Het is makkelijk scoren op Tinder. Tinder, U weet wel, die mobiele app waarmee je binnen no time matcht. Door sommigen afgedaan als ordinaire vleeskeuring, door anderen omarmd als makkelijk alternatief om zweterige openingszinnen, dan wel online datingsites te mijden. Het selectieproces is secondenwerk. Zo rechttoe rechtaan is het spel der liefde zelden geweest.
Wat is aantrekkelijk?
Maar hoewel Tinder qua opzet vrij plat overkomt, wordt uit de foto’s die gebruikers op Tinder plaatsen duidelijk hoe ingewikkeld aantrekkelijk zijn in dit digitale tijdperk is geworden. De duckface-selfie kunnen we makkelijk wegzetten als de drang van de moderne vrouw om dikbelipt (en dus erg vruchtbaar) op de foto te staan. De festival- selfie laat zien dat je een uitbundig feestbeest bent, en middels de sportieve-selfie toon je aan hoe beestachtig gezond je wel niet bent.
Best logisch. Maar sinds kort verschijnen op Tinder steeds meer kleine kinderen uit vooral arme landen. Niet omdat zij nu en masse op Tinder een date aan het zoeken zijn (hoewel de app ook in Afrikaanse landen aanslaat), maar omdat het schijnbaar erg sexy is om jezelf te vereeuwigen met kinderen (uit voornamelijk derde wereld landen) terwijl je op vakantie, stage of werkbezoek bent. Een beetje creepy, zo’n kind gebruiken om je kans op van bil gaan te verhogen?
De compassie paradox
De website Humanitarians of Tinder heeft ze verzameld, al die Tinderaars en Tinderellas met 'hun' kinderen in het buitenland. Een snelle wip scoor je blijkbaar sneller als je rekwisiet de kijker impliciet meedeelt dat je een wereldburger met compassie bent. Een mooie paradox; in die platte individualistische Tinder-wereld scoor je pas echt als blijkt dat de wereld niet (helemaal) alleen om jezelf draait.
