Dagelijks trouwen 39.000 meisjes voordat ze achttien jaar oud zijn, zo blijkt uit de nieuwste studie van de internationale Plan-koepel, een organisatie die kindhuwelijken wil uitroeien. Gelukkig, ik val net buiten de gevarenzone. Negentien jaar was ik toen hij op zijn knieën ging en op mijn twintigste was ik getrouwd.
“Ach, kind toch…,” aldus de eigenaresse van ons vakantieverblijf, als ze begrijpt dat wij op huwelijksreis zijn. Vol medelijden kijkt ze mij aan. Mijn leven moet wel over zijn, nu ik mij zo jong al gebonden heb aan iets wat ik over een paar jaar misschien alweer zat ben. Een carrière zal er wel niet in zitten. En van een persoonlijke ontwikkeling blijft vast ook weinig over.
Koning Ik
Oké, er zijn genoeg mensen die het jong getrouwde leven rooskleuriger inzien. Maar de bezwaren van de gemiddelde Westerling liegen er niet om. Want ik moet toch kunnen doen wat ik zelf wil, ik moet uit het leven halen wat ik wil, ik moet gelukkig zijn, ik moet de beste zijn, ik… Koning Ik wordt massaal vereerd in het ‘rijke’ westen. En wanneer je jong trouwt, blijft er veel te weinig ruimte over voor de ontwikkeling van Ik.
Dichte deur
Het rapport ‘Het recht van een meisje om nee te zeggen tegen het huwelijk’ werd afgelopen week voorgelegd aan de mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. “Het internationale Plan-koepel werkt op verschillende niveaus om kindhuwelijken uit te roeien,” zo schrijft Mondiaal Nieuws.
Wanneer je als kindbruid eindigt, is de deur naar de toekomst gesloten. Dat moet veranderen, vindt Plan-koepel, want elk meisje heeft recht op onderwijs. Uithuwelijking, want daar gaat het in de meeste gevallen om, betekent voor de meeste bruidjes een einde van hun schoolcarrière.
Wijzende vinger
Ik ben blij dat hier mensen opkomen voor de rechten van jonge meisjes. Iedere minuut worden er negentien meisjes uitgehuwelijkt. Meisjes die door deze kindhuwelijken beschadigt kunnen raken op verschillende manieren: zij willen niet trouwen, mogen geen kind meer zijn, er is geweld of er is sprake van een gedwongen seksuele relatie.
En tóch is er iets merkwaardigs aan het rapport tegen kindhuwelijken. Want welke motivatie heeft men eigenlijk, om anderen te vertellen dat kindhuwelijken verboden zijn? Is dat alleen om meisjes te helpen? Of is dit een poging om de eigen, Westerse standaard op te leggen?
Die wijzende vinger doet me ergens aan denken. Misschien is het wel de blanke vinger van Koning Ik, voor wie jong trouwen een gevaar is voor zijn eigen ontwikkeling.
Vanzelfsprekend
Natuurlijk, er zíjn vreselijke voorbeelden te noemen. Meisjes die worden gedwongen hun school op te geven, om met een veel oudere man te trouwen. Meisjes die vervolgens zwanger worden, terwijl hun lichaam daar nog helemaal niet klaar voor is. Meisjes die geïsoleerd worden van de buitenwereld.
Dat is afschuwelijk, maar waar het mij om gaat is dat het lijkt alsof wij in het westen jong trouwen vanzelfsprekend afkeuren.
Aissatou Diakhate (62), uit Senegal, was vijftien toen ze met haar neef trouwde. “Waarom maakt men zich zo druk over dit zogeheten kindhuwelijk? Het maakt deel uit van onze traditie en cultuur. (…) Is dat een zonde? We willen met rust gelaten worden.”
Zorg dragen
Veel mensen uit andere landen weten niets af van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die kindhuwelijken verbiedt. In deze culturen zijn huwelijken op jonge leeftijd juist sterk ingebed. En dat zijn niet alleen maar tradities waarbij kinderen hun jeugd wordt afgenomen, het zijn vaak óók tradities waarbij zorg dragen voor je familie – en dus ook je echtgenoot – belangrijker is dan het belang van een eigen toekomst en carrière. Tradities waarin niet bijna de helft van de huwelijken op de klippen loopt, zoals in Nederland.
Geen schande
Niet overal ter wereld is het individu belangrijker dan de wensen van de familie. En dat hoeft ook niet.
Ik begrijp dat een gedwongen huwelijk tussen een meisje van dertien en een man van vijftig iets heel anders is dan een vrijwillige keuze van twee jonge mensen. Ik hoop dat er altijd mensen zullen blijven vechten voor de rechten van jonge meisjes. Maar ik hoop ook dat er altijd mensen zullen zijn die, in dat gevecht, niet over het hoofd zien dat het niet overal hetzelfde werkt in de wereld. Dat jong trouwen niet per definitie een probleem is, maar alleen maar een plek is waar de macht van Koning Ik een beetje ingeperkt is.
Foto: Joanne en haar man op hun trouwdag (Door Daniël Bartling)
