Iraanse surfchicks pakken hun vrijheid

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
In een baai van een streng islamitisch dorp in Iran pakken een paar stoere vrouwen hun vrijheid door te gaan surfen.

“Vergeet je hijab niet”, roept Setareh richting Rana als ze hun surfplanken oppakken en richting de zee lopen. De golven zijn hoog en onvoorspelbaar. In de branding staan vier jonge mannen, hun witte gewaden wapperen in de wind. Setareh steekt haar duim en pink op, het internationale surfgebaar, als ze langsloopt. Dan legt ze haar surfplank op het water, klimt erop en gaat het gevecht aan met de zee. Haar haren zijn volledig bedekt onder een strakke, zwarte hoofddoek. Over haar wetsuit draagt ze een los shirt en boardshorts. Want Setareh surft in Iran. En ze is een van de eerste meiden die in het zuidoosten van het land de golven bedwingt.

Wie aan surfen denkt, denkt aan Australië, Bali of Frankrijk. Of misschien aan Portugal of Egypte. Maar zeker niet aan Iran. Toch is er daar, in de zuidoostelijke provincie Sistan-Baluchistan, een kleine baai waar zich sinds vijf jaar een kleine surfgemeenschap ontwikkelt. Een surfgemeenschap die is opgezet en wordt geleid door vrouwen. En dat is best uniek in de islamitische republiek. En helemaal in het arme dorp Ramin, waar de inwoners streng gelovig zijn en vrouwen zich vooral binnenhuis bewegen.

De baai in Sistan-Baluchistan, IranDe prachtige surfbaai in de Iraanse provincie Sistan-Baluchistan.

“Ik droomde er al mijn hele leven van om te surfen”, vertelt Setareh, een professioneel snowboardster uit Teheran, op het strand van Ramin. “Maar ik wist tot vier jaar geleden helemaal niet dat dat kon in Iran! Drie jaar geleden kwam ik hier voor het eerst. Toen ik voor de allereerste keer op mijn surfplank stond, voelde ik mij enorm vrij en sterk. Je bent één met de natuur en overwint de sterke oceaan, zó gaaf! Het is een soort meditatie: ik krijg er ontzettend veel energie van en het gevoel alsof ik alles aan kan. Sindsdien kom ik ieder jaar terug. Dat ik hier nu met al mijn vrienden ben, is onwerkelijk. Dat had ik vijf jaar geleden nooit verwacht.”

Negatief reisadvies

Destijds begon het Iraanse surfavontuur toen de Ierse surfkampioene Easkey Britton met haar surfplank naar Ramin vloog om daar de golven te bedwingen. Het feit dat ze naar Ramin ging, was al uniek omdat het in een provincie ligt waar zelfs in Iran een negatief reisadvies voor geldt vanwege de smokkel van drugs en wapens over de grens met Pakistan.

[[{“fid”:”50512″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Trailer INTO THE SEA”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Trailer INTO THE SEA”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Trailer INTO THE SEA”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]

 

Trailer van de documentaire Into The Sea.

Dat ze haar surfplank meenam, maakte het nog meer bijzonder: nooit eerder had een vrouw op die plek gesurft. “Niemand dacht aan Iran als surfbestemming. Maar toen documentairemaakster Marion Poizeau en ik erachter kwamen dat je daar goede golven hebt, moesten we gewoon gaan”, vertelt Easkey.

De mensen zijn er zo openhartig en lief. Ze doen alles om de surfgemeenschap in Iran verder uit te bouwen en op te zetten

“We wilden zelf ontdekken wat voor land Iran is en ons niet laten tegenhouden door alles wat we er al jaren over lazen in media. Ons eerste bezoek was overweldigend. En iedere zomer word ik opnieuw verrast door het land, de mensen en de ontwikkeling van de surfgemeenschap daar. Over die eerste reis heeft Marion de documentaire Into the Sea gemaakt. Hierin zie je dat de lokale bevolking vanaf het begin ontzettend enthousiast en betrokken is. Ramin is als een tweede surf-thuis. De mensen zijn er zo openhartig en lief. Ze doen alles om de surfgemeenschap in Iran verder uit te bouwen en op te zetten.’

