Interessant artikel in de Volkskrant deze week. Er zijn drie vrouwen aangesteld in de top van het Nationale Politiekorps. Hulde aan de vrouw, dat zij leve, hoezee, hoezee, hoezee! Het was aardig om te lezen, dat deze aanstellingen niet het gevolg zijn geweest van beleid, indertijd ingezet door toenmalig minister ter Horst. Er is zorgvuldig gekeken naar de verhouding kwaliteit, draagvlak en competentie. Er is geen geloof in quota en al zeker niet gekeken naar het geslacht. Toch is het nieuws.
De Volkskrant opent ermee. Drie vrouwen! Voorpaginanieuws. Een in Noord Holland, een dame in Midden-Nederland en welja, nog een bij de Landelijke Eenheid. 20 vrouwen onder de totaal 54 benoemingen in de politie top. Eén zinnetje valt mij op. De doorstroom van allochtonen naar de top vlot minder.
‘Het zou zeker goed zijn, als zij uiteindelijk ook doorstromen. In de politie moeten immers alle geledingen van de samenleving vertegenwoordigd zijn’. Aan het woord, mevrouw Petra Bosman, hoofd bedrijfsvoering Midden Nederland. En weg was het goede humeur van ondergetekende en het geloof in de zorgvuldigheid van de verschillende plaatsingen. In de politie moeten immers alle geledingen vertegenwoordigd zijn. Sinds wanneer is dat noodzakelijk?
Beste mevrouw Bosman, met deze laatste woorden bent u gedevalueerd tot opvulling. Een lekkere dame, met borsten en billen. Iedere maand zorgvuldig gecoiffeerd. Mantelpakje aan, lippen gestift en gaan met de spreekwoordelijke banaan.
Er zijn dan nog niet zoveel allochtonen in de politietop, één quotum is gerealiseerd, er lopen een paar lekkere wijven rond. Weg is het beeld van de zorgvuldige afwegingen. Verdwenen is de kwaliteit en het draagvlak, welkom terug, hokjesgeest en telramen.
De komende periode zal in de verschillende gangen en achterkamers naarstig worden gezocht naar die ene knuffelmarokkaan, het ideale Indische knipmes, of rondborstige, goedgevulde Surinaamse Sandra. Met de laatste voldoet het nationale politiekorps in één keer aan het gestelde doel: alle geledingen moeten vertegenwoordigd zijn in de politie. De resterende driehonderd woorden gebruik ik om mijn missie tentoon te spreiden. Mijn quota voor 2013. De komende twaalf maanden staan in het teken van het verwezenlijken van dromen. Iedere maand komt er eentje uit. Hoeft niet perse van mij te zijn, van mensen die ik op mijn weg ben tegengekomen, of de iets bekendere dames en heren in de samenleving. Een droom maakt de vruchtbare grond waarop resultaten kunnen groeien. Brengt bevlogenheid, vooruitgang en kracht, dit las ik laatst in een concept manuscript. De schrijver ervan is begonnen om zijn droom, een boek schrijven, uit te laten komen. Dat vormt de opmaat, beste lezers. Laten we dit jaar de gangen en achterkamers gebruiken om op zoek te gaan naar de echte dromen. Dromen van onszelf, dromen van de medemens. Omdat het vruchtbaar is en zoals Stephen Covey het mooi zegt, begin met het einde voor ogen. Construeer je eigen droom, leef er naar, handel er naar en het zal je gegeven worden, daar ben ik van overtuigd.
Voelt u de inspiratie al borrelen? Voelt u de energie stromen?
De drang om erop uit te gaan. Verbindingen te leggen, te horen wat mensen drijft in het leven. Opdat het u mag inspireren op uw reis. Binnen de context wat we aankunnen, zijn er veel dromen te realiseren. Iedere dag een half uurtje wandelen is voor velen een droom, maar zo uit te voeren. Twee keer per week hardlopen, tekenen, schrijven. Geen enkel probleem.
Dat quotum is te behalen. Volgens mij ziet de droom van mevrouw Petra Bosman er anders uit, dan ze met ons deelt in het interview. Ik denk dat ze mogelijk iets anders bedoelt met het zinnetje: alle geledingen van de samenleving.
Maar laat ik niet voor haar spreken en mijn missie vervolmaken.
Is één droom per maand ambitieus of mager? Zal ik inzetten op drie dromen per maand. Laat ik mezelf daarbij tellen, dan worden het vier dromen per maand, die uitkomen, gerealiseerd zijn. Dromen, geen doelen, dromen, lieve mensen. Laat het kind in ons vrij.
Laat ons als kind de complimenten in ontvangst nemen:
‘Wat doe jij dat goed?’ 'Heel bijzonder dat jij dat kan! ‘Zonder jouw hulp had ik het niet gekund!’ 'Je bent geweldig!’
Het blije kind in ons, ontvangt, bouwt naarstig verder aan zijn droom. Het groeit en groeit, en komt tot volle wasdom.
Mijn zinnetje luidt als volgt: ‘In de politie of waar dan ook ter wereld moeten alle dromen van de samenleving vertegenwoordigd zijn’. Als u dit leest, dan heb ik mijn quotum voor deze maand bijna gehaald.
Ik ben blij, net als Churandy!