Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Ik zat aan een meterslange tafel in de voortuin. De vrouwen waren druk in gesprek over de bruiloft die al een aantal dagen bezig was: de bruiloft van Bilal uit Shef’Amr, een kleine Palestijnse stad die ik als mijn derde thuis zie. Met een goede vriend was ik die avond aangekomen, we maakten een reis om ons te oriënteren op een toekomstig filmproject. Ietwat stilletjes zat ik mijn eerste maaltijd van de avond te eten. Mijn reisgenoot was meegetroond naar de andere kant van de tuin, waar de mannen zaten.
“De vrouwen keken af en toe mijn kant op.
De vrouwen keken af en toe mijn kant op. Waarschijnlijk probeerden ze te achterhalen wiens dochter ik was en waarom mijn haar gemillimeterd was. Een van de vrouwen liet haar dochter naast me plaatsnemen. “Please talk English with her, my daughter Safa”, verzocht ze me in het Arabisch. Safa en ik keken elkaar aan en lazen in elkaars blik dat we liever zwegen. Ze nam mij mee naar de piste, waar de vrouwen de henna aan het voorbereiden waren en gaandeweg begonnen te dansen. Een halve maan van plastic stoelen met vrouwen die mij zo vertrouwd voorkwamen. Vrouwen die stuk voor stuk mijn tantes hadden kunnen zijn.
Dagdromen
Af en toe keek Safa mijn kant op. Om het haar makkelijker te maken, begon ik vragen te stellen. Zo kwam ik erachter dat ze een 18-jarige arts in spe is en in een nabijgelegen dorpje woont. Ooit was ook ik een 18-jarige arts in spe, nu schrijf ik hier en daar stukjes als freelancer. Ik probeerde Safa het concept ‘freelancen’ uit te leggen, maar die poging staakte ik vrij vlot. Naar onze dansende tantes kijken was leuker dan mijn werkroutine uitleggen.
“Haar handen, bedekt met henna, waren even rood als de kersen die ik die dag in de keuken had gegeten.
Al snel kwamen de kinderen om ons heen staan, ze wilden weten wie ik was. Om ze te ontvluchten, liep ik de piste op en was zo genoodzaakt te dansen met een van de tantes. Haar handen, bedekt met henna, waren even rood als de kersen die ik die dag in de keuken had gegeten. Ze glimlachte, terwijl ik begon te dagdromen over soortgelijke scenario’s. Over bruiloften in mijn stad Sorgun in Turkije, waar de tantes van de buurt dezelfde vragen stellen en dezelfde henna-rode handen hebben. De bruiloften waar ik, net als Safa nu, werd gedwongen om naast oudere meiden te zitten. Waar ik werd gedwongen te dansen op de piste. De bruiloften die ik niet kon uitstaan. Het opwaaiende zand in mijn ogen, de geur van kilo’s vlees in mijn neus en het geluid van de davul in mijn oren. De bruiloften waar ik geen deel van wilde uitmaken.
Plastic stoelen
Ik keek om me heen en zag dat de halve maan van plastic stoelen langzaam maar zeker leegliep. De vrouwen verzamelden zich in het midden, waar kommen henna werden rondgedeeld. Safa kwam naast mij staan en begon te dansen. Haar moeder stak haar duim op en alleen ik reageerde op haar enthousiaste gebaar. Ooit was ik Safa en voelde mij een buitenbeentje, geen onderdeel van de cultuur. Nu snak ik naar die saamhorigheid, dat gevoel van eenheid dat verder gaat dan mijn eigen identiteit. Ik vond die in deze kleine stad in een land vol spanning, waar cultuur belangrijker is dan wat dan ook. Waar de henna-rode handen meer zijn dan traditie. Het is een teken van aanwezigheid. De bruiloft is een vreugdevol protest. Het woeste gestamp van de dabke dansers doet de grond onder de plastic stoelen trillen. Overbelicht en volop aanwezig dansen de Palestijnen tot diep in de nacht.
“Overbelicht en volop aanwezig dansen de Palestijnen tot diep in de nacht.
Binnenkort zal ik er weer rondlopen, in de voortuin van het huis waar Bilal niet meer woont en waar mijn tantes mij met open armen zullen ontvangen. Vandaaruit reis ik naar verschillende Palestijnse gemeenschappen voor een project over deze culturele aanwezigheid. Hopelijk kan ik nog veel Palestijnse bruiloften bijwonen.
Esra gaat in oktober voor drie maanden naar Israël voor een multimediaproject dat ze samen met een vriend heeft opgezet. Om dat project te financieren, loopt er een crowdfunding campagne.
Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.
Dat kan al vanaf 6 euro per maand