Iedere dag een stapje vooruit

En dat gaat goed. Want begin deze zomer werd de Iraanse surfassociatie als honderdste lid erkent door de internationale surfgemeenschap. Dankzij dit lidmaatschap zijn er meer middelen beschikbaar om het arme en achtergestelde Ramin om te bouwen tot internationale surfbestemming. “We hopen hier over vier of vijf jaar toeristen van over de hele wereld te kunnen ontvangen”, vertelt Abid, voormalig manager van de surfgemeenschap en beheerder van de surfplanken, op het lege strandje. Om ons heel enkel droge, zanderige wegen en heuvels. “We willen een paar bungalows vlakbij het strand bouwen zodat de surfers direct vanuit hun huis het water in kunnen. Sinds afgelopen zomer ben ik samen met mijn broers officieel strandwachter. Het gaat langzaam, maar iedere dag zetten we een stapje vooruit.’

“Vijftig jaar geleden zagen de bergdorpen ten noorden van Teheran er ook zo uit”, legt Setareh uit. “Inmiddels zijn daar luxe skiresorts gekomen. We hopen dat we de lokale bevolking kunnen helpen om van Ramin een populaire bestemming te maken. Nu denken veel mensen nog dat het hier gevaarlijks is, dat beeld moet veranderen. Daarom vertellen we iedereen dat je hier kunt surfen en dat de mensen ontzettend vriendelijk en gastvrij zijn. We hopen uiteindelijk dat Abid, zijn familie en vrienden dankzij toerisme meer geld kunnen verdienen dan dat ze nu doen met vissen en allerhande klusjes. Zodat Ramin en de directe omgeving eindelijk kan opkrabbelen uit hun onderontwikkelde positie.”

Rooskleurige toekomst

Ook Mona Seraji ziet de toekomst rooskleurig in. Zij reisde vier jaar geleden samen met Easkey, Marion en de Iraanse zwemster Shahla Yasini naar Ramin om als eerste Iraanse vrouw te leren surfen. “Ik dacht dat ik droomde toen Easkey vroeg of ik met haar mee wilde om van haar les te krijgen!”, vertelt de internationaal beroemde snowboardster. “Maar ik was ook bang: Baluchistan heeft nogal een reputatie. Gelukkig bleek dat onterecht. Ramin is inmiddels een tweede thuis en de zee een tweede natuur. Ik moet er minstens een keer per jaar inliggen. Liefst hier in Ramin, maar ik ga ook steeds vaker in het buitenland surfen.”

Een Iraanse surfchick

Er is één ding dat surfen voor vrouwen in Iran lastiger maakt: de kledingvoorschriften

Want ondanks de geweldige golven, de supervriendelijke lokale bevolking en het overheerlijke eten, is er één ding dat surfen voor vrouwen in Iran lastiger maakt: de kledingvoorschriften. Een alles verhullende wetsuit of boerkini volstaat niet. De Iraanse surfmeiden dragen daarnaast nog een los shirt en boardshorts over hun strakke pakken en bedekken hun haren onder een speciale wetsuit-hoofddoek. “Toch is het voor mij geen reden om niet te gaan”, wimpelt Setareh dit issue weg. “Het feit dat ik in Iran kan surfen, is veel belangrijker en unieker. Ramin is een fantastische plek, om te surfen en te reizen. Ik hoop dat in de toekomst meer mensen – Iraniërs en niet-Iraniërs – hiervan kunnen genieten.”

Negatief reisadviesVoor wie interesse heeft dit gebied te bezoeken: op dit moment geldt er een negatief reisadvies voor deze regio. In dit gebied zijn drugsbendes en de radicale islamitische beweging Jundallah actief. De situatie ter plaatse is volgens de Rijksoverheid bijzonder onveilig. Voor reizigers kan een levensbedreigende situatie ontstaan. Ook kun je problemen krijgen met je reisverzekering.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons