BLOG – Onder het genot van een biertje meld ik mijn volleybalteamgenoten dat ik mee wil doen aan de VeganChallenge. Als ik ervoor ga, kan ik bij de volgende wedstrijd niet meesnoepen van de bitterballen die een teamgenote steevast bestelt! Gaat me dat lukken?
Is een bitterbal afslaan erg? Eigenlijk niet. Als voedingskundige weet ik dat er onsmakelijke ingrediënten (pesen, uiers) in zitten. Toch pik ik er na de sportieve inspanning eentje mee; voor mijn lege maag zijn ze onweerstaanbaar!
Plant – aardig
Zou jij veganistisch kunnen leven? Dus helemaal geen dierlijke producten meer eten? Ik denk dat ik het kan. De uitdaging start op 1 april, dus dan moet ik me deze week aanmelden. De uitdaging: 30 dagen volledig plantaardig eten. Dat is goed voor de aarde, aardig voor je gezondheid en het vermindert dierenleed. Momenteel wordt meer dan 70% van alle landbouwgrond gebruikt voor veeteelt. Bovendien is er zo’n zeven kilo veevoer (soja, maïs) nodig om een kilo vlees te produceren – niet erg duurzaam. Dat is een van de redenen waarom ik vrijwel altijd vegetarisch eet. De avondmaaltijd volledig plantaardig houden is denk ik niet zo’n probleem voor me. Ik zie meer op tegen het weglaten van koemelk in mijn geliefde latte macchiato. Zal ik dat het lastigst vinden van de VeganChallenge? Of ga ik het plakje kaas op brood vreselijk missen?
Verborgen ‘dier’
Naast de melk in mijn kop koffie worden de alledaagse producten waar ‘dier’ in verstopt zit, denk ik mijn grootste uitdaging. Als afgestudeerd diëtist is mijn voedingskennis goed. Toch denk ik verrast te worden door de hoeveelheid dierlijke ingrediënten die we ongemerkt consumeren. Wat dacht je van gelatine in dropjes, melksuiker (lactose) of bepaalde E-nummers? Ik ben benieuwd welke ontdekkingen ik in april zal doen.
Sojafeitjes
Sojamelk schijnt trouwens een prima alternatief te zijn voor melk, ook voor de koffie verkeerd. Hooguit een paar dagen wennen aan de smaak, lees ik op een forum. Wist jij dat soja gebruikt wordt als veevoer? En dat er oerbossen worden gekapt om het te verbouwen? Dat houden we in stand als we dierlijke producten consumeren. Indirect eet je namelijk meer soja met een niet-veganistisch eetpatroon dan wanneer je volledig plantaardig eet. Er zijn immers veel meer kilo’s plantaardig voedsel nodig om een kilo dierlijk product te produceren. Het is dus milieuvriendelijker om zelf de soja te eten in plaats van het eerst te voeren aan dieren. Soja voor menselijke productie wordt niet verbouwd op voormalig regenwoud; koffie met sojamelk drinken kan dus zonder gewetensbezwaren.
Zielige kalfjes
Terwijl ik me alvast verdiep in veganisme, vergaar ik feiten waar ik niet dagelijks bij stilsta. Een van die feiten blijkt voor mij een belangrijke motivatie om de VeganChallenge aan te gaan. De koemelk die ik aan mijn koffie toevoeg, is namelijk bedoeld voor het kalfje. Maar dat werd gescheiden van de moeder zodat de koe gemolken kon worden. Stress bij het kleine dier, en de melkkoe loeit nog wekenlang omdat ze haar jong mist. Om de melkproductie op gang te houden, wordt het dier na tien maanden weer zwanger gemaakt. En opnieuw worden moeder en kind gescheiden… omdat ik anders geen koffie verkeerd kan drinken. Mijn moederhart weent en het eerste pak sojamelk is in huis gehaald!
(On)weerstaanbaar
Wordt overstappen op ‘sojakoffie’ mijn grootste uitdaging tijdens de VeganChallenge? Of kan ik de bitterbal niet weerstaan? Het sterkt me dat ik met mijn sojakoffie niet langer bijdraag aan het leed van kalf en koe. Ik zal mijn teamgenoten er bij een biertje over vertellen. In de bitterbal ga ik me nog verdiepen. Want ik wil graag aan deze VeganChallenge meedoen en het sterkt me om de feiten (en gruwelverhalen) te kennen over ‘dierlijk’ voedsel. Ik moet nog wel verder zoeken naar informatie over de bitterbal, want het eerste wat ik lees over kroketten (test van de Consumentenbond) is dat er zo weinig vlees in zit, dat ze nauwelijks milieubelastend zijn..