaren, over het paard getilde parlementariërs en rijke feodale landheren, hebben er een potje van gemaakt. Onderleiding van premier Nawaz Sharif beloofde de overheid het chronische stroomtekort in Pakistan te herstellen. De situatie is alleen verder verergd.
In de stad valt om het uur de electriciteit uit. Op het dorp mag je blij zijn als je op een hele dag nog een uurtje stroom hebt.
Ik verdenk Sharif ervan de anti-India gevoelens weer op de agenda te hebben gezet als bliksemafleider voor zijn falende beleid.
In de wereldstad Karachi waar de meeste doden vielen, hadden de mensen dagenlang geen electriciteit. Hoe ze ook klaagden, woedend de straat op gingen en de doden voor de camera toonden, de bestuurders van het land hadden het te druk met andere problemen. In de politiek draait het nu om de vraag of India een grote, lokale politieke partij in Karachi werkelijk heeft gesteund om tegen de nationale regering in opstand te komen. Er was gisteren zelfs een spoeddebat in het parlement over dit kul-onderwerp, dat telkens weer terugkeert en niet waar blijkt te zijn. Ik verdenk Sharif ervan de anti-India gevoelens weer op de agenda te hebben gezet als bliksemafleider voor zijn falende beleid.
Ondertussen bezweken opnieuw twintig mensen. Waarom lost de regering het stroomprobleem niet op? Op de departementen in de hoofdstad weten ze dat iedere zomer de temperaturen in het land boven de 40 graden oplopen. Ook de hittegolf hadden de ambtenaren zien aankomen. Bovendien het is ramadan, de vasten maand. Dat betekent dat iedereen rond hetzelfde tijdstip gaat koken. Waarom wordt er op deze uren niet wat extra electriciteit gegeven. Ik heb meegemaakt hoe de Pakistanen in hun feestmaandavonden in het pikke donker en de warmte zich zaten te verbijten van woede en verdriet.
De rijken voelen die pijn niet. Die puffen met elkaar aan de telefoon, vanuit hun geairconditionde huizen, dat het wel erg heet is.
De rijken voelen die pijn niet. Die puffen met elkaar aan de telefoon, vanuit hun geairconditionde huizen, dat het wel erg heet is. Wat merken deze bemiddelde Pakistanen van de hittegolf? Niets! Als de elektriciteit die dag voor de tiende keer in hun paleizen uitvalt, schakelt de stroomvoorziening net zo soepeltjes over op de generator. "Poeh, poeh, het is zo verschrikkelijk heet vandaag", klaagt een Pakistaanse bij wie ik op bezoek ben. ‘Je moest je schamen’, ben ik geneigd te roepen. Want tegen de kou heb ik een vestje aangetrokken en houd ik mijn sjaal om. Zo verschrikkelijk koud is het in haar huis.
"De Pakistanen in het zuiden zijn niet tegen temperaturen boven de 45 graden C. gewend. Ze hebben te weinig maatregelen genomen om zich te beschermen", weet een kennis me in de stad Lahore te vertellen. Er vielen zelfs dagloners dood van het dak. Want: niet werken betekent geen inkomsten.
Het advies van de overheid is vooral binnen te blijven. In de zwaarst getroffen provincie Sindh hebben de inwoners vandaag een vrije dag. Wat een dom advies. Je hoeft niet eens op straat te lopen om door de warmte bevangen te worden. In die goedkope bakstenen krotten in de sloppen of de rieten hutten in de Sindh woestijn kruipt de hitte door alle spleten en gaten heen om de bewoners er net zo hard te raken.
Beschikten deze mensen maar over enige verkoeling, dan waren er niet zoveel arme Pakistanen omgekomen. Water was er ook niet. Ik spreek een ambtenaar over dit onderwerp. Ik vraag hem hoe het mogelijk is om in de feestmaand geen stroom en elektra aan de mensen te leveren. "We hebben een watermaffia in Karachi", legt hij uit. Een watermaffia! Van de overheid en enkele NGO’s hebben de sloppenwijken in deze havenstad schoon drinkwater gekregen. De tonnen worden bewaakt door handlangers van de maffia. Op betaling kun je water krijgen.
"We raken steeds meer in het stenentijdperk terecht. Je spreekt niet meer van corruptie, maar van beroving. We zitten met politici die het land plunderen"
Mensen stierven van de dorst. "We raken steeds meer in het stenentijdperk terecht. Je spreekt niet meer van corruptie, maar van beroving. We zitten met politici die het land plunderen", legt dezelfde ambtenaar mij uit. Hij durft zijn naam niet te noemen.
Oppositieleider Imran Khan heeft het volk vandaag opgeroepen de straat op te gaan. Het regent een beetje in het zuiden. Ik vrees dat toch bijna niemand zal demonstreren. De warmte heeft mensen uitgeput. Net zoals de ramadan ze verder verzwakt. Bovendien weet iedereen diep in zijn hart dat alle protesten niets zullen uithalen. Dan is het beter een plekje uit te zoeken waar het koel is, om enigszins bij te komen van de hitte en de doden die onnodig vielen.