Mijn bezoek aan Haïti na orkaan Matthew

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Via kleinschalige organisaties die door Haïtianen in Nederland zijn opgericht, bezocht antropoloog en journalist Talitha Stam het door orkaan Matthew getroffen gebied in haar geboorteland Haïti. Een persoonlijk verslag.

Op ongeveer een uurtje rijden van de zwaar getroffen stad Les Cayes is de schade die orkaan Matthew heeft aangericht, goed zichtbaar: kapotgeslagen huizen, afgebroken palmbomen en modderige wegen wisselen elkaar af. Het doel van deze reis is om voor de stichting Haïti Contact (opgericht door Judy Aubrain die financiën beschikbaar heeft gesteld) en via Passie voor Haïti (opgericht door Vena en haar man Jaap Nieuwelink; zij hebben een goed lokaal netwerk in de getroffen gebieden) twintig gezinnen te ondersteunen met geld en lokaal ingekochte hulpgoederen.

Haiti na de orkaan

 

Onderweg naar Les Cayes.

Vena heeft haar familieleden, die zelf ook hun huizen zijn kwijtgeraakt, en werken voor de stichting, ingeschakeld om te helpen. Zo regelt het jongste zusje Gina (26 jaar) een hotel, en broer Manet (29 jaar) en zus Luguene (35 jaar) begeleiden ons door de dorpen Chantal en Polduc.

Het hotel laten we voor wat het is, zo houden we meer geld over voor hen die het echt nodig hebben. We kiezen voor een andere slaapoptie in een huis naast de kerk waar matrassen op de grond tegen elkaar aan worden gelegd en verschillende gezinnen, inclusief Luguene met haar gezin, verblijven sinds de orkaan heeft huisgehouden. Dit doet mij denken aan de periode vlak na de aardbeving in 2010, toen ik buiten voor een school op de grond sliep samen met vele andere Haïtianen. Uiteindelijk slaap ik vanavond niet op de grond, maar in de mooiste kamer van de buurt, waar de eigenaar van die kamer, naar eigen zeggen, ‘met plezier’ tijdelijk voor de deur op de grond slaapt. Geld voor de overnachtingen willen ze absoluut niet aannemen.

In de vroege ochtend vertrekken wij te voet naar Polduc, een dorp in de buurt. Het is een pittige tocht die gaat door rivieren en bergen. Omdat hier geen auto’s kunnen komen, is hulp (nog) niet gearriveerd. Dat is wel hard nodig, want in dit dorp is geen enkel huis of kerk gespaard gebleven, het is een ravage, van kapotte daken tot compleet verwoest en alles er tussenin.

Dweilen met de kraan open

In de buurt van de rivier zijn veel mensen overleden en inmiddels begraven in massagraven. Hoewel de mensen zichtbaar blij zijn met onze komst, voelt dit helpen als dweilen met de kraan open. Er wonen natuurlijk veel meer dan twintig gezinnen in dit dorp en daarnaast zijn er veel meer getroffen dorpen die we niet kunnen helpen.

Haiti na de orkaan

 

Van veel huizen is weinig meer over, zoals hier in Polduc. 

Op de terugweg zien we auto’s met hulpgoederen die veelal vergezeld gaan met privébeveiligers of politiebeveiliging. Deze hulp is door de Haïtiaanse overheid enkele dagen na de orkaan beschikbaar gesteld. Dat is niet voor niets, zo blijkt, als ons aangeraden wordt om terug te keren, want de weg is een stuk verderop gebarricadeerd.

Grimmige situatie

Enkele Haïtianen blokkeren met omgevallen bomen, grote rotsen en kapotte onderdelen de doorgaande weg. Ze zijn wanhopig omdat hulp uitblijft, terwijl ze wel veel hulpverleners in auto’s voorbij zien gaan. De hulpverleners die op dit moment worden tegen gehouden hebben geen beveiliging mee. De situatie wordt grimmig als enkelen keien gooien naar de auto’s en weer anderen een vrachtwagen plunderen (zie hoofdfoto).

Haiti na de orkaan

 

De wederopbouw. Het leven gaat zo goed en zo kwaad weer door. 

De ingeschakelde politie probeert de boel te sussen. Het ziet er echter naar uit dat dit nog even kan gaan duren, dus rijden we via een omweg weer richting Port-au-Prince. Onderweg stoppen we nog bij enkele getroffen huizen aan het water in Saint-Louis-du-Sud, waar een omgevallen boom wordt gebruikt als droogrek voor de was, vrouwen alweer met hun handeltje langs de weg zitten voor de verkoop, kinderen weer naar school gaan en mannen hun kapotte huizen proberen op te knappen. Het leven gaat zo goed en zo kwaad ook hier weer door.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons