In Indonesië blijf je je iedere dag weer verbazen over hoe gemakkelijk politici, bestuurders uit het bankwezen en de rechterlijke macht, veroordeeld tot jaren celstraf, voor ieder wissewasje de gevangenis in en uitlopen of er helemaal niet komen. De clichéverhalen van de arme man die een kip stal of de kapster die er met een föhn vandoor ging om het schoolgeld van haar kinderen te kunnen betalen, maar wel in vieze, overvolle cellen hun straf moeten uitzitten, steken er schril bij af. Klassenjustitie bestaat overal ter wereld. Indonesië spant de kroon.
Ombouwen met gestolen geld
Neem het jongste gevangenisschandaal rond Malinda Dee (49), ex-manager van de City Bank. Ze werd twee jaar geleden veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf omdat ze ongegeneerd vijf miljoen dollar van de rekeningen van haar klanten had gepikt. Van een groot deel van het corruptiegeld liet ze zich ombouwen door een plastische chirurg tot ze er weer appetijtelijk voor haar 23-jarige vriendje uitzag. Als cadeautjes kocht ze een Ferrari en een Lamborgini voor hem. De auto’s moesten terug van de rechter. Niet al het geld.
Maar ze heeft nauwelijks een dag in haar cel doorgebracht. Eerst kreeg ze een ‘hersenbloeding’. Daarna klaagde ze over een hangende lip, toen weer dikke ogen. Ze was meer in het ziekenhuis te vinden dan in de gevangenis. Niet ziek genoeg om de bruiloft van haar dochter en andere feestjes van de elite bij te wonen.
Speciaal bed nodig
Ze zou nu terugmoeten naar haar cel. Maar heeft zich opnieuw in een ziekenhuis laten opnemen. De reden? De siliconen in haar borsten en billen lekken. De implantaten voelen zo ‘vreselijk’ dat ze een speciaal bed nodig heeft om überhaupt nog een oog dicht te doen. Dat bed is niet beschikbaar in de gevangenis, wel in de VIP-room van het ziekenhuis van Bandung.
Hoeveel geld heeft Malinda u gegeven om met ieder smoesje zoveel mogelijk buiten de gevangenis te blijven?
Met droge ogen vertelt gevangenisdirecteur Rosnaida Lubis dat ze inderdaad Malinda Dee tijdelijk verlof heeft gegeven voor een operatie aan haar borsten en billen. De volgende vraag aan haar is: “Hoeveel geld heeft Malinda u gegeven om met ieder smoesje zoveel mogelijk buiten de gevangenis te blijven?”. Directeur Lubis ontkent bij hoog en bij laag. Ze beweert de medische rapporten van Malinda bestudeerd te hebben. Haar conditie zou zelfs ‘kritisch’ zijn.
Iedereen weet in Indonesië dat met geld alles te koop is. Zeker gevangenisdirecteuren met een mager salarisje van nog geen driehonderd euro nemen graag steekpenningen van hun rijke bajesklanten aan.
Flauwekul
De lijst van gearresteerde (rijke) politici, ministers, rechters, zakenmensen door de Nationale Anti Corruptie Commissie (KPK) lijkt op het eerste gezicht zo indrukwekkend. Halve kantoren zouden moeten leegstaan. Zoveel bestuurders zijn de afgelopen tijd gearresteerd. De gevangenissen zouden moeten uitpuilen. Geen Indonesiër trapt meer in deze flauwekul. Wie geld heeft koopt de vrijheid en slaapt ’s nachts gewoon lekker in zijn eigen bed of in dat van zijn vriendin. Boekt een vakantie naar Bali of een tripje naar Singapore om te shoppen.
Voor het eerst accepteren de ‘celgenoten’ van Malinda de klassenjustitie niet langer
Gelukkig is er een maar. Voor het eerst accepteren de ‘celgenoten’ van Malinda de klassenjustitie niet langer. Ze hebben een lange brief aan de Ombudsman in Jakarta geschreven, bijna de buurman van de Anti Corruptie Commissie, waarin ze hun beklag doen over het verschil in behandeling. In de brief staat dat Malinda nog geen nacht in haar cel sliep. Ze eisen dat zij net zoals haar medegevangenen haar straf ook achter slot en grendels komt uitzitten.
Zal het gebeuren? Haar behandeling in het ziekenhuis begint binnenkort. Ze zal de dokter vragen die zo lang mogelijk te rekken. Ook hij krijgt zwijggeld van haar. Tegen die tijd dat ze weer ‘gezond’ is, zijn er gevangenen vertrokken en nieuwe bijgekomen. De zoon van Soeharto vermoordde ooit zijn eigen rechter. Vanwege ‘pijn’ in zijn ogen zat deze Tommy nog geen dag vast.