Als je maar geld hebt, is in Indonesië alles te koop. Dat geldt voor diploma’s en zelfs voor je ‘master’ op de universiteit. Dus hoe rijker je ouders zijn, hoe beter je uitslag. Maar wie houdt nu werkelijk wie voor de gek?
Ik wist niet dat Indonesische kinderen zo slim zijn! Bijna honderd procent van alle kinderen op de middelbare school heeft dit jaar zijn eindexamen gehaald. Hoe hoog ligt dit percentage in Nederland? Zo rond de 85 % las ik ergens. Ik moet deze dagen beslissen over de schoolkeuze van mijn kind. Misschien gaat ze naar een Indonesische school gezien de ‘hoge kwaliteit’ van het onderwijs. Want ik weet nu dat, of ze leert of niet, ze haar examen in ieder geval zal halen.
Liever spieken dan zakken
Mijn Indonesische vrienden lachen om mijn cynisme. Want zeven miljoen kinderen die slagen in een land waar genoeg aan het schoolsysteem hapert en waar het even leek dat zelfs de examens niet eens konden doorgaan, omdat de toetsen door gebrek aan organisatie niet tijdig alle uithoeken van de archipel bereikten, is een farce.
Spieken, bedriegen, het vervalsen van eindexamenuitslagen horen er allemaal al jaren bij in Indonesië. Verscheidene ouders vinden het heel normaal. “Ik heb liever dat mijn kind het haalt, dan maar spieken, in plaats van te zakken, want onderwijs is nu eenmaal heel belangrijk”, zegt een van de ouders. Wat een uitspraak!
Diploma te koop
Als je maar geld hebt, is in Indonesië alles te koop. Dat geldt voor diploma’s en zelfs voor je ‘master’ op de universiteit. Dus hoe rijker je ouders zijn, hoe beter je uitslag. Maar wie houdt nu werkelijk wie voor de gek? Als je op de lagere school al begint met bedriegen, hoe denk je dan ooit als eerlijk mens door het leven te kunnen gaan. En nog een stap verder: hoe meent de overheid een einde aan het kankergezwel corruptie te kunnen maken? Op scholen worden nu vakken gegeven waarin kinderen worden uitgelegd waarom omkopen slecht is. Het tast niet alleen de economie maar ook de geloofwaardigheid van een land aan. Het schijnt niemand te raken.
Knappe kinderen
Het zijn niet alleen kinderen of ouders die bedriegen. De grootste maffia zit op de scholen. Onderwijzers verkopen voor geld de antwoorden. Of ze manipuleren dusdanig met het resultaat om de ambtenaren op het ministerie van Onderwijs en de politici in het parlement te plezieren. Die vervolgens aan hun buitenlandse collega’s vertellen hoe knap Indonesische kinderen wel niet zijn. Leve de leugens! Maar daar trapt geen weldenkend mens in. Als Indonesische onderwijzers werkelijk de boel willen oplichten moeten ze rond het Europese of Amerikaanse percentage gaan zitten en niet vet daar boven.
Geheim
Maar wie bekommert zich om corruptie? Ik herinner me het verhaal van de Indonesische moeder Siami. Ze was de ‘poster girl’ van een campagne tegen spieken, toen ze een lokaal radiostation vertelde dat haar zoon Alifah de opdracht had gekregen de antwoorden van de examens met zijn klasgenoten te delen. Hij deed het. Waarop Siami voor een horde van journalisten beweerde dat het niet de schuld van haar zoon was maar van de school die hem onder druk had gezet. Toen de ouders het interview hoorden waren ze niet boos op de school maar op Siami omdat ze het geheim prijs had gegeven. Wat een land, wat een onderwijs, wat een toekomst!
Wet
Het gevaar van dat ouders en kinderen het vervalsen van eindexamens heel normaal vinden, is dat je corruptie socialiseert en kinderen al vroeg leert dat liegen heel normaal is. Iedereen verschuilt zich achter iedereen. Ouders geven onderwijzers de schuld, onderwijzers de ambtenaren. Zo is niemand in staat de cirkel te doorbreken.
Het ministerie van Onderwijs zou de uitslagen beter moeten beveiligen. Er is nu geen wet die vervalsen straft. Hopelijk beseft het land dat Indonesische studenten wereldwijd nog steeds het laagste scoren. Internationale bedrijven halen liever hun personeel uit het buitenland omdat Indonesiërs, zo is de klacht, ééndimensioneel denken, vooral in termen van geld en corruptie!
.